Sunday, May 4, 2008

Μπλογκοπαίχνιδο 6

Στο παιχνίδι αυτό, με κάλεσαν πολλοί φίλοι: ο καλός μου Equilibrium, η αγαπημένη μου Ceralex, και η πανταχού παρούσα και άψογα ενημερωμένη στα καλλιτεχνικά δρώμενα Road- artistΘέλω να τους ευχαριστήσω για την πρόσκληση αλλά πρέπει επίσης να ομολογήσω ότι «τάνυσα» ολίγον τους όρους του παιχνιδιού, ώστε να έρθουν στα μέτρα μου…Αυτό λοιπόν είναι το δικό μου σεναριάκι, με στίχους τραγουδιών…Καλή διασκέδαση…

Πες το με στίχους…


Μπήκε μέσα στο σπίτι του, ήταν σκοτεινό και μύριζε κλεισούρα. Παράτησε κάτω τις βαλίτσες, ακούμπησε το λαπ-τοπ με τη θήκη του πάνω στο γραφείο, και καθώς ξεκούμπωσε το ελαφρύ μπουφάν, το πέταξε πάνω στην καρέκλα του…Πήγε προς τη μπαλκονόπορτα και αφού σήκωσε τα ρολά, άνοιξε τα τζάμια: Το φως της μεσημεριού, αλλά και ο φρέσκος αέρας, ο θόρυβος του δρόμου, πλημμύρισαν το διαμέρισμα… «Να τηλεφωνήσω στη Μάνια …» σκέφτηκε και επέστρεψε στην είσοδο όπου είχε παρατημένα τα πράγματά του. Έλειπε τόσες μέρες για το επαγγελματικό του ταξίδι και δεν είχε επικοινωνήσει μαζί της, λόγω και της διαφοράς της ώρας…Είχε την εντύπωση ότι είχε βολεμένο το κινητό του στην μπροστινή τσέπη του μπουφάν. Το βρήκε και σχημάτισε τον αριθμό: 6939……..
Το άκουγε να καλεί, ενώ με το άλλο χέρι μετακινούσε την μια βαλίτσα, ένας λευκός φάκελος φάνηκε από κάτω, έσκυψε και τον μάζεψε, καθώς άκουγε το ηχογραφημένο μήνυμα: «ο συνδρομητής που καλέσατε, έχει πιθανώς το τηλέφωνο κλειστό…Παρακαλώ δοκιμάστε αργότερα…»και ακολούθησε ο ήχος της παύσης.
Ο φάκελος έγραφε πάνω τ’ όνομά του, αναγνώρισε τον γραφικό χαρακτήρα της Μάνιας, τον άνοιξε βιαστικά, για να διαβάσει την πράξη του χωρισμού τους:
«Είναι κάτι αγάπες μου, που σηκώνω στις πλάτες μου», ξεκινούσε να γράφει το σύντομο σημείωμα με τα όμορφα γράμματά της, «είναι χρόνια που φύγανε, πες μου πού με πήγανε…Έφυγες για ταξίδι και πως μ’ αγαπάς δεν μ’ είπες…Το ‘χω παράπονο, της λησμονιάς σαΐτα μου…Σου στέλνω μ’ ένα γράμμα, του φεγγαριού τη λάμα, πριν ραγίσει απ’ το σεβντά μου, όλη η γη… Εδώ στου δρόμου τα μισά, έφτασ’ η ώρα να το πω, πως δεύτερη ζωή δεν έχει…Μένος εκτός, φεύγω απ’ αυτή τη σχέση…»
«Μα τι έκανα ο ηλίθιος, κι ό,τι θα της πρότεινα να μείνουμε μαζί…» σκέφτηκε και αρπάζοντας το κλειδί του αυτοκινήτου, όρμησε έξω από το σπίτι. Κατέβηκε τρέχοντας τους δυο ορόφους μέχρι την είσοδο, μπήκε στο αυτοκίνητο, και έφυγε σπινιάροντας…Ήταν περίπου η ώρα που έφευγε από τη δουλειά της…Έπρεπε να την προλάβει, πριν κατεβεί στο σταθμό του μετρό. Παρκάρισε παράνομα πάνω στο πεζοδρόμιο, μπροστά στις σκάλες, βγήκε από το αμάξι και περίμενε αγωνιώντας…Και πραγματικά την είδε να έρχεται προς το σταθμό, χωρίς να τον έχει δει, ανάμεσα σ’ όλον τον κόσμο…


«Μάνια!» της φώναξε κι έτρεξε προς το μέρος της, «έλα να σε πάω εγώ…»
«Εγώ τον πόνο τον βαστώ, την πίκρα την αντέχω, Αλέξανδρε, κι ας μην ξέρω που πηγαίνω, κι ας μην ξέρω τί γυρεύω, από ‘δω και πέρα…Τη ζωή μου μηδενίζω, πάει να πει πως ξαναρχίζω…, πίσω δεν ξαναγυρίζω…»
«Σε χρειάζομαι και
πρέπει να μου δώσεις την ευκαιρία να σου εξηγήσω, και με λαχτάρα πόση, να ήξερες, το περιμένω αυτό…» της άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού.
Σα να λύγισε τότε το πείσμα της Μάνιας μπροστά στην επίμονή του. Μπήκε στο αυτοκίνητο και εκείνος έκανε το γύρο και μπήκε κι αυτός.
«Όταν στα μάτια σε κοιτώ, δεν θέλω να τα κλείνεις, γίνεσαι νύχτα βροχερή, κι απ’ έξω με αφήνειςΘέλω να γυρίσω, μα ο παράδεισος κλειστός…Κι όλο εσένα θέλω μόνο…»της είπε, ενόσω ο κόσμος που τους προσπερνούσε για να κατέβει στο μετρό, πλήθαινε.
«Μην ορκίζεσαι, μην ορκίζεσαι, μάτια μου…
«Τι δε θα ‘δινα, το γύρο του κορμιού σου να ξανάκανα,
της είπε ψιθυριστά, όμως εκείνη τον έσπρωξε μακριά:
«Αχ Αλέξανδρε, ένα κορμί δεν είναι μόνον αγκαλιά, είναι μια πατρίδα που θα γίνει ξενιτιά, για σένα…Αν είχε ο πόνος αίμα, θα κοκκίνιζε βουνά…»του απάντησε και προσπάθησε να βγει από το αμάξι, όμως εκείνος ήταν ανένδοτος, άπλωσε το χέρι του και κράτησε το χερούλι της πόρτας να μην ανοίξει και φύγει.
«Εδώ να μείνεις, να με κρατήσεις αγκαλιά» της είπε, «εδώ και τώρα, γιατί είναι ο δρόμος μας παλιός και κατηφόρα…Δεν φεύγω τώρα και απ’ τη ζωή σου δε θα βγω…Και ποντάρω τη ζωή μου, στην αγάπη σου επάνω, γιατί σε θέλω, και σ’ αγαπώ…»


«Σε θέλω στο πλευρό μου, ακοίμητο φρουρό μου…»
«
Θα γίνω αυτό που θέλεις, αρκεί να είμαστε μαζί…Πάμε ξανά στα θαύματα, όπως μια φορά…κι όσα ονειρευτήκαμε μαζί θα σου θυμίσω…Όνειρα που κάναμε μαζί πάνω στο ίδιο μαξιλάρι, μού’ λειψες πολύ…»
«Στη νύχτα του κόσμου, το χέρι σου δώσ’ μου, παρηγοριά μου…»
του είπε, και ‘κεινος την αγκάλιασε αμέσως και φιλήθηκαν…Έβαλε μπρος στο αμάξι και βγήκαν στο δρόμο.

ΚΙ έφυγαν προς άγνωστη κατεύθυνση ακούγοντας το cd των μεγαλύτερων επιτυχιών της Αρβανιτάκη, και ΄γω ακόμα τους ψάχνω για να το πάρω πίσω…Χα,χα,χα,χα,χα! Παίξτε το και ΄σεις! Σας προσκαλώ όλους…

62 comments:

------ said...

Ωραιοοοοοοοοοοοοοοο!!!!!!Σούπερ!!!!!
Πως βρε τέρας κατεβάζεις τέτοιες ιδέες κι εμενα το κεφάλι είναι άδειο;;

Anonymous said...

Εκπληκτικό. Νομίζω ότι δεν θα τα καταφέρω! Το λάτρεψα

Artanis said...

Καλή μου @Νανά, 2 βδομάδες του τυραννούσα το παιχνίδι...Δεν είναι τυχαίο που εκείνοι που με γνωρίζουν καλά, με αποκαλούν τρελοκομείο...Εγώ πάντως γελάω ακόμα...
Νά ΄σαι καλά, ελπίζω να γέλασες κι εσύ...
Φιλιά πολλά, καλό σου βράδυ...

Artanis said...

Καλή μου @Freedula, τί είναι αυτά που λες...Όλες σου οι αναρτήσεις σου, είναι αριστουργήματα, τις έχω ζηλέψει, χωρίς καμία εξαίρεση...Αν αποφασίσεις να παίξεις, είμαι σίγουρη ότι θα σκίσεις, πάλι...
Παίξε, παίξε....Θα περιμένω με αγωνία...
Πολλά φιλιά, καλή βδομάδα αύριο...

Hfaistiwnas said...

Kαλημέρα!
Τα άπαντα της Αρβανιτάκη..
πολύ ωραίο artanis μου!!!
Καληνύχτα!!!
Αχ αύριο δουλειά!
Φιλιά!!!

faraona said...

Mπραβο!!!!
Καταπληκτικο Artanis.
Εφτιαξες ολοκληρη ιστορια!

φΙΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΒΔΟΜΑΔΑ.

Νικόλας Παπανικολόπουλος said...

!!!! Αρτάνη, φ α ν τ α σ τ ι κ ό ! ! ! :)) :))
Καλημέρα και καλή εβδομάδα! :))

Μαργαρίτα said...

Υπέεεεεεεροχο!!!!
...δεν έχω άλλα λόγια!!!

:Ρ :Ρ Πάντα με χιούμορ
γλυκιά μου Αρτάνις!!!

:)) Πολλά χρωματιστά
φιλιά καλή μου*******

Roadartist said...

Πολύ όμορφο..
Να εισαι καλα αρτανις..
Η αρβανιτακη πολυ καλη :)

Υπερμίκης said...

Έκδηλη η αγάπη σου για την Αρβανιτάκη!!
To Μάνια είναι τυχαίο;Το Ράνια δεν θα σ΄άρεζε;
Ναι,για τις χαμένες αγάπες αναρωτιέμαι και γω τι γίνανε,τι να κάνουν άραγε αυτή τη στιγμή;Δεν θα΄ταν ποιο ενδιαφέρον αν δεν τις χάναμε εντελώς;

eva said...

... και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!!! Τι όμορφο! Έγραψες! Να το στείλεις στην Αρβατιτάκη!

Συγχαρητήρια! Συγχαρητήρια! Συγχαρητήρια!

Βάσσια said...

artanis :-)

Φοβερό!!

Γκλυκόπικρο και με χιούμορ.
Πολύ μου άρεσε.
:-)
Καλή εβδομάδα

. said...

Ωραίο!Πολύ ωραίο Αρτανίς!

'Εχω αρκετές προσκλήσεις γι'αυτό το παιχνίδι!Αλλά να δω πότε θα στρώσω κω.. κάτω να γράψω.Λόγω πολλών υποχρεώσεων και εργασιών τελευταία καταφεύγω σε εύκολες αναρτήσεις και από τις απουσίες που κάνω πιστεύω ότι έχει γίνει αντηληπτό ότι ζορίζομαι πολύ με τον χρόνο εδώ και αρκετό καιρό.
Το παιχνίδι με ενθουσίασε πολύ από την πρώτη στιγμή που ο φίλος μας equil το πρότεινε.

Πάντως...."ΕΓΡΑΨΕΣ"!Εξαιρετικό το κείμενό σου!

Artanis said...

Φίλε @Ηφαιστίωνα, ένα ψώνιο με την Ελευθερίτσα το έχω, το παραδέχομαι...Τραγουδάω συνέχεια τα τραγούδια της, και όποτε έρχεται για συναυλία, πηγαίνουμε...Ακόμα και στο μάρκετ, στο λεωφορείο, στο δρόμο...Με κοιτάζουν βέβαια κάπως περιεργα, αλλά σκασίλα μου...
Φιλιά πολλά σου στέλνω...

Artanis said...

Καλή μου @Φαραώνα, καλησπέρα...Χαίρομαι που σου άρεσε...Είπαμε, τάνυσα τους όρους και έφτιαξα την ιστορία όπως νόμιζα καλύτερα...Γέλασα πολύ πάντως όταν την έφτιαχνα...
Καλό βράδυ Φαραώνα μου...

Artanis said...

Φίλε @Νίκο/Ανεμοσκορπίσματα, καλησπέρα...Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση...Αστεία δεν ήταν;
Καλό σου βράδυ...

Artanis said...

Γεια σου @Νεραϊδόνι μου, καλωσόρισες...Και 'γω για να γελάσουμε, το ανέβασα αυτό το παιχνίδι...Εσύ γέλασες;Εγώ πάντως, πολύ...
Φιλάκια πολλά, καλό μου...

Artanis said...

Καλή μου @Καλλιτέχνιδα καλησπέρα...Και μένα μ' αρέσει πολύ, συνέχεια σιγοτραγουδάω κάποιο τραγούδι της...Στο εργαστήριο μέσα, δίνω ρεσιτάλ ερμηνείας, ευτυχώς είμαι μόνη μου στο χώρο, διαφορετικά κάποιοι θα υποφέρανε πολύ από τις ...κορώνες μου...
Χα,χα,χα,χα,χα!
Καλό σου βράδυ καλή μου...

Artanis said...

Φίλε @Υπερμίκη, εδώ διαφωνούμε... Προτιμώ να μην ξέρω, και να μην ξέρουν...Βέβαια, οφείλω να το παραδεχτώ, οτι δεν είχα και πολλές...Μία μόλις...Καλήτερα να τις αφήνουμε και να μας αφήνουν για πάντα, διαφορετικά η κατάσταση μπορεί να εξελιχθεί άσχημα... Εξάλλου, σκέψου να είχες κάποτε ένα νεανικό έρωτα για τον οποίο να έλιωνες τότε, και να τον ξαναδείς μετά από 10-15 χρόνια, και να είναι τετράπαχος, χωρίς δόντια (λέμε τώρα), χωρίς μαλλιά, κλπ. Δεν θα ήταν καλύτερα να τον θυμάσαι λεπτό, αθλητικό και όμορφο;
Χα,χα,χα,χα! Ελπίζω να γέλασες με το σχόλιο...
Το Μάνια δεν ξέρω πώς μου κόλλησε...Απλώς όταν άρχισα να γράφω την ιστορία, σκέφτηκα αυτό το όνομα αντί για κάποιο άλλο, και αυτό έγραψα, δεν θέλησα να ψάξω για κάποιο άλλο...
Σου στέλνω πολλά φιλιά...Σου έχω αφήσει σχόλιο και στην προηγούμενη ανάρτηση...Καλό σου βράδυ...

Artanis said...

Καλή μου @Ευαγγελία, γέλασα πάρα πολύ με το σχόλιο, αλλά αυτό που μου προτείνεις δεν μπορώ να το κάνω...Δεν νομίζω οτι θα άξιζε να της το στείλω, αν προσβληθεί; Εντάξει, το έχει αποδείξει οτι έχει χιούμορ, αλλά ποτέ δεν ξέρεις...
Νά 'ναι καλά η γυναίκα, να τραγουδάει με την νεραϊδένια της φωνή και μεις να την ακούμε και να να τη λατρεύουμε, είναι υπέροχη και το ξέρει...
Φιλιά πολλά σου στέλνω, και σ' ευχαριστώ...

Artanis said...

Καλή μου @Βάσσια, είμαι ρομαντική και το έχω δηλώσει επανειλλημένα... Πιστεύω στους μεγάλους έρωτες, στην μία αγάπη για πάντα, και αυτό ήθελα να δείξω με αυτήν την ανάρτηση...Και να φτιάξουμε διάθεση επίσης, να περάσουμε καλά όλοι...Εγώ τουλάχιστον το καταδιασκέδασα...
Σου στέλνω φιλιά πολλά...Καλό βράδυ...

Artanis said...

Καλησπέρα @Ανασαιμιά μου...Και ΄γω κάτι τέτοιο κάνω, εξάλλου είναι δύσκολο να ανεβάζω συνέχεια καινούρια πράγματα, για παράδειγμα, έχω ήδη προετοιμάσει τα επόμενα δύο ποστ, και κάπου ανάμεσα να ρίξω και κάποιες φωτό διαφόρων σημείων της πόλης...
Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση, ελπίζω να διασκέδασες...
Φιλιά πολλά...

Equilibrium said...

By far η καλύτερη μέχρι τώρα ανταπόκριση στο παιχνίδι μου!

Από κοντά επιφυλάσσομαι να σε ρωτήσω περισσότερα!

Χριστός ανέστη και καλό μήνα καλή μου!

Artanis said...

Καλέ μου @Equilibrium, έτσι λες; Εγώ πάντως σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση, το καταδιασκέδασα...
Τα δικά σου κατορθώματα τα διάβασα, εκεί να δεις γέλιο που έριξα...Καταπληκτική η ανάρτησή σου...
Νά 'σαι καλά...Φιλιά πολλά...

Νικόλας Παπανικολόπουλος said...

Xmm... μπλογκοπαίχνιδο! :)) Σε ευχαριστώ που με τιμάς πάντα με την σκέψη σου! :)) Θα προσπαθήσω, μα δεν υπόσχομαι... ξέρεις εσύ! :))
Καληνύχτα! :))

Σπύρος said...

Τέλεια η ιστοριούλα σου :) ευγε... εχω παιξει σε αυτο το παιχνίδι... την δική μου συμμετοχή θα την βρείς εδώ http://lock-heart.blogspot.com/2008/04/believe.html

Sophia Kollia said...

Είχες οίστρο!! Το έχω παίξει!
Ελα μωρέ, δεν το είχες διαβάσει?
καλημέρα

Madame de la Luna said...

A, Artanis ζωγράφισες! Και μ' αρέσουν πολύ κάποιοι απ' τους στίχους. Θα στρωθώ κι εγώ να το ετοιμάσω. Και πάλι σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση... Φιλιά!

Sophia Kollia said...

Βρε θηρίο, είανι πολύ καλό.Το ξαναδιάβασα πιο προσεκτικά...σε καλό σου...

Artanis said...

Φίλε @Νίκο/Ανεμοσκορπίσματα, εγώ θα σου στέλνω πάντα τις προσκλησούλες μου, κι εσύ ας μην παίζεις...Περνάω έτσι κι αλλιώς και σε διαβάζω, δεν βασίζομαι σε ένα μπλογκοπαίχνιδο για να σε γνωρίσω...
Να είσαι πάντα καλά και να γράφεις πάντα όμορφα πράγματα...
Καλό απόγευμα...

Artanis said...

Φίλε @Lockheart έχεις δίκιο, το έλεγξα...Το αστείο είναι οτι ενώ σε διαβάζω τακτικά, καμιά φορά χάνω συνέχειες...Δεν πάω καλά, λέμε...
Νομίζω οτι είμαι στα πρόθυρα του αλτσχάιμερ, γιατρέ μου...
Χα,χα,χα,χα! Δεν πειράζει που έπαιξες, την άλλη φορά θα είμαι πιο γρήγορη από τους άλλους που σε καλούν...
Φιλιά...

Τρελός του Χωριού said...

Ωστε εσύ ανθίζεις παιχνίδια που φτάνουν μέχρι και σε εμάς τους τρελλους επαρχιώτες της σκέψης :)).
Μου αρέσει η Άνοιξη του Λόγου.

Artanis said...

Καλή μου @Σοφία, έχω αρχίσει και χάνω συνέχειες φαίνεται...Τα ίδια και με τον Lockheart...Και η πλάκα είναι οτι έλεγξα όλες τις αναρτήσεις σου μέχρι και τη Μ.Εβδομάδα...Τζίφος, την πάτησα πάλι...
Άντε, φιλιά πολλά σου στέλνω, καλό απόγευμα...

Artanis said...

Καλησπέρα @Φεγγαροκυρά μου...Α, πολύ ωραία, θα περνάω να ελέγχω αν ανέβασες...Χαίρομαι που σου άρεσε, η αλήθεια είναι οτι το έψαξα αρκετά, το θέματάκι...
Καλό σου απόγευμα...Φιλιά πολλά...

Roadartist said...

:))) χαχαα κατάλαβα!
Την είδα πρόσφατα στο Ρεξ.. :) με τη Γαλάνη.. Νομίζω οτι η Αρβανιτάκη είναι πραγματικά απο τις καλύτερες καλλιτέχνιδες της εποχης μας.. Ξεχωρίζει..

Artanis said...

Γειά σου @Σοφία, χαίρομαι που σου άρεσε το κείμενο...Εντάξει σε διάφορα σημεία, ίσως έπρεπε να το αλλάξω λίγο, να το φτιάξω κάπως πιο συμπαγές, αλλά και έτσι την έχει την πλάκα του...
Φιλιά πολλά σου στέλνω...
(Εγώ έφτιαξα μια ελαφριά μακαρονάδα με τόνο και μανιτάρια, για μας, και μακαρόνια με κιμά για τα παιδιά...Νά, για να ζηλέψεις...)

Artanis said...

Καλησπέρα @Τρελέ του χωριού..Πέρασα ήδη από την ανάρτησή σου, κάνεις καταπληκτική δουλειά...Εγώ ανθίζω παιχνίδια; Μήπως εννοείς οτι είμαι σαν περιβόλι την άνοιξη; Ξέρεις, κολοκύθια, αγκινάρες και λοιπά ζαρζαβατικά...
Χα,χα,χα,χα!
Εντάξει, το κατάλαβα το σχόλιο, απλά σου κάνω λίγη πλάκα, ελπίζω να μην παρεξηγήθηκες...Να περνάς να τα λέμε και να γελάμε...Ένα από τα παρατσούκλια μου είναι και το "Τρελοκομείο"...Οπότε, κάτι παραπάνω θα έχουμε να πούμε εμείς οι δύο...
Καλό σου απόγευμα...

Artanis said...

Αχ @Καλλιτέχνιδα, να ήξερες πόσο μ' αρέσει...Το συγκεκριμένο cd, το παίζω συνέχεια...Θα λιώσει το καημένο από τη χρήση...Την τελευταία φορά που ήρθε στην πόλη, πήγαμε φυσικά να τη δούμε...Δεν βρήκαμε θέση στις κερκίδες και καθίσαμε στο γκαζόν...Και όταν είπε το "Με το ίδιο μακό", της έκανα τέρτσο σε μονοφωνία...Ένας φίλος που καθόταν κοντά, νόμιζε οτι είχε συνοδεία φωνή στην σκηνή...Ευτυχώς που δεν είμαι παράφωνη...
Πήγες να την δεις;Κι εγώ θέλωωωωω!!
Αχ, μ' έφτιαξες τώρα...Έ, ρε και έχω να πάω σε λίγο στη δουλειά,στο εργαστήριο, θα το βάλω στη διαπασών, θα τρίξουν οι τοίχοι...
Καλό σου απόγευμα καλή μου, πρέπει να ετοιμαστώ γρήγορα...Μου έλειψεεεε!!!

ceralex said...

Πολύ Πολύ Ωραίο!!!!!!!!!:)

Πολλά φιλιά!!

ξανθίππη said...

Πολύ καλό!
Μένει να γίνει μιούζικαλ!
Φιλιά!

Artanis said...

Καλησπέρα @Ceralex...Χαίρομαι που σου άρεσε, είχε την πλάκα του...Σ' ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, νά 'σαι καλά...
Σου στέλνω πολλά φιλιά, καλό σου βράδυ...

Artanis said...

Γεια σου @Ξανθίππη! Μ' άρεσε η πρότασή σου, λες να την προωθήσω πουθενά; Μπα, μάλλον κάτι από Μπόλιγουντ θα έβγαινε...
Χα,χα,χα,χα!
Νά' σαι καλά, μου έφτιαξες τη διάθεση..Σου στέλνω πολλά φιλιά...
Καλό βράδυ...

Anonymous said...

Καλά!
Έσκισες.Εσύ χορεύεις με τις λέξεις και με άνεση,που να βάλλουμε και μουσική!

Artanis said...

Καλησπέρα @Έκτωρ...Μπα, προτιμώ τα απλά πράγματα, δεν θέλω να φορτώσω το μπλογκάκι...Τόσα ωραία μπλογκ με πλήρες πακέτο, υπάρχουν εκεί έξω, ας κρατήσω εγώ το δικό μου με χαμηλό προφίλ..., να μην το κάνω και μουσικοχορευτικό...
Χα,χα,χα,χα!
Καλό σου βράδυ, φίλε μου...

Υπερμίκης said...

Με το χωρίς δόντια,έσκασα στα γέλια!!Δεν θα μπορούσα να πω το ίδιο για το χωρίς μαλλιά..Ελπίζω να μην το λες για μένα...αν και δεν με ενόχλησε ποτέ η φαλάκρα μου και τα κορίτσια στη δουλειά με βρίσκανε χεχεχε..πιο σέξυ...!
Για τις χαμένες αγάπες:Όσον μ΄αφορά τα πρόσωπα που αγάπησα τα σκέφτομαι πάντα με συμπάθεια.Υπάρχει βέβαια κάτι το γλυκόπικρο με αυτές τις σκέψεις.Πάντως σε καμμιά περίπτωση δεν τα μισώ.Δεν με αρέσει αυτό το συναίσθημα,το βρίσκω πολύ αρνητικό,μας χαλάει..
Την Αρβανιτάκη την είδα και εγώ σε συναυλία.Πράγματι,είναι εκπληχτική!! Οι φράσεις που με άγγιξαν περισσότερο,που σιγομουρμούρισα πολλές φορές και που τις αναφέριες στην τόσο ωραία σου ιστορία,είναι οι ακόλουθες:
-Εγώ τον πόνο τον βαστώ, την πίκρα την αντέχω.
-Τη ζωή μου μηδενίζω, πάει να πει πως ξαναρχίζω…,πίσω δεν ξαναγυρίζω
-Τι δε θα‘δινα, το γύρο του κορμιού σου να ξανάκανα
-Στη νύχτα του κόσμου, το χέρι σου δώσ’ μου, παρηγοριά μου…
Θα΄τανε δύσκολο να διαλέξω μια από τις τεσσερις φράσεις.Πάντως αν τελικά το΄κανα.θα επέλεγα τις δύον τελευταίες.Ίσως γιατί αυτό το τραγούδι με αρέσει ιδιαίτερα!

tzonakos said...

Πωπω, εξαιρετικός στίχος αλλα καταπληκτική ιστορία.
Πλέκεις τον λόγο πολύ καλά !
Κρατάω την φράση :
"Μην ορκίζεσαι μάτια μου, μην ορκίζεσαι ..." σημαίνει κατι για μενα αυτό.
Καλό απόγευμα.

Artanis said...

Φίλε @Υπερμίκη, χαίρομαι που δεν παρεξηγήθηκες, και ακόμα περισσότερο που γέλασες...Φυσικά και ΔΕΝ αναφερόμουν σε σένα, πού να σε ξέρω, άλλωστε...Μία υπόθεση έκανα...
Από τα τραγούδια της Αρβανιτάκη, μ' αρέσουν πολλά, γενικώς δυσκολεύομαι να διαλέξω...Σίγουρα το "Με το ίδιο μακό", τα 2 "Ερωτικά" των Ελύτη και Λαπαθιώτη, τα περισσότερα του Παπαδημητρίου, τα περισσότερα του Σπανουδάκη, τα ντουέτα της...Όλα, θα έλεγα...Στη σκηνή απάνω είναι ανεπανάληπτη...Πέρυσι περιμέναμε πώς και πώς για να τη δούμε, αλλά τελικά δεν έγινε η συναυλία, αν και ανεπισήμως είχε προαναγγελθεί...
Τί να κάνουμε, πιθανότατα θα έρθει φέτος...Θα περιμένω να βγουν τα προγράμματα...
Εσύ την είδες στο εξωτερικό, ή όταν κάποια φορά ήρθες Ελλάδα;
Θα τα πούμε σύντομα, φίλε μου...

Artanis said...

Καλησπέρα @Τζονάκο, χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση, η αλήθεια είναι οτι την έψαξα αρκετά για να την φτιάξω όσο το δυνατόν καλύτερη...Θέλεις να παίξεις κι εσύ; Έχεις πρόσκληση...
Καλό απόγευμα σου εύχομαι...

Νικόλας Παπανικολόπουλος said...

Αρτάνη έχεις πρόσκληση! :))
http://nikolaos1970.blogspot.com/

δεσποιναριον said...

Καλημερα αρτανις μου. Εμενα γιατι μου φαινεται τοσο δυσκολο να κανω κατι τετοιο. Διαβαζω και το δικο σου και αλλων και δεν αντεχω τον συναγωνισμο. Ασε που δεν εχω παλεψει την ποιηση με τον πεζο λογο ποτε για να φιαξω κατι τετοιο. Σου υποσχομαι να στο σκεφτω ομως και αν μου βγει κατι ομορφο να σε φωναξω να το διαβασεις. Υποθετω οτι αυτο εννοουσες με την προσκληση που ανεφερες. Κι εμενα το κεφαλι μου ειναι αδειο σαν της Νανας, δεν ειναι τυχαιο που βγαλαμε το ιδιο σχολειο!!! φιλια!

Artanis said...

Φίλε @Νίκο, σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση, σου απάντησα ήδη (θετικά) από το ποστ σου...
Θα τα πούμε σύντομα...Καλό απόγευμα...

Βάσσια said...

Μια καλησπέρα :-)

Artanis said...

Καλό μου @Δεσποινάριο, μην αγχώνεσαι βρε, όπως θες παίξε το...Εγώ παρέβλεψα τους όρους και το έπαιξα όπως μου άρεσε...Ήθελα να φτιάξω μια ιστορία αγάπης και αυτό ακριβώς έκανα...Άλλοι μπλόγκερ έφτιαξαν κάτι άλλο...Αρκεί να το διασκεδάσεις...Αυτό είναι το νόημα του παιχνιδιού, χρησιμοποιώντας τραγούδια από έναν/μία τραγουδιστή/ τραγουδίστρια που προτιμάς...Αυτό είναι όλο...
Φιλιά πολλά σου στέλνω, στις Αμερικές...

Artanis said...

Καλησπερούδια @Βάσσια μου...

ο δυσλεξικός δάσκαλος said...

Πολλή δημιουργική σε βρίσκω! Νομίζω πως θα χρειαστεί αρκετός χρόνος για να σκεφτώ κάτι. Θα δείξει...
Το πολύ πολύ να βάλω κάποιον από τους καλούς μου μαθητές να το γράψει και να το παρουσιάσω για δικό μου!!!

Artanis said...

Καλησπέρα @Δάσκαλε με τις ωραίες ιδέες! Και να σου γράψει κανένα κείμενο με στίχους της Πέγκυ Ζήνα, ή της Δέσποινας Βανδή ή στην καλύτερη περίπτωση, του Μιχάλη Χατζηγιάννη, που πιάνεται για έντεχνος...
Χα,χα,χα,χα,χα!
Θα περιμένω με μεγάλη αγωνία να διαβάσω την ανάρτηση αυτή!
Τα λέμε Δάσκαλε, καλό σου βράδυ...

Υπερμίκης said...

Στην Ελλάδα δεν την πέτυχα ποτέ!Λογικό όμως γιατί πήγαινα για 2 ή 3 εβδομάδες τον χρόνο..
Στις Βρυξέλλες την είδα πριν μερικά χρόνια.Δεν θυμάμαι πόσα ακριβώς γιατί δεν κρατώ τα αποκόμματα εισιτηρίων.Μάλλον θα΄ταν το 2001 ή το 2002 γιατί είχε παρουσιάσει και τον τότε τελευταίο της δίσκο που ήταν Η ΕΚΠΟΜΠΗ και που μου είχε φανεί πολύ μοντέρνος.Πάντως ένα από τα τραγούδια αυτού του δίσκου που αγάπησα ήταν το ΓΙΑ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΣΟΥ
ΤΟ ΧΡΩΜΑ.Εμφανίστηκε στο θέτρο των καλών τεχνων που ενδείκνυται επίσης και για τις συναυλιες καλλιτεχνών κλασικής μουσικής.Είχε μεγάλη επιτυχία και το κοινό κατά 80 τοις εκατό ήταν Βέλγοι.Η ίδια φαινόταν έκπληκτη απ΄τα πολλά χειροκροτήματα που έλαβε!
Και τα σιντί μου με την Αρβανιτάκη τα άφησα στην Ελλαδα,γι αυτό δυσκολεύομαι να θυμηθώ τίτλους τραγουδιών της.Θυμάμαι με είχε εντυπωσιάσει πολύ ο δίσκος ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ του Παπαδημητρίου.Ήταν απαλές,λυρικές μελωδίες και η ΑΡΒ..τα ερμήνευε πολύ τρυφερά!Ένα απ΄αυτά που τραγούδησα πολύ ήταν το ΤΟΥ ΠΟΘΟΥ Τ΄ΆΓΡΙΜΙ.Και δεν το βαρέθηκα ακόμα!!

Καλή Βραδιά ,αγαπητή Artanis

Artanis said...

Φίλε @Υπερμίκη, είναι όντως καταπληκτική, τη λατρεύουμε οικογενειακώς, το σιντι της με τις μεγαλύτερες επιτυχίες, κοντέυω να το λιώσω (το έχω στο εργαστήριο), είμαι γραμμένη στο φαν κλαμπ, μιλάμε για τρέλα...Όποτε έρχεται την βλέπουμε...Μ' αρέσει και σαν άνθρωπος όμως, μ' αρέσουν οι απόψεις της, αν και είναι διακριτικός άνθρωπος, και δεν ακούγεται σχεδόν καθόλου, για οτιδήποτε άλλο έκτός από τη δουλειά της...Οι συνεργασίες της είναι καταπληκτικές...Στην Πορτογαλία και την Ισπανία τη λατρεύουν, δεν το βρίσκω περίεργο λοιπόν, για το Βέλγιο...
Περιμένω με αγωνία να τη δω και φέτος, αν και θα έχει μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις στην τηλεόραση, και όσο να πεις , το ενδιαφέρον του κόσμου θα είναι στραμμένο εκεί, και οι περιοδίες των καλλιτεχνών, θα αργήσουν να ξεκινήσουν...
Γεια σου φίλε Υπερμίκη... Καλημέρα...

Υπερμίκης said...

Έχετε και στην περιοχή σας ένα αρχαιολογικό χώρο όπου δίνονται το καλοκαίρι παραστάσεις θεατρικών έργων αλλά και συναυλίες τραγουδιστών;

Artanis said...

Φίλε @Υπερμίκη, μάλον καλημέρα π΄ρεπει να σου πω, είναι 1.30 το πρωί...
έχουμε το αρχαίο θέατρο της Δημητριάδας, αλλά είναι σε κακή κατάσταση, και απαγορεύεται τόσο η επίσκεψη, όσο και η πρόσβαση στις κερκίδες...Ανοίγει όμως 1-2 φορές το χρόνο, για συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις, αλλά με σπαστά καθίσματα, στον χώρο της κατεστραμμένης ορχήστρας...Επίσης γίνονται εκδηλώσεις στην αυλή του Μουσείου, και στο λόφο των Μελισσιατίκων, που είναι αρχαιολογικός χώρος...Καμιά φορά και στο λόφο της Επισκοπής και στο λόφο της Γορίτσας(επίσης αρχαιολογικοί χώροι), όλα αυτά όμως κυρίως το καλοκαίρι...
Αύριο έχει μια εκδήλωση στο μουσείο και το Σάββατο θα είναι ανοιχτά...Μας αρέσουν όλα, έχουμε 5 στο νομό, και είναι καταπληκτικά...

Υπερμίκης said...

Ευχαριστώ για τις πληροφορίες Artanis.
Εδώ εξακολουθεί να κάνει καλό καιρό και βγαίνω για ηλιοθεραπεία και περπάτημα.Έτσι δεν είμαι συχνά on line!
Τα ξαναλέμε.

Φιλιά!

Artanis said...

Κανένα πρόβλημα @Υπερμίκη μου...Καλό Σ/Κ...