Wednesday, March 26, 2008

ΜΙΚΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Μικρές φωτογραφίες




Πάντοτε έλεγες θα φύγεις,

για κάπου αλλού όπου οι άνθρωποι θα διαφέρουν,

από αυτούς εδώ, που κυνηγούν το άπιαστο χωρίς εκπτώσεις,

και αρκούνται στο λίγο ενός χαμόγελου, ενός βλέμματος

ή σε μιαν αγάπη

Δύσκολο το βλέπω,

και πιο δύσκολο ακόμα το φαντάζομαι να γίνεται,

τίποτα βέβαια δεν είναι αδύνατο,

αν πράγματι θεωρείς πως το χρειάζεσαι

για να μείνεις στην επιφάνεια

Να είσαι λοιπόν πειθήνιος,

στα πλάνα και τις γνώμες των ειδικών

που οριοθετούν για σένα μερίδια ευθύνης

και επισημάνσεις κλίμακας προοπτικής ανέλιξης,

να επιτρέπεις έτσι να σου ασκούν τον έλεγχο,

εν είδει αλάθητου

Να μάθεις να βάζεις μέτρο στα αισθήματα,

φραγμούς στις λέξεις,

σαν αποκόμματα να αφήσεις ορισμένα μόνο στοιχεία

και με αυτά να λειτουργείς,

και να συσσωρεύεις μέσα σου πλήθος αντιδράσεις,

μικρές επαναστάσεις,

μικρά ματαιωμένα μέλλοντα σα μικρές παλιές φωτογραφίες

και κάποτε να ανατρέχεις σ’ αυτές,

να ξεσπάς σχεδιάζοντας εκδίκηση,

να επιστρέφεις τα πικρά λόγια,

τις προσβολές, ετεροχρονισμένα,

προς μια χημική εκτύπωση ή ένα καθρέφτη

και κάθε μέρα να πεθαίνεις λίγο –λίγο,

να σβήνεις, να ακρωτηριάζεις μέρη του εαυτού σου

και να συνδιαλέγεσαι ξανά και ξανά τους ίδιους προδότες

χαμογελώντας,

να συμβιβάζεσαι στο κάτι τίς τους

αντί τουλάχιστον

να απαιτείς το όλο ή το καθόλου

Μικρές φωτογραφίες που ξεθωριάζουν ολοένα,

μέχρι να μετατραπούν σε υποκίτρινα κομμάτια χαρτιού

που θρυμματίζονται ελεεινά ανάμεσα στα δάχτυλα

γίνονται άμμος, σκόνη στον άνεμο

και σ’ αφήνουν χωρίς στηρίγματα,

υπενθυμίσεις του προηγούμενου εαυτού,

απειλή ολοκληρωτικού αφανισμού

του κρυμμένου πυρήνα,

βαθιά στο συρτάρι

53 comments:

Anonymous said...

ωραίο
κρατώ αυτό:"κρυμμένου πυρήνα,
βαθιά στο συρτάρι" ΕΚΕΊ ΕΊΣΑΙ,να σε προσέχεις,ειδικά αυτό.

cinderella said...

Υπέροχο!! :)))
Μου άρεσε πολύ! Έχεις πολύπλευρα ταλέντα λοιπόν!! Και το κόσμημα στη φωτογραφία δικό σου να φανταστώ;
Καλώς σε βρήκα!!
Είδα οτι στο άλλο σου blog μας δίνεις πολύ και καλό υλικό για διάβασμα! Θα σε μελετήσω λοιπόν σιγά σιγά!!

τo τέρας της «αμάθειας» said...

"μικρά ματαιωμένα μέλλοντα σα μικρές παλιές φωτογραφίες... που ξεθωριάζουν ολοένα,... υπενθυμίσεις του προηγούμενου εαυτού, απειλή ολοκληρωτικού αφανισμού του κρυμμένου πυρήνα, βαθιά στο συρτάρι…"

Γλυκόπικρο και τρυφερό!

Madame de la Luna said...

Artanis, λέξεις με λεπίδες μου φάνηκαν αυτές. Κρυμμένες αλλά καλά ακονισμένες... Αντιπροσωπευτικό της εποχής μας ποίημα. Ωραίο...

Hfaistiwnas said...

Φωτογραφίες.. πόσο σημαντικές είναι; Στιγμές στο χρόνο που δεν ξεχνιούνται απλά κιτρινίζουν.. ξεθωριάζουν όπως στη μνήμη μας...
Πολύ ωραίο artanis μου! Μάκια...

Roadartist said...

Πολύ όμορφο.. Και εμένα μου άρεσε πιο πολύ ο στίχος που εστίασε το "τέρας της αμάθειας"..
Μπράβο βρε!
Φιλιά, καλό γλυκό βράδυ :0

ΩΣΗΕ said...

Αρτάνις...

με τις υπενθυμίσεις του προηγούμενου εαυτού... μου ξύπνησες πολλά, πολλά..

Σε συγχαίρω, καλό βράδυ

Artanis said...

Φίλε @Έκτωρ καλησπέρα, εκεί είμαι και με προσέχω, είναι γεγονός... Είναι παλιά αμυντική συνήθεια να παραμένω ερμητική...Καλό απόγευμα, θα περάσω κι εγώ σε λίγο...

Artanis said...

Καλησπέρα @Σταχτοπούτα...Χαίρομαι που σου άρεσε, το ποίημα και η καρφίτσα, είναι από τις αγαπημένες μου...Ο Πάτροκλος είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα, αλλά γράφεται ταυτόχρονα ενώ αναρτάται...
Καλωσόρισες...

Artanis said...

Καλημέρα @Αμάλθειά μου...Παίζω πολύ με τον παρόν και το παρελθόν,αλλά το συγκεκριμένο κομμάτι παίζει περισσότερο το ρόλο της υπενθύμισης προς τον εαυτό μου , να μην παρασυρθεί και εξωκοίλει...
Θα τα πούμε σε λίγο...

Artanis said...

Καλή μου @Κυρά του φεγγαριού, αυτή η διορατικότητά σου είναι απίστευτη...Ναι, έχει άκρως τσουχτερή γλώσσα, επειδή γράφτηκε αμέσως μετά από το κομμάτι της προηγούμενης ανάρτησης, και βασίστηκε πάνω στο ίδιο με εκείνο, περιστατικό...
Φιλιά...

Artanis said...

Γεια σου καλέ μου @Ηφαιστίωνα...Όλα εντάξει σήμερα; Ναι, έτσι ήταν οι μικρές φωτό, είχε ο πατέρας μου κάποτε μια φωτ.μηχανή που έβγαζε τέτοιες...Βλέπω τον εαυτό μου σε νηπιακή ηλικία με ξανθιές μακριές κοτσίδες και δεν πιστεύω στα μάτια μου, πώς ήμουν...Και κιτρινίζουν οικτρά, όπως κι αν προσπαθήσω να τις φυλάξω...Ακόμα και στο ανήλιο βάθος του συρταριού...

Artanis said...

@Καλλιτέχνιδά μου, καλησπέρα...Χαίρομαι που σου άρεσε...Θα περάσω σε λίγο να δω την καινούρια σου ανάρτηση...Αχ τί μας κάνεις με τις όμορφες αναρτήσεις σου...

Artanis said...

Φίλε @ΩΣΗΕ, καλησπέρα...Ελπίζω να μη σου θύμισα στενάχωρα πράγματα, αλλά ακόμα κι αν είναι έτσι, να βρήκες τουλάχιστον έναν τρόπο να ανταπεξέλθεις στη θλίψη των αναμνήσεών σου...Φιλιά κι από μένα, Φαλκόνι, καλό σου βράδυ...

Νικόλας Παπανικολόπουλος said...

Στα μάτια σκουπιδάκι,
το δάκρυ έρχεται
μα δεν τ΄αφήνεις να τρέξει.
Η μνήμη στο μάγουλο θα σβήσει.
Σωρός φωτογραφιών
που θα μπορούσε εσύ να είσαι,
κίτρινη σκόνη,
που τώρα μακρυά σου ταξιδεύει.
Κι όμως, θά΄πρεπε,
μα λεύτερος δεν είσαι.
Σαν να πήρε ο άνεμος μαζί
με ότι θα μπορούσε
την φωνή σου,
σαν νά΄τανε η ψυχή σου εκείνη η σκόνη
που το παράθυρο ζητούσε να ανοίξεις.
Μία σκιά, ότι απέμεινε μονάχα
εικόνων όμορφων,
νέου ελπιδοφόρου,
που γεννήθηκε στον κόσμο να ανήκει.
Και να του ανήκει ο κόσμος.

Μακάρι να μπορούσε μία κλεψύδρα
την σκόνη τούτη να την φτιάξεις,
κι ανάποδα, να μπορούσες,
να γυρίσεις.
Με γνώση του χαμού
τον χρόνο των ονείρων να σκορπίζεις,
την πρώτη ύλη των νιάτων σου
αδούλευτη στα χέρια να κρατήσεις
ξανά.
Μα όνειρο κακό η ζωή δεν είναι.
Κι αν το σκεφτείς,
με ένα βήμα, μπορείς να συνεχίσεις.
Ακόμα
κι αν πατάς στο πουθενά.

Hfaistiwnas said...

Όλα καλά artanis μου! Ετοιμάζομαι για το ταξίδι μου στην πρωτεύουσα και είμαι πολύ καλά!!! Φιλάκια!!!

P. Kapodistrias said...

Ωραίο το εκφράζεσαι με ποιητικό τρόπο. Γόνιμο και λυτρωτικό εν τέλει!
Να είσαι καλά να δημιουργείς κοσμήματα λόγου!

patsiouri said...

Αυτός ο ωμός ρεαλισμός σου σπάει κόκκαλα!

ILIAS said...

Προσπαθώ ποιήτρια, προσπαθώ!

Μέχρι τότε, αρκούμαι στο λίγο ενός χαμόγελου, ενός βλέμματος
ή σε μιαν αγάπη…

Την Καλημέρα μου σε ΄σένα και τον Μιχάλη/Antifash

Artanis said...

Φίλε @Ανεμοσκορπίσματα, καλημέρα...Ναι, θα μπορούσε να είναι η συνέχεια στο κομμάτι, μ' αρέσει που είσαι πάντα αισιόδοξος και βρίσκεις τρόπο να αμβλύνεις την αρχική εντύπωση...Απορώ βέβαια πώς το καταφένεις αυτό...

Artanis said...

Καλημέα @Ηφαιστίωνά μου...Ωστε ετοιμάζεσαι για ταξιδάκι κι εσύ, έ; Μα καλά, έχετε βαλθεί όλοι να με σκάσετε; Κι εγώ θέλω ταξιδάκι...Στην πρωτεύουσα, ε; Καλά να περάσεις καλέ μου, και να μας γράψεις τις εντυπώσεις σου, αν πας σε κανένα καινούριο μαγαζί, κανένα θέατρο...

Artanis said...

Αγαπητέ @π.κ., εσείς το ξέρετε καλύτερα οτι δεν είναι δυνατόν να είναι πάντα έτσι...Προσπαθώ πάντως...Να είστε καλά που περάσατε, θα τα ξαναπούμε, πιστεύω...

mirela said...

Φιλενάδα καλημέρα ,σου γράφω για να σου πω ότι σήμερα με τη θεσσαλία ήρθε και το περιοδικό week και κάνει αναφορά σε κάποιους bloggers της πόλης.Ευτυχώς δεν είμαι μέσα,Σε λίγα πρόσωπα αναφέρεται.Την Κυριακή θα δούμε κατι άλλο δεν ξέρω.Φιλιά και την καλημέρα μου. Ά και καλό Σ/Κ.

Artanis said...

Καλή μου @Πατσιούρι, είμαι όντως ρεαλίστρια, επειδή εγώ νομίζω οτι απλώς είμαι πεσιμίστρια, συνήθως... Χθες έγραφα το 14ο κεφάλαιο του Πατρόκλου, και το διηγιόμουν στον άντρα μου, και μου έλεγε οτι είμαι το πιο ρομαντικό άτομο που ξέρει...Διχασμένη προσωπικότητα...

Artanis said...

Καλέ μου @Ektoras, κι εγώ προσπαθώ, να διασκεδάσω τους φόβους και τις ανησυχίες μου...Κι αρκούμαι στο λίγο του ενός χαμόγελου, του ενός βλέμματος και της μιας αγάπης...Έτσι είμαι εγώ, αμεανόητη, κι έτσι πιστεύω οτι είσαι και 'συ...
Θα δώσω και τους χαιρετισμούς σου στον Antifash...Σ' ευχαριστώ...

Artanis said...

@Μιρέλα, πέρασα από το μπλογκ σου και σου άφησα μήνυμα για το ένθετο της Θεσσαλίας...Πάω τώρα να την πάρω...

faraona said...

"και κάθε μέρα να πεθαίνεις λίγο –λίγο,
να σβήνεις, να ακρωτηριάζεις μέρη του εαυτού σου
και να συνδιαλέγεσαι ξανά και ξανά τους ίδιους προδότες
χαμογελώντας,
να συμβιβάζεσαι στο κάτι τίς τους
αντί τουλάχιστον
να απαιτείς το όλο ή το καθόλου"
Εχω την εντυπωση οτι οποιος το κανει αυτο στον εαυτο του διαπρατει εγκλημα.Ειναι το ιδιο σαν να παιρνεις ενα μαχαιρι και να κοβεις κομματια εναν ανθρωπο.

την καλημερα μου

Artanis said...

Καλημέρα @Faraona...Ναι, είναι εγκληματίας κατά του εαυτού του, απαρνητής του...Τί να το κάνεις όμως, οι περισσότεροι από μας, έτσι ακριβώς φέρονται, άλλοι πάντα, και άλλοι για μικρότερα χρονικά διαστήματα...Υπάρχουν βέβαια και οι αμεανόητοι, όπως έλεγα νωρίτερα και στον Ektoras...
Τί καιρό έχετε στην όμορφη Κέρκυρα;

xaos said...

Αρτάνι τι κανεις? Μου θύμωσες μωρέ?Τα διάβασα στη Μιρέλα και στενοχωρέθηκα.Σε διαβάζω αλλα δεν προλαβαίνω να είμαι τυπική.Μη μου κρατάς κακία.Είμαστε και πατριωτάκια!Ε?

Μαργαρίτα said...

Έντονη η γραφή σου...Αρτάνις μου!!
Έχει πάντα κάτι να πει!!

Πολύ όμορφο :))
Καλό σου απόγευμα**

------ said...

Καλό μεσημερι..πώς παει το γράψιμο του βιβλίου;;;Μόλις ξεμπερδέψεις να μας πεις που θα το βρούμε έτσι;;

Artanis said...

Καλή μου @Χελώνα, δεν υπάρχει παρεξήγηση μεταξύ μας, μια χαρά...Καταλαβαίνω οτι δεν είναι εύκολο να είσαι μάνα και σύζυγος και νοικοκυρά και εργαζόμενη ταυτόχρονα, δεν φτάνουν οι ώρες, το βλέπω κι από μένα...
Απλώς το πρωί έπεπε να ετοιμαστώ για την λαμπαδηδομία, αλλά εντωμεταξύ με τα γεγονότα, είχα αλλάξει γνώμη, όμως δεν μπορούσα να τα παρατήσω, έπρεπε να είμαι παρούσα να συνοδεύσω τον παλαίμαχο αθλητή που έτρεχε μαζί μου...Οπότε πήγα, αλλά στο Δημαρχείο κατά την αφή, έγινε χαμός, με φίλους που διαμαρτύρονταν και αστυνομικούς...
Τώρα είμαι χειρότερα από ότι ήμουν το πρωί...Συγγνώμη που την πλήρωσες εσύ...

Artanis said...

Καλησπέρα @Μαργαριταράκι μου...
Εσένα είχα ανάγκη αυτήν την ώρα, ευτυχώς που με θυμήθηκες... Χαίρομαι που σου άρεσε το κομμάτι, καλό μου, θα περάσω σε 1' να σε διαβάσω, μήπως μου ανεβεί το κέφι...Φιλάκια...

Artanis said...

Αχ βρε @Νανά, που νομίζεις οτι θα το βρεις, πέρα από το μπλογκ του Πατρόκλου; Δεν πρόκειται να εκδοθεί καλή μου, ούτε και θα το δείξω σε κανέναν εκδ.οίκο, για την πλάκα μου το γράφω...Το ξεκίνησα όταν αρρώστησε από καρκίνο ο πατέρας μου, στους Ολυμπιακούς του 2004, επειδή περνούσα πολλές ώρες στο προσκεφάλι του και στους προθαλάμους των Νοσοκομείων και των κλινικών που νοσηλεύτηκε, και το συνεχίζω ακόμα, προσθέτοντας κεφάλαια και βιβλιογραφία...Δεν περιέχει σεξ και άσκοπη βία..., ένα ιστορικό μυθιστόρημα είναι... Στο διπλανό μπλογκ βρίσκεται...

Μαργαρίτα said...

Γλυκιά μου Αρτάνις, να σου
θυμίσω κάτι που έλεγε ο
"μικρός πρίγκιπας" :
Αυτό που κάνει την έρημο όμορφη
είναι οτι κάπου κρύβει ένα πηγάδι..

Να έρχεσαι όποτε θέλεις :))
Πολύ χαρά μου δίνεις!!!
Κι ότι κι αν σε στενοχωρεί
άστο να σε προσπεράσει :))
ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ καρδιά μου***

Artanis said...

@Νεραϊδόνι πέρασα, κι άφησα και μηνυματάκι...Είμαι καλύτερα σήμερα, νά' σαι καλά...Φιλιά πολλά...

Madame de la Luna said...

"Μπορεί να με έχεις από κάτω
και με το ζόρι να με θάβεις στη σιωπή
Να επιμένεις πως μου αξίζει ένα άδειο πιάτο
Και σαν σκυλί να με κλοτσάς μεσ' τη βροχή
Μα όσο κι αν θες να το πιστεύεις
πως μου 'χεις πάρει κιόλας την ψυχή
Κι όταν ακόμα θα νομίζεις
πως μια για πάντα έχω χαθεί

Εγώ θα φλέγομαι
θ' ανθίζω
θα γιορτάζω
θ' ανατέλλω
Θα σε καίω!!!"

Να το αφιερώνεις όπου θες, στα δύσκολα! Καλημέρα φωτεινή...

Artanis said...

Γεια σου @Φεγγαροκυρά, με τα ωραία σου...Θα το φυλάξω αυτό το κομμάτι, φτιάχνει τη διάθεση...Σ' ευχαριστώ...Φιλιά κι από μένα...

Roadartist said...

..και τη δικη μου καλημερα αρτανις μου..φιλακια πολλα :)

Anonymous said...

την καλησπέρα μου :)

Anonymous said...

Που πήγε το σχόλιο που είχα αφήσει οέο;

Ουφ! Αφήνω βιαστική καλησπέρα κι επανέρχομαι!

ceralex said...

Αυτα τα μικρα κομμάτια που θρυματίζονται ανάμεσα στα δάχτυλα... οι μνήμες που ξεθωριασμένες επιστρέφουν και ζωντανεύουν και τα λόγια που δεν ειπώθηκαν ποτέ...

Υπέροχο το κείμενό σου αγαπητή... υπέροχο!

Artanis said...

Καλησπέρα @Καλλιτέχνιδα...ΠΟλύ ωραία η σημερινή ανάρτηση, συγγνώμη που το "έπαιξα" δικηγόρος του διαβόλου...Καλό βραδάκι να έχεις...Κι εγώ μόλις γύρισα από ένα θεατρικό έργο...Θα τα πούμε αύριο, ξανά...

Artanis said...

@Δηιανειράκι μου, καλώς σε βρίσκω ξανά...Έρχομαι από 'κει, τρέχοντας... Φιλιά από 'δω...

Artanis said...

Καλή μου @Freedoula, τί έπαθες, έχασες το μήνυμα; Ε καλά, δεν πειράζει καλή μου, κι εγώ το παθαίνω πολύ συχνά, κάτι με τον server, δεν μπορώ να το εξηγήσω...
Καλό βραδάκι από μένα...

Artanis said...

@Ceralex καλή μου, σ' ευχαριστώ...Είχα περάσει το πρωί από τα μέρη σου, μετά έπιασα να φτιάξω αυγά με πούλιες, για μια παραγγελία, και δεν ξανασήκωσα κεφάλι...Καλό βράδυ να έχεις...Φιλιά...

Δηιάνειρα said...

έχεις μέιλ ;)

Artanis said...
This comment has been removed by the author.
. said...

Γροθιά στο στομάχι Αρτανίς το ποίημά σου.Η γραφή σου τέλεια, μα ο λόγος σου...κάνει το κεφάλι να σκύβει...από ενοχή.Για τα κομμάτια μας που καθημερινά δολοφονούμε.Μα οι νομοθέτες δεν προβλέπουν τιμωρία για τέτοιου είδους εγκλήματα που διαπράττουμε στον εαυτό μας.'Η μήπως γιατί αυτοτιμωρούμαστε σε "αιώνια κάθηρξη";
Μια παλιά ταινία μου ήρθε στο νου, που όποτε τη βλέπω...νοιώθω τα ίδια ενοχικά συναισθήματα που ένοιωσα τώρα διαβάζοντας το ποίημά σου."'Ενας νομοταγής πολίτης"με τον Μουστάκα.
Θυμάσαι το τραγούδι από την ταινία;

Τα λόγια ήτανε καλά
καλά και τιμημένα
μαλαματένιος ο σταυρός
χωρίς καδένα

Άνοιξε το παράθυρο να μπει
δροσιά να μπει του Μάη
εμείς γι' αλλού κινήσαμε γι' αλλού
κι αλλού η ζωή μας πάει

Οι βέρες ήτανε χρυσές
χρυσές κι οι αλυσίδες
που δέσανε τα νιάτα μας
πως δεν τις είδες

Άνοιξε το παράθυρο να μπει
δροσιά να μπει του Μάη
εμείς γι' αλλού κινήσαμε γι' αλλού
κι αλλού η ζωή μας πάει


Πρώην Breathless.
('Οχι αυτή που έψαχνες...η άλλη...η καινούργια,ανανεωμένη και με καινούργιο blogόσπιτο)
Καλό σου βράδυ.

ILIAS said...
This comment has been removed by the author.
ILIAS said...

Καλημέρα φίλη μου Αrtanis, σχετικά με το σχόλιο που άφησες στο Cbox ήθελα να σου πώ. Αν έκανες ένα scroll down θα έβλεπες οτι έχω γράψει πως ώς ένδειξη πένθους για το χαμό του φίλου μου θα ξαναποστάρω μετά τα σαράντα. Δηλαδή προς τέλος Απρίλη. Βέβαια θα έρχομαι σε σας τα φιλαράκια να σας βλέπω όποτε έχω χρόνο. Οπότε μη χάνεις τον καιρό σου, μέχρι τότε δε θα βρείς νέο post. Μπορείς βέβαια να δεις στο αρχείο αν κάτι σ'ενδιαφέρει, που το έχω ονομάσει με την ετικέτα " κατηγο-rio-ποίηση", δεξιά του blog, κάτω απ’την εικόνα του προφίλ μου. Έχει διάφορα εκεί μέσα, αλλά θα με ενδιέφερε η γνώμη σου για 4 πεζά ποιήματα, εντελώς ανατρεπτικά που έχω δημοσιεύσει. Βλέπεις το έχω και ‘γω το μεράκι στο γράψιμο, αν και σε σχέση με ‘σένα ή τον Ωσηέ π.χ. είμαι λεξηπενής.
Αυτά θα τα βρείς στην υποκατηγορία “Οι Φλέβες μου”.

Σου εύχομαι να περάσεις υπέροχα την Κυριακή σου και σ’ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον

Artanis said...

Καλημέρα @Ανασαιμιά μου, κι από 'δώ...Χαίρομαι που σου άρεσε το κομμάτι, η αλήθεια είναι οτι δεν ποστάρω συχνά ποιήματά μου...Το τραγούδι που μου παρέθεσες, το θυμάμαι επειδή είναι ούτως ή άλλως πολύ γνωστό και από μόνο του, την ταινία πάλι, δεν μπορώ να την ανακαλέσω στη μνήμη μου...Πέρασα ήδη από τα "μέρη" σου...Τα λέμε...

Artanis said...

Φίλε @Ektoras, το ξέρω οτι δεν ποστάρεις, άσχετα αν εγώ περνάω συχνά-πυκνά, από το μπλογκ σου...Άσε με να μπαίνω και να σου αφήνω καλημέρες και καλησπέρες, κι όταν θα ξαναποστάρεις μου στέλνεις τις δικές σου αναδρομικά, μη στεναχωριέσαι...Θα περάσω να δω τα κέιμενά σου, αλλά μην μου ξαναπείς οτι είσαι λεξιπενής και τέτοια...Μια χαρά είσαι...Κι εγώ δηλαδή τί παραπάνω είμαι από σένα, φιλόλογος είμαι ή μήπως νομίζεις οτι είμαι γραμμένη σε καμιά ένωση λογοτεχνών/ποιητών/διανοούμενων; Κι εγώ ένα μεράκι έχω...Αυτό είναι όλο...Έρχομαι τώρα από 'κει...Μ' αρέσουν τα ανατρεπτικά, μου κέντρισες την περιέργεια...