Κάποτε
Κάποτε, όταν ήμουν παιδί,
όλα φάνταζαν
μαγικά, ανεξερεύνητα,
μυστήρια, περιπετειώδη.
Στο σχολείο οι δάσκαλοι μου έμαθαν
οτι υπάρχει και μια άλλη ζωή,
αυτή που δεν με άγγιζε,
την αγνοούσα.
Τί δύσκολα το πίστεψα,
πόσο πληγώθηκα
ανακαλύπτοντας,
πόσο πολύ πιο άσχημη ήταν η αλήθεια.
Σκληρό πολύ να σκοτώνεις
τ' όνειρο του παιδιού,
που ζει σ' ένα κόσμο όπου όλα
αστράφτουν από χαρά, ήλιο κι αγάπη
και να του δείχνεις
το πρόσωπο της πραγματικότητας,
των μεγάλων._
(Συνέχεια στο επόμενο...)
Tuesday, February 19, 2008
Κάποτε
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
13 comments:
Δε φανταζεσαι ποσο πολύ σε νιωθω.
Και εγω ακριβως ετσι αισθανομαι. Μεγαλωσα με μια εικονα .. που αργοτερα πληγωθηκε .. απο την αληθεια και τη σκληροτητα αυτου του κοσμου των "μεγαλων" οπως λες..
έτσι ακριβώς..Μεγάλωσα σε μια οικογένεια υπερπροστατευτική. Θεωρούσα σαν δεδομένο οτι όλα λειτουργούν όπως η οικογένεια μου.. "αξιοκρατικά"..
τελικά προσγειώθηκα απότομα :(
@roadartist: Είναι σκέτη ψυχρολουσία, και το χειρότερο είναι που όταν ρωτάς να μάθεις το γιατί συμβαίνει αυτό, δεν παίρνεις συνήθως απάντηση...Σου ζητούν να το αποδεχτείς αδιαμαρτύρητα...
@Δηιάνειρα: Έτσι είναι Αμαζόνα μου...Δυστυχώς, όλοι προσγειωνόμαστε με το κεφάλι...
Aκριβώς αρτανις..Οπως λεει η diianeira "απότομη προσγείωση" και ακομα προσωπικά πέφτω..
@roadartist: Και ο καθένας...Και δε θά 'πρεπε πιστεύω ν' αλλάξει αυτό, επειδή μόνον έτσι είναι δυνατόν να αντιδράσουμε στα κακώς κείμενα και να προσπαθήσουμε να τα διορθώσουμε...
Καλό απόγεμα...ψιλομελαγχολική σε διαβάζω....γιατι;;;
"Σκληρό πολύ να σκοτώνεις
τ' όνειρο του παιδιού"
Νομίζω αυτό το "έγκλημα"
το βιώνει κάθε άνθρωπος
όταν αντιλαμβάνεται πλεον
την πραγματικότητα...
γι αυτό και μεγαλώνοντας
κοιτά πίσω με νοσταλγία..
και προσπαθεί να χτίσει
καινούργια όνειρα!!!
Καλό σου απόγευμα**
@ΝανάΤσούμα: Στην παρέα είμαι αλλιώς, όμως όταν γράφω, συνομιλώ σχεδόν πάντα αποκλειστικά με τον εαυτό μου...Και "εγώ", είμαι απαισιόδοξη, συνήθως...
@Μαργαρίτα: Είναι απλώς μία διαπίστωση, ο καθένας την αντιλαμβάνεται...Απλώς ίσως εγώ, να "κολλάω" λίγο παραπάνω, σ' αυτό το ζήτημα...
Καλημέρα artanis πολυτάλαντη βλέπω ! και ποιήτρια και καταπληκτικές οι κατασκευές σου.Από Βόλο είδα δεν το ήξερα .Εγώ πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να σκέφτεται πάνω απο την ηλικία του γι αυτό και οι δικοί μου με εμπιστευόταν περισσότερο από την αδερφή μου που ήταν μεγαλύτερη.Δεν μπορώ να πω ότι μου βγήκε σε καλό τόση υπευθυνότητα.Καλημέρα!
@μιρέλα: Αυτό που λένε πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης, το ξέρεις; χα,χα,χα,χα! Σ' ευχαριστώ και για το σχόλιο, φιλιά!
καλησπέρα αρτάνις μουi
Μια ιδέα από σκληρότητα είχα πάντα,δε μου έλειψε κι έτσι δε μπορώ να συμμεριστώ τις απόψεις αυτές.Θέλω να πω πως είναι πράγματι σκληρό να σκοτώνεις τα όνειρα ενός παιδιού.Καμιά φορά,αν όχι συχνά, συμβαίνει όμως.
@Γλυκιά μου Αμαζόνα, καλησπέρα και σε σένα...Μόλις σου έκανα επίσκεψη...
@Όλα θα πάνε καλά: Κι εμείς οι γονείς, πρώτοι και καλύτεροι απ' όλους...Για την προστασία τους...
Post a Comment