Βρήκα στο Διαδίκτυο ένα καταπληκτικό ποίημα της Αμερικανίδας ποιήτριας Mary Oliver. Ακολουθεί μεταφρασμένο:
Ο Κύκνος
Τον είδες οληνυχτίς να κατρακυλά στο σκοτεινό ποτάμι;
Τον είδες να αναδύεται το πρωί μέσα στην ασημένια αύρα
-μια αγκαλιά λευκά άνθη,
μια τέλεια εξέγερση από μεταξι και λινό καθώς έσκυβε
μέσα στην αιχμαλωσία των φτερών του:
ένας σωρός από χιόνι, μια δέσμη κρίνων,
να δαγκώνει τον αέρα με το μαύρο του ράμφος;
Τον άκουσες να σφυρίζει και να καλεί
μια διαπεραστική σκοτεινή μουσική
-σαν τη βροχή που μαστιγώνει τα δέντρα
-σαν ένα καταρράχτη που σκίζει τα μαύρα βράχια;
Και τον είδες στο τέλος, κάτω από τα σύννεφα
-ένας λευκός σταυρός να διασχίζει τον ουρανό
τα ποδια του σαν μαύρα φύλλα,
τα φτερά του να σκορπίζουν τη λάμψη του ποταμού;
Κι ένιωσες μέσα στην καρδιά σου,
πως ανήκε σε κάθε τι;
Και κατάλαβες επιτέλους τί να την κάνεις την ομορφιά;
Και άλλαξες τη ζωή σου;
Thursday, February 7, 2008
Ο κύκνος
8:40 PM
8 comments
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
πολύ όμορφο..
και αυτά τα ερωτήματα..
gaggs
Πραγματικά υπέροχο ποίημα...Οταν το διάβασα πρωτη φορά, βούρκωσα...
Δεν ξέρω αν έχουμε καταλάβει τι να την κάνουμε την ομορφιά γύρω μας.Φοβάμαι πως τη λερώνουμε κάθε μέρα.
Καλημέρα,καλή Κυριακή.
Εγω φοβάμαι πως τελικά δεν ξέρουμε, τί ειναι ομορφιά...
jhs
hs
Post a Comment