Όλα είναι δρόμος (β μέρος)

Ένα υπέροχο τραγουδάκι που ακούμε από τον περασμένο Σεπτέμβριο και τα ΝΖηλανδικά ραδιόφωνα το παίζουνε ακόμα κατά κόρον... Πρόκειται για την συνέργασία μεταξύ του Αυστραλο-Βέλγου συνθέτη/τραγουδιστή Gotye και της ΝΖηλανδής συνθέτριας/τραγουδίστριας Kimbra, με τίτλο "Somebody That I Used To Know", από το δίσκο του Gotye "Making Mirrors"...(Αν έχετε λίγο χρόνο, δείτε/ακούστε το καταπληκτικό "Settle Down" της Kimbra, στο παρακάτω λινκ: http://www.youtube.com/watch?v=yHV04eSGzAA

Πρόκειται για ένα ειρωνικό τραγούδι με θέμα το γάμο, με βίντεο εμπνευσμένο από τα '50s, που πιστεύω θα σας αρέσει πολύ :)
Και με αυτές τις ωραίες μουσικές, ξεκινήσαμε για τις διακοπές μας στην Δυτική Ακτή και την Fjordland, επειδή μετά, μέσα στα βουνά, δεν πιάναμε πλέον ραδιόφωνο στο αμάξι, και έπαιζαν τα mp3...

Φ1: Στο πέρασμα Arthur's Pass, στο δρόμο προς Δυτική Ακτή και Fjordland...
Φ2: Σκοτεινό υποτροπικό δάσος, καθ'οδόν προς την Jackson's bay...
Φ3: Υποαλπικό λιβάδι, στο δρόμο προς το Milford Sound...
Φ4: O δρόμος και το πάρκινγκ στις Mirror Lakes, στη Fjordland...
Φ5: Χωματόδρομος δίπλα στον παγετώνα Φοξ

Φ6: Μέσα στο τούνελ "Homer" (από το όνομα του William H. Homer), στο δρόμο προς το Milford Sound... Είναι -με διαφορά- το πιο επικίνδυνο τούνελ που έχουμε διασχίσει ποτέ: είναι κομμένο με κλίση και όχι οριζόντιο, δεν έχει ενίσχυση (και ενώ περνούσαμε δεν μας φάνηκε ούτε ασφαλτοστρωμένο, αλλά η wiki λέει πώς έχει ασφαλτοστρωθεί- τουλάχιστον μία φορά). Επίσης δεν υπάρχει φωτισμός ούτε για δείγμα, και τα φανάρια ρύθμισης της κυκλοφορίας στις 2 πλευρές του δουλεύουν μόνον κατά την τουριστική περίοδο, και για ορισμένες μόνον ώρες καθημερινά... Ευτυχώς δεν είναι ιδιαίτερα μακρύ τούνελ, αλλά γενικώς η όλη κατασκευή του και λειτουργία του, είναι πολύ προβληματική και πρέπει να αναβαθμιστεί...

http://en.wikipedia.org/wiki/Homer_Tunnel

Φ7: Στην έξοδο του τούνελ "Homer", και ο δρόμος συνεχίζει με στροφή: τον περασμένο Δεκέμβριο συνέβη θανατηφόρο δυστύχημα(λινκ) με 2 νεκρούς και 2 πολύ σοβαρά τραυματίες, όταν ένα τζιπ έπεσε στον γκρεμό από κάτω...

Φ8: Το Rock Shelter, δίπλα στον καταρράχτη Reid, στο Arthur's pass, λίγο πριν την Otira...
Φ9: Γέφυρα ποταμού στην Δυτική ακτή...
Φ10: Γέφυρα κοντά στο Haast...
Φ11. Γέφυρα στον παγετώνα Φοξ...
Φ12. Η "ιστορική γέφυρα" της Balclutha, στο Νότιο Οτάγκο...
Φ13. Και ένα γεφυράκι στη Fjordland, που "επισκευάζεται" ...

Φ14. Πρατήριο βενζίνης, στο Haast, τιμή λίτρου όταν περάσαμε εμείς, 2.33$ -παίζει να πωλείται ακόμα πιο ακριβά τώρα...(Λογικό το βρίσκω, το Haast είναι πολύ μακριά από τα υπόλοιπα αστικά κέντρα, οπότε υπάρχει επιβάρυνση οικονομική λόγω του κόστους μεταφοράς... Να μην ξεχνάμε πώς ολόκληρη η περιοχή εκεί, έχει μόνον 300 μόνιμους κατοίκους, οπότε εκείνοι που βασικά χρειάζονται βενζίνη είναι οι τουρίστες, και η τουριστική σαιζόν είναι τώρα στο "πολύ φόρτε" της...)

Φ15. Επισκευές στην Εθνική οδό, στο Νότιο Canterbury...

Φ16. Το μνημείο που έστησαν στη Wanaka οι φίλοι μιας μοτοσυκλετίστριας που σκοτώθηκε στον "Μαύρο Δρόμο", το τμήμα της Εθνικής οδού που περάνει δίπλα από 3 συνολικά λίμνες και καταλήγει στο τουριστικό Queenstown...

Φ17. Μία από τις εκατοντάδες ταμπέλες δίπλα στην Εθνική, που προειδοποιούν τους οδηγούς για τους κινδύνους του ταξιδιού (έχω μεγάλη συλλογή από φωτό, μπορεί να τους αφιερώσω ξεχωριστή ανάρτηση...)

Φ18. Και μια σκηνή που δεν την είχα ξανασυναντήσει στη ΝΖ, αλλά είχε την πλάκα της: όσην ώρα περιμέναμε να περάσει το κοπάδι με τα προβατάκια, απόφασίσαμε με τα κορίτσια πώς οι κατσίκες είναι πιο έξυπνες από τα πρόβατα (γενικώς), πώς έχουν ξεχωριστή προσωπικότητα η καθεμιά τους και πώς η κατσικίσια γλώσσα με την προβατίσια, είναι συγγενικές και πώς το ένα είδος (πρέπει λογικά) να καταλαβαίνει την γλώσσα του άλλου, ή έστω τα περισσότερα... Οτι είναι δηλαδή συγγενικές, όπως τα Ισπανικά με τα Πορτογαλλικά, ένα πράγμα... Γελάσαμε πολύ με αυτές τις "διαπιστώσεις" και εντωμεταξύ τα ποιμενικά σκυλιά κάνανε τη δουλειά τους και απομάκρυναν τα πρόβατα από τον δρόμο...

Φ19. Φωτό μέσω του πλαϊνού καθρέφτη, προς τα πίσω, οδηγώντας προς το Haast: ερημιά...

Φ20. Στην Χοκιτίκα που διανυκτερεύσαμε το πρώτο βράδυ του ταξιδιού: Κάαααααθομαι, στην "Πολυθρόνα με Θέα"(A Seat With A View), δίπλα την θάλασσα κι ενώ ενα γκρουπ Ιαπώνων τουριστών κάνει πικνικ σε ένα κοντινό τραπέζι...Έβγαλα 2 φωτό (την τελευταία φορά που ήμασταν στην Χοκιτίκα δεν είχα καθήσει στη θέση αυτή) και σηκώθηκα για να συνεχίσω τη βόλτα στην παραλία, και μετά από μένα όλοι οι Ιάπωνες, κάθησαν και φωτογραφήθηκαν επίσης :)

Στο επόμενο, θα συνεχίσω με ταξιδιωτικό ποστ...Καλά να περνάτε όλοι, φιλιά!

Read More

Στη Jackson Bay

Φτάνοντας στο Haast, ο καιρός εξακολουθούσε να είναι συννεφιασμένος όπως τις πρώτες 2 μέρες του ταξιδιού...Πήγαμε αμέσως να κλείσουμε δωμάτιο σε μοτέλ, στοίχιζε 175$ τη βραδιά, και αμέσως φύγαμε για την Jackson Bay, στο τέλος του ασφαλτοστρωμένου δρόμου (Εθνική), από ΄κει και πέρα υπάρχει χωματόδρομος και ερημιά μέχρι το Milford Sound, διαφορετικά όποιος θέλει να πάει στα φιορδ, πρέπει να επιστρέψει στο Queenstown και από ΄κει να κατέβει στο Te Anau...Από το Te Anau και μετά, η επόμενη πόλη είναι στο Tuatapere, στη Southland...

Όλη η περιοχή είναι πολύ σεισμογενής, και πριν από 2 χρόνια είχε δώσει σεισμό 7.8 ρίχτερ, αλλά επειδή έγινε στις ερημιές, δεν υπήρξαν θύματα ή σοβαρές ζημιές, επειδή η κοντινότερη πόλη ήταν τουλάχιστον 200 χιλιόμετρα μακριά από το επίκεντρο του σεισμού...

Στο δρόμο προς την ακτή Jackson, με αυτήν την περίεργη ατμόσφαιρα...

Ο ποταμός Turnbull και η ρεζέρβα Hapuku, στο δρόμο προς την ακτή Jackson, η οποία βρίσκεται 45 χλμ μακριά από το χωριό Haast...Ο δρόμος είναι ασφάλτινος, και περνάει μέσα από πυκνά δάση, ενώ λίγο έξω από τον ομώνυμο οικισμό κοντά στην ακτή Jackson, περάσαμε πάνω από τον ποταμό Arawhata, που εκβάλει στην ακτή Neils...

Η Jacksons bay, φωτογραφημένη απο την παραλία Neils, ενώ πλησιάζει το δειλινό...

Μια αναμνηστική πλάκα που αναφέρει τα εξής (η φωτό έχει κόκκο, και για αυτό περιγράφω εγώ το κείμενο)

"Jackson's bay: Four hundred settlers from many countries landed in this bay, to found a special settlement, wich endured from 1875 to 1878"

Ο τάφος ενός άτυχου ναυτικού που πέθανε εν πλώ, έξω από το Jacksons bay, και οι συνάδελφοί του τον έβγαλαν στη στεριά και τον έθαψαν στην παραλία, ενώ φρόντισαν να του στήσουν κανονικό μνήμα, στην ερημική τότε ακτή, πριν να έρθουν οι πρώτοι άποικοι στην περιοχή...Το κείμενο γράφει:

"Si(n)tered to the memory of Claude Morton Ollivier, who died in Jackson's bay on board of the schooner "ADA", 27 August 1862. Att 22."

Ένα σκάφος με το όνομα Mana Moana...Η λέξη mana στα Μαορί σημαίνει "σεβασμός", αλλά ταυτόχρονα μπορεί να σημαίνει και "πνεύμα", ή υπερφυσική ύπαρξη, ακόμα και προσωπική δόξα, "κύδος"...Στην συγκεκριμένη περίπτωση, δίπλα στην λέξη moana (θάλασσα), παίρνει την έννοια του πνεύματος, οπότε το σκάφος αυτό ονομάζεται "πνεύμα της θάλασσας"...

Η ξύλινη αποβάθρα στην οποία δένουν αρκετά αλλιευτικά σκάφη, μιας και το Jackson's bay, είναι γνωστό ψαροχώρι...Το 1994, έγινε εδώ η δολοφονία ενός ψαρά, μέλος του πληρώματος του αλιευτικού σκάφους "Antares" (που είναι ένα άστρο -κόκκινος γίγαντας στον αστερισμό του Σκορπιού, 600 έτη φωτός μακριά από το ηλιακό μας σύστημα)...Ο καπετάνιος του πλοίου χρεώθηκε τον φόνο του Mark Roderique και πέρασε στην φυλακή 10 χρόνια... Απελευθερώθηκε το 2006 λόγω αμφιβολιών...Σχετικά με την ιστορία του Rex Haig, μπορείτε να δείτε:

http://www.rexhaig.com/index.htm

http://www.rexhaig.com/timeline.htm
Ένα ρεματάκι που βγαίνει στην νοτιοδυτική άκρη της παραλίας του ψαροχωριού...

Ένας καταπληκτικός φυτρωμένος βράχος, που μας θύμισε απίστευτα την ακτή Punakaiki, που είχε επίσης τέτοιους βράχους, ακριβώς πάνω στο κύμα...

Η θέα προς το Haast και τα νησάκια Taumaka και Popotai (Open Bay Islands)- που ανήκουν σε Μαορί φυλές της περιοχής του Greymouth και φιλοξενούν σπάνια είδη της πανίδας και της χλωρίδας της ΝΖ, και πέρυσι είχαν γίνει θέμα συζήτησης λόγω της πρόθεσης των Μαορί να σκοτώσουν τα 70 πουλιά weka που είχαν εισαχθεί στο οικοσύστημα των νησιών και απειλούσαν τα σπάνια ενδημικά τους είδη, ιδίως τις σαύρες...

http://tvnz.co.nz/national-news/upset-over-plans-selectively-eradicate-weka-3374097

Και πάλι ο βράχος, που από τη γωνία αυτή μοιάζει σαν ανθρώπινο κεφάλι, και μερικές βραδινές φωτό, από την ξύλινη προβλήτα ...

Και με αυτές τις βραδινές φωτό, σας εύχομαι καλό βράδυ, και πολλά φιλιά!

ΥΓ: Δυστυχώς, σε αυτό το ταξίδι, και οι δύο φωτογραφικές μας μηχανές βγήκαν εκτός μάχης, οπότε και η ποιότητα (ειδικά) των (βραδινών) φωτό δεν είναι και η καλύτερη δυνατή...Και παρόλο που προσπάθησα να επεξεργαστώ τις φωτό ωστε να "διορθώσω" κατά το δυνατόν την κακή ποιότητά τους, το αποτέλεσμα δεν δικαιώνει ούτε την προσπάθεια των δύο φωτογράφων (εμού και του Ίωνα), ούτε και τα καταπληκτικά μέρη που επισκεφτήκαμε, όμως μετά την επιστροφή μας στο Christchurch αγοράσαμε μια πολύ ωραία Nikon, και μόλις τελειώσουν τα ποστ των διακοπών, τα νεώτερα ποστ θα περιλαμβάνουν φωτό από την νέα μας φωτογραφική...
Καλό βράδυ και πάλι :)

Read More

Από την ακτή Bruce, στο Haast

Κατεβαίνοντας από τον παγετώνα Fox, φτάσαμε στην ακτή Bruce (Μαορί όνομα: Mahitahi)... Σταματήσαμε για μια στάση και περίπατο στην ήρεμη ακτή, όπου το δάσος ποδόκαρπων (rimu) κατεβαίνουν μέχρι την άμμο και η παραλία είναι γεμάτη με άσπρα θαλασσόξυλα, μερικά είναι κορμοί ολόκληροι...

Η ακτή βρίσκεται δίπλα στις εκβολές του ποταμού Mahitahi, και ανάμεσα στις πέτρες και τα θαλασσόξυλα, κάποιος που ξέρει, μπορεί να εντοπίσει στρογγυλεμένα βότσαλα υποκίτρινου ημιδιαφανή χαλαζία...Φρόντισα να μαζέψω μερικά, και κάμποσα μου έφερε και ο Ίωνας, επειδή όλη η Δυτική ακτή και η Fjordland βρίθουν από κάτι πολύ τσιμπητερά ζουζούνια που οι ΝΖηλανδοί τα λένε sandflies (Austrosimulium ungulatum), και έφυγα τρέχοντας προς το αυτοκίνητο, όπου μέσα ήταν κλεισμένες οι κόρες μας...

Το μέρος όμως ήταν υπέροχο και πρόλαβα να βγάλω αρκετές φωτό, πριν τα απανωτά τσιμπήματα γίνουν ανυπόφορα και μας αναγκάσουν να φύγουμε, και ειλικρινά σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, οπουδήποτε πήγαμε στην Δυτική ακτή και τα φιορδ, δεν βρήκα τίποτα χειρότερο από αυτά τα ενοχλητικά σκνιποειδή ζωύφια...

Και το πρώτο "παράσημο"...Εγώ τουλάχιστον φορούσα μπλούζα με μακριά μανίκια και μακρύ παντελόνι τζιν, αλλά μόνον η στολή του μελισσοκόμου (ή η στολή του δύτη) μπορούν να προστατεύσουν επαρκώς από τα τσιμπήματα, ενώ και τα όποια σπρέυ, αλοιφές, τσιρότα, δεν κάνουν τίποτα απολύτως...

Δίπλα στη λίμνη Μοεράκι, δυστυχώς με πολλή συννεφιά, και πυκνά σμήνη από sandflies...Κατά την σύντομη παραμονή μας εκεί, πήρα την απόφαση οτι παρόλο που τα βρωμοζουζούνια με βρήκαν μια πολύ βολική τράπεζα αίματος, δεν θα τους έκανα την χάρη να με διώξουν, και το ίδιο έκανε και ο Ίωνας, και παρόλο που τα κορίτσια μείνανε πάλι μέσα στο αμάξι, εμείς κάναμε την βόλτα μας στην ακτή, ενώ όσοι άλλοι βρίσκονταν τριγύρω, φορούσαν για να προστατευτούν από τα τσιμπήματα, αδιάβροχα, κουκούλες, ακόμα και σκουφιά, παρόλο που ο καιρός ήταν πολύ ζεστός και υγρός...

Στο Knights Point, και ενώ τα sandflies ήταν πανταχού παρόντα και ο καιρός σκοτεινός, βγάλαμε φωτογραφίες τις ακτές και τους βράχους που κάποτε οι Μαορί συνέλλεγαν τα κομμάτια νεφρίτη (pounamu) που έβγαζε το κύμα στην άμμο και από αυτά κατασκεύαζαν κοσμήματα και αντικείμενα...

Οι νεφρίτες και οι ιαδεΐτες είναι πολύ κοινά πετρώματα στις ακτές γύρω από τον Ειρηνικό ωκεανό...Εντοπίζονται τόσο στο βόρειο ημισφαίριο όσο και στο νότιο...Στην Κίνα, την Ινδία, την Κορέα, τη Νέα Ζηλανδία, τις ακτές της βορείου Αμερικής, και κυρίως στην Λατινική Αμερική, το υλικό αυτό ήταν πολύ σπουδαίο και πολύτιμο, και στη ΝΖ θεωρείται taonga (θησαυρός) και προστατεύεται/καλύπτεται νομικά από τη Συνθήκη του Waitangi...Φυσικά στη ΝΖ η τιμή του pounamu (green stone/jade, ΝΖηλανδικός νεφρίτης) είναι πολύ τσουχτερή, καθώς υπάρχει περιορισμός στην εξόρυξη του πετρώματος, αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι δεν γίνονται εισαγωγές πετρών και έτοιμων κοσμημάτων από άλλες χώρες και κυρίως από Κίνα και Καναδά (British Columbia /Βρετανική Κολομβία), που έχουν παρόμοιες ποιότητες νεφρίτη...

Οι βράχοι της γειτονικής ακτής Monro beach, και η επεξηγηματική ταμπέλα στο Knights Point...

Η τραχιά πετρώδικη ακτογραμμή καθ'οδόν προς το Haast...

Στο δρόμο προς το Haast, σταματήσαμε επίσης στο Ship Creek (Μαορί όνομα: Taupirikaka) που φιλοξενεί μια αποικία πιγκουίνων tawaki (Eudyptes pachyrhynchus), που χρησιμοποιούν τους βράχους της παραλίας και την λιμνούλα με γλυκό νερό...Δυστυχώς οι εγκαταστάσεις ήταν κλειστές "λόγω ζημιών" (δεν ανέφερε όμως αν επρόκειτο για βανδαλισμό ή για κάτι άλλο) αλλά εμείς περπατήσαμε τριγύρω στην παραλία, που ήταν εντελώς έρημη!

Το ρεματάκι από το οποίο πήρε το όνομά της η ακτή, στο βάθος η γέφυρα της Εθνικής και το γειτονικό δάσος rimu (Dacrydium cupressinum)...

H δασωμένη ακτή και η εκβολή του ρέματος στην θάλασσα, ενώ τεράστιοι κορμοί rimu είναι ξεβρασμένοι και μισαθαμμένοι στην άμμο...Για καλή μας τύχη, την ώρα που είμασταν εκεί και αγναντεύαμε τη θάλασσα, 2 δελφίνια του σπανιότατου είδους Hector, πέρασαν πολύ κοντά στην παραλία, τα αναγνωρίσαμε και τα τραβήξαμε και βίντεο :)
http://en.wikipedia.org/wiki/Hector's_dolphin

Μια μικρή εσοχή μέσα στους βράχους της παραλίας, που φιλοξενεί αρκετά άτομα tawaki, τα οποία διακρίνονται αμυδρά δίπλα στο άνοιγμα της σπηλίτσας...

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το συγκεκριμένο πολύ σπάνιο είδος πιγκουίνων, δείτε το παρακάτω λινκ:

http://en.wikipedia.org/wiki/Fiordland_Penguin

Στο επόμενο, σκέφτομαι να συνεχίσω τα ταξιδιωτικά ποστ...Καλό βράδυ να έχετε, φιλιά πολλά!!!

Read More