UPDATE:
Μόλις έγινε το απίστευτο: Κάποιος ενδιαφέρεται να αγοράσει το ΜΠΛΟΓΚ ΜΟΥ!
ΑΜ ΔΕ!!!!!
ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙΣ ΔΙΚΟ ΣΟΥ, ΡΕ, "Paul"!!!
.............................................
Paul προς Εμένα
Hi, I am interested in buying your blog . If you are possibly interested in selling your blog, please contact me at paul@evolvedmanagement.com.
What price would you put on your blog?
If you have other blogs, I may be interested in them also.
Thanks,
Paul
.............................................
Well, dear Paul, there's my answer: NO WAY!
(Εννοείται οτι άνοιξα το λινκ- έχω Avast-, και με έβγαλε σε ιστοσελίδα που έχει σχέση με διαχείριση και ενοικίαση domain...Μου φαίνεται απίστευτο! )
------------------------------------------------
(ακολουθεί το κανονικό ποστ)
Κανονικά ο τίτλος θα έπρεπε να είναι «Σκέψεις σχετικά με την τύχη του μπλογκ», αλλά μου έβγαινε μεγάλος και αποφάσισα να τον μικρύνω, και να παραλείψω το δραματικό τόνο του, αφού μάλιστα δεν έχω σκοπό να κλείσω το μπλογκάκι μου…
Αυτό που έχω σκοπό να κάνω, είναι βασικά να αναδιοργανώσω το μπλόγκ μου, κρατώντας μόνον τα απολύτως απαραίτητα: Την επαφή με την επικαιρότητα και τα θέματα που μου αρέσουν, τις φωτογραφίες, και τη γνωριμία με τη ΝΖ…
Θα έχετε προσέξει ότι τον τελευταίο χρόνο έχω μειώσει τις επισκέψεις μου σε διάφορα μπλογκ και ιστοσελίδες, και ο λόγος είναι ότι δεν έχω πλέον το χρόνο που είχα, ενώ και το ενδιαφέρον μου έχει αλλάξει: μετά από 3 χρόνια blogging, και ενώ ήδη πορεύομαι στον 4ο, θεωρώ ότι έχω ωριμάσει σχετικά με την μπλογκόσφαιρα…
Θέλω να επιστρέψω στον παλιό αθώο τρόπο επικοινωνίας, να διαβάζω τα ποστ των φίλων και εκείνοι να διαβάζουν εμένα, και να μην αρκούμαστε σε σχολιασμούς του τύπου «καλημέρα-καλησπέρα-καλό μήνα κλπ», και να αναλωνόμαστε σε ανούσιες επισκέψεις προς άγρα σχολίων στο δικό μας, αλλά να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας, τις απόψεις μας, να διαφωνούμε (σε λογικά πλάισια-και πάντα με επιχειρήματα) και εν ολίγοις να μην με νοιάζουν οι είσοδοι επισκεπτών στο μπλογκ, ή τα σχόλιά τους…
Δυστυχώς παρατήρησα ότι λίγο-πολύ όλοι έχουμε πέσει στην παγίδα αυτή, και εγώ η ίδια δεν αποτελώ εξαίρεση, σημασία δεν έχει το αν είσαι πολυγραφότατος ή πόσοι άνθρωποι σε παρακολουθούν, αλλά το να είσαι αληθινός και ειλικρινής και να μπορείς να υπερασπίζεσαι τις απόψεις σου…
Όλα αυτά προσπαθώ να τα κάνω, δίνοντας χώρο στις αναρτήσεις μου σε θέματα όπως την ομορφιά της φύσης, τα κοινωνικά προβλήματα, στα ζώα, τον εθελοντισμό, την τέχνη, και σε ό,τι μου τραβά την προσοχή, ακόμα κι αν αυτό είναι εξωτικές συνταγές μαγειρικής που δοκίμασα, μαγείρεψα και προτείνω (και που ομολογουμένως σχεδόν μονοπωλούν το ενδιαφέρον των «αδέσποτων» αναγνωστών μου)
Θα μπορούσα ίσως να μετατρέψω το μπλογκ από προσωπικό μπλογκ γενικού ενδιαφέροντος που είναι, σε μπλογκ μόδας, να βάζω ανέκδοτα, να αναδημοσιεύω ειδήσεις ή οτιδήποτε άλλο, ώστε να διατηρώ τις υψηλές επισκέψεις εσσαεί, αλλά πραγματικά μου είναι αδύνατον: Μετά από λίγο καιρό, θα το βαρεθώ και θα το κλείσω, είναι το μόνο σίγουρο...
Και παρόλο που με ενοχλούσε κάποτε –ειδικά όταν έκανα έρευνες πάνω σε συγκεκριμένα θέματα- και ανακάλυπτα πώς οι περισσότεροι αναγνώστες κοιτούσαν βιαστικά τις φωτογραφίες, τις αντέγραφαν και έφευγαν προς αναζήτηση άλλων πιο «ζουμερών» ποστ, έμαθα να το ξεπερνώ και να μην δίνω σημασία πια…
Τα μπλογκ μας είναι ο καθρέφτης μας και το παράθυρό μας προς τον έξω κόσμο, το σκαλοπάτι στην εξώθυρα στο οποίο στρωνόμαστε –όπως στο κατώφλι ενός σπιτιού της γειτονιάς μας- και πιάνουμε ψιλοκουβέντα με τον γείτονα…
Και μπορεί στην πραγματική μου γειτονιά να μην μπορούσα να συνεννοηθώ με κανέναν γείτονα, αλλά τουλάχιστον στην μπλογκο-γειτονιά, γνώρισα πολλούς αξιόλογους ανθρώπους που με διάλεξαν και τους διάλεξα, και θέλω να κρατήσω επαφή μαζί τους και για όσο καιρό κι εκείνοι θα αντέχουν να μπλογκάρουν…
Οι κάθε λογής αναγνώστες, πέρασαν και έφυγαν σαν διαβατάρικα πουλιά, κάποιοι άλλοι μπλόγκερ, στάθηκαν για λίγο και μετά χάθηκαν, σαν μετέωρα που λαμπιρίζουν ενώ διασχίζουν τον ουρανό και σβήνουν και εξαφανίζονται, άλλοι κουράστηκαν και εγκατέλειψαν, και άφησαν τα μπλογκ τους να διαγράφουν τροχιές, ακατοίκητα βοτσαλάκια στο σύμπαν του ίντερνετ…Όλους όμως τους ευχαριστώ, επειδή για λίγο πέρασαν και άφησαν το ίχνος τους, ακόμα και σαν μικρά κόκκινα και πράσινα σημαδάκια πάνω στο gadget –υδρόγειο σφαίρα…
Οι πραγματικοί μου όμως μπλογκοφίλοι, αυτά τα 3 χρόνια, στην Ελλάδα και στη ΝΖ , με στήριξαν και αντάλλαξαν μαζί μου συζητήσεις και μεηλ, ακόμα και τηλεφωνήματα, κάρτες, συμβουλές, συνεργασίες, και τους ευχαριστώ για αυτό…Υπόσχομαι πώς θα προσπαθήσω να κρατήσω επαφή μαζί σας, και θέλω να επιστρέψω σιγά-σιγά στα τεκταινόμενα της μπλογκόσφαιρας, επειδή πραγματικά μου λείψατε!
Μάλιστα σκέφτομαι μόλις καταφέρω και βρω λίγο χρόνο, να προσθέσω μια νέα σειρά ποστ, με την ειδική ετικέτα "Κατινιάς εγχειρίδιον", τα οποία θα αναφέρονται σε πραγματικά γεγονότα που θα αποδίδονται με χιούμορ, ενώ θα χρησιμοποιώ ψευδώνυμα για τους πρωταγωνιστές των ιστοριών αυτών, ωστε να μην τους εκθέσω... Αυτή είναι μια παλιά ιδέα, που περιμένει να πραγματοποιηθεί εδώ και πολύ καιρό, και πιστεύω οτι θα βγει πολύ γέλιο και πολλή σκέψη- ελπίζω!Χρόνια μου πολλά λοιπόν, να με χαίρεστε και να σας χαίρομαι :)
Στο επόμενο ποστ, θα συνεχίσω με ταξιδιωτική/φωτογραφική ανάρτηση, μέχρι επιτέλους να εξαντλήσω τις φετινές καλοκαιρινές διακοπές μας...
Σας φιλώ,
Αρτάνις
Σας φιλώ,
Αρτάνις
29 comments:
Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις γιατί ΑΚΡΙΒΩΣ αισθάνομαι καιρό τώρα, γι αυτό και πολλές φορές κλείνω τα σχόλιά μου, αν το είχες παρατηρήσει.
Χρόνια τηλεόραση είχα φοβηθεί ακόμη και αυτό το μέσο επικοινωνίας με τους ανθρώπους που ΕΓΩ έχω λατρέψει, αλλά ποτέ δεν ήξερα μέσα σε αυτούς ποιοσ θα ήταν εκείνος που θα με στενοχωρούσε με λάθος εκτιμήσεις.
Το επιχείρησα, το λάτρεψα, αλλά πολλές φορές λόγω φόρτου εργασίας δεν μπορούσα να τους επισκέπτομαι όλους και αρέωναν και στενοχωριόμουν...
Δυστυχως, νοοτριπία λανθασμένη.
Τί να κάνουμε. Αυτά έχει η ζωή.
Αγασπώ αυτή τη ηλεκτρονική γωνιά και αγαπώ όλους αυτούς που γνώρισα που οι περισσέτεροι είναι καλά παιδιά, με επίπεδο...
Φοβάμαι πως σου το πλάτιασα.
Αλλά λέμε αλήθειες, αποψε...
Γι αυτό παώ παρακάτο και ...γράφω...
Χρόνια σου Πολλά και Πολυαγαπημένα, Artanis μου.
Να σε χαιρόμαστε, να είσαι ΠΑΝΤΑ υγειής και λατρεμένη, με προσωπική @ οικογενειακή ευτυχία...
Θέλω να σε έχω και στο [NetworkedBlogs] μου που ξεκίνησα από χθες. ΜΟΝΟΣ μου το έφτιαξα, κόντρα σε αυτούς που θέλουν να "ισχυρίζονται" πως χωρίς αυτούς δεν μπορώ να κάνω ΤΙΠΟΤΑ...
χα χα
Και πάλι ΧΡΟΝΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ.
Σε φιλώ.
Κώστας
Να ζήσεις Αρτάνης και Χρόνια πολλά! Μεγάλη να γίνεις με άσπρα μαλλιά!! Παντού να σκορπίζεις της γνώσης το φως και όλοι να λένε να μία σοφός!!
χαχαχααχα!
Σωστές σκέψεις, δεν μπορείς να πιάσεις τους μπλόγκερ, πουθενά, είμαστε όλοι εντελώς διαφορετικοί!!!
Συνέχισε όπως μπορείς καλύτερα!!!
Οι φωτό με τα λουλούδια τέλειες!!! Και η κοπέλα στην τελευταία φωτό γνωστότατη!!! :)
Είμαστε συνομίληκοι σε μπλογκοχρόνια -κοντεύω τα τεσσεράμιση χρόνια- και δεν σου κρύβω ότι κι εγώ είχα τις ίδιες σκέψεις και ερωτηματικά. Και κατέληξα στην ίδια πάνω-κάτω απάντηση: Περισσότερο γράψιμο, περισσότερο διάβασμα των φιλικών ιστολογίων, ουσιαστικός σχολιασμός των αναρτήσεων, αναζήτηση νέων e-φίλων. Κάπως έτσι βρέθηκα κι εδώ.
Και, ξέρεις, χαίρομαι πολύ που βλέπω πως ο προβληματισμός, αλλά και οι απαντήσεις, είναι κοινές και παράλληλες. Ίσως οδηγούμαστε σε μια περίοδο μεγαλύτερης ωριμάτητας των πραγματικών (επίτρεψέ μου να υπογραμμίσω την λέξη αυτή, για να μας διαχωρίσω από τους άλλους, τους επαγγελματίες κάθε είδους που χρησιμοποιούν την πλατφόρμα των ιστολογίων σαν μέσο πίεσης ή πλουτισμού), των πραγματικών μπλόγκερ.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Πολύχρονο!όσο κι να με κουράζει κι εμενα,λογικο ειναι μετά απο δυομιση χρόνια,συμφωνω μαζι σου,αλλά εχω τόσα πολλά να βγάλω εδω μεσα,που αντεχω ακομα:)))
Να εισαι καλα,όποτε θελεις μπαινεις,οποτε θελεις βγαινεις,δεν κρατάμε απουσιες:)
Χαιρετισματα στο νοτιά...
Χρόνια Πολλά στο μπλογκ σου.
Για τις σκέψεις που καταγράφεις, ειμαι και εγω περίπου στις ίδιες σκέψεις εδω και καιρό. Και θελω να επιστρέψω περίπου στην αρχική μορφή blogging ίσως με άλλες μορφές, ισως δεν ξέρω ακόμα ακριβώς πώς, μα το ψάχνω.
Η εμπειρία μου έδειξε οτι στο τέλος παραμένουν μια δεκαριά μπλογκοφίλοι που η αλληλοεκτίμηση παραμένει σταθερή κι αμοιβαία άσχετα αν εχεις πολλά παρε-δώσε ή όχι.
Εύχομαι οτι καλύτερο για την συνέχεια.
Χρόνια Πολλά!!
Αυτές τις σκέψεις τις έκανα πριν μισή ώρα χωρίς να έχω δει καν την ανάρτηση σου.
Αλήθεια τι έχει αξία πόσοι σ επισκέπτονται;;πόσοι σε διαβάζουν αληθινά όταν τους το επιτρέπει ο χρόνος τους;;πόσοι σε εκτιμούν έστω κι αν δεν σε γνώρισαν ποτέ από κοντά;;
Είμαι χαρούμενη που μαθαίνω τα νέα από μακρινές χώρες μαζί με τον πολιτισμό τους τα ωραία τους τα άσχημα τους τα προβλήματα, θέματα που δεν θα μάθαινα ποτέ αν δεν διάβαζα κάποια blog.
Αν σταθούμε στα νούμερα και στις τυπικότητες εγώ τουλάχιστον νομίζω ότι δεν έχει νόημα να συντηρούμε blog.
Καλά να περνάς.
Έτσι έτσι καλή μου Αρτάνις..
Χρόνια πολλά, νάσαι καλά και ε΄δω είμαστε, παρέα 3 χρόνια - όχι παίζουμε..!! Και όταν έρθεις πια με το καλό να βρεθούμε βρε παιδί μου!!
Πολλά φιλιά!
Κάποτε (πριν 2-3 χρόνια δηλ) όλοι οι φίλοι μου δούλευαν 15ώρα και ξενυχτούσαμε εδώ μέσα με πολύ κέφι. Παρόλο που πλέον οι περισσότεροι είναι άνεργοι, αποστασιοποιήθηκαν. Νομίζω οτι η διάθεση ορίζει τα πράγματα τελικά κι όχι ο χρόνος. Είναι όλ μουντά εδώ, προβληματισμένα, νεκρωμένα. Σαν να μην μπορεί τίποτα να μας κινητοποιήσει. Ισως είναι αυτή η αιτία που δεν περαξηγώ αυτά τα "καλημέρα". Ισως είναι ένα "ειμαι εδώ" κι ας κουράστηκα.
Αλλάζουμε. Αλλά σίγουρα θα επανέλθουμε μεταφορικά και μη.
Σε φιλώ πολύ
Χρόνια πολλά και καλά!
Οι σκέψεις για το μπλόγκινγκ ομολογουμένως με έχουν επισκεφτεί και μένα. Αποφάσισα απλώς να συνεχίζω όσο αντέχω - γιατί ειλικρινά από ένα σημείο και μετά θέλει αρκετό χρόνο.
Προσωπικά απολαμβάνω αναρτήσεις σαν και τις δικές σου, είτε έχουν να κάνουν με τη φύση, είτε με επικαιρότητα είτε με φωτογραφίες και περιγραφές από ένα μέρος για μένα τόσο μακρινό.
Συνέχισε όπως σου βγαίνει καλύτερα. Εμείς εδώ θα είμαστε...
Oι σκέψεις σου μου αρέσουν όπως και οι φωτογραφίες των λουλουδιών σου !! Σε θαυμάζω πολύ για τον εθελοντισμό (και την γενικότερη ματιά σου),και μεταβίβασα σε κάποια αυτιά αυτά περί μηδενικής απάντησης ,στις επιστολές σας, απο τους αρμόδιους, που είχες γράψει στην πρώτη ανάρτηση για τους αγώνες (δεν είχα σχολιάσει γιατί η διάθεσή μου ήταν προς την σιωπή ).
Μια "άσκηση" αυτογνωσίας γίνεται τελικά και το μπλόγγινκ !!
Εμένα πάντως όποτε έχω μπεί στο μπλόγκ σου μου άρεσε !!
Με τον καιρό κατασταλάζουμε και στις εδώ σχέσεις όπως και στις έξω !!
Και οτι έχει ουσία διαρκεί και επιβιώνει και δεν έχει ανάγκη καταναγκαστικής συνεχούς απόδειξης παρουσιών.
Ας επιμείνουμε "αληθινά" !!
Καλή σου μέρα ή καλό βράδυ (πάντα μπερδεύομαι χαχα )
Πολύχρονο και πολύχρωμο το blogaki σου γλυκιά μου! Να ξερες πόσο συμφωνώ με όσα γράφεις!!!! Περίπου τα ίδια χρόνια μ εσένα
είμαι κι εγώ στη blogoσφαιρα και τα χω δει όλα! Μπορώ να ομολογήσω πως πέρασα απ όλα τα στάδια (ποιός είναι αυτός που δεν...) Τες πα! Τώρα τελευταία έχω αρχίσει να βαριέμαι αφάνταστα! Νομίζω πως δεν έχω τπτ άλλο να δώσω! Επίσης πιστεύω πως είναι πολύ λίγοι εκείνοι που πραγματικά ενδιαφέρονται για τα όσα δίνω!!! Τι σημασία έχει όμως; Είμαι ακόμα εδώ! Φιλιά πολλά γλυκιά μου
Να σαι καλά και να κάνεις ότι γεμίζει την ψυχή σου!
Δεν θα μπορούσες να τα γράψεις καλύτερα!
Όταν συμφωνώ απόλυτα με κάποιο κείμενο, έχω μια προσφιλή έκφραση.
"Προσυπογράφω".
Προσυπογράφω λοιπόν όλα όσα γράφεις, απλά γιατί έτσι ακριβώς είναι.
Να περνάτε πάντα καλά, καλό Σαββατοκύριακο
Υ.Γ. Χρόνια πολλά στο blog σου!
Υ.Γ.2 Σίγουρα όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος και ενδοιάμεσα μια πορεία. Όλα αυτά τα καθορίζουμε εμείς, εσύ εν προκειμένω.
Συμμερίζομαι τους προβληματισμούς σου Artanis. Έχουμε ξεστρατίσει και χάνουμε την ουσία του παιχνιδιού. Έχω μικρότερη παρουσία στην μπλοκόσφαιρα (μόλις 2 χρόνια). Ξεκίνησα όταν είχαν αλλάξει όλα στην ζωή μου (με την μετακόμιση στην Ν Αφρική, το κλείσιμο του γραφείου μου στην Ελλάδα). Η ενασχόληση μου με τα μπλογκ μου έδωσε μια κάποια δυνατότητα να έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους από την χώρα μου. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν το πήρα πολύ στα σοβαρά. Διάλεξα θέματα ανώδυνα. Σπάνια άνοιξα και την καρδιά μου σ αυτά που έγραψα. Μια ευκαιρία να δείχνω κάποια πράγματα που κάνω και να επικοινωνώ ζητάω. Ποτέ δεν ασχολήθηκα με στατιστικές, τεχνικές, κλπ Παρόλα αυτά έπεσα στην σαχλαμάρα… Αυτή η ανούσια ιστορία της «πελατείας», που μόνο κονσομασιόν δεν κάνουμε, με κούρασε! Το έχω πάρει απόφαση να συνεχίσω, προσπαθώντας να είμαι πιο ο εαυτός μου.
Όσο γιαυτό που γράφεις ότι το μπλογκ είναι ο καθρέφτης μας, θα σε ρωτήσω γιατί να μην είναι και μια χαραμάδα? Μια χαραμάδα που φέρνει φως και ότι το συνοδεύει…
Καλή συνέχεια!
Γλυκειά μου Artanis πολύχρονο το μπλογκάκι σου και σου εύχομαι όσο μπορείς να το συντηρείς.
Συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα είπαν οι προηγούμενοι φίλοι.Το μπλογκιν θέλει χρόνο, και αν δεν τον διαθέτεις, κάποιοι σε παρεξηγούν και χάνονται.Προσωπικά εγώ τρεις μήνες τώρα τα έχω δει όλα με την δουλειά μου και χάθηκα.Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχω και δεν διαβάζω τις αναρτήσεις.Απλά δεν σχολιάζω.Μην στεναχωριέσαι λοιπόν.Το μπλόγκιν είναι ευχαρίστηση και όχι εργασία.Φιλιά.
Xρόνια Πολλά αγαπημένη μου!
Nα ρωτήσω: ο τύπος που θα αγόραζε το blog σου, θα αγόραζε και εμάς μαζί;
Έχεις απόλυτο δίκιο ότι όλοι ωριμάσαμε μέσα από αυτή την ενασχόληση. Οι φίλοι περιορίστηκαν, με κάποιους γνωριστήκαμε, με κάποιους έχουμε βρει και άλλα κανάλια επικοινωνίας, οπότε συχνά τα σχόλια είναι περιττά.
Αν μου επιτρέπεις μια προσωπική άποψη: ο κανόνας στο blogging είναι: κάντο όπως την Day 1. Τότε που κανείς δεν σε ήξερε, δεν άφηνε σχόλια, δεν σε παρακολουθούσε, δεν σε ακολουθούσε.
εγώ πάλι μπλογκάρω χωρίς να σκέφτομαι οπότε είμαι εντελώς χαλαρός. Καλό σου απόγευμα και χρόνια πολλά στο μπλόγκ σου :)
Σε θυμάμαι όταν είχες πρωτοανοίξει το blog και τα πρώτα σχόλια σου. Φυσικό είναι να κουράζεσαι, ούτε μπορούμε όλοι να ανταποδίδουμε επισκέψεις, εγώ ίσως να έχω παρεξηγηθεί για αυτό, μα δε μπορώ να διαθέσω πολύ χρόνο.. Έχω σκεφτεί επίσης ότι τα θέματα ίσως να μην απασχολούν τους πολλούς, μα αλήθεια δε με νοιάζει, ούτε εγώ θα έμενα για να αναρτώ για μόδα και ανέκδοτα ή απειρες συνεχείς αναδημοσιεύσεις γιατί θα το παρατούσα..έτσι σίγουρα! Όλοι κάνουμε παρόμοιες σκέψεις.. ας ακολουθήσει ο καθένας ότι αγαπά, ότι του μιλάει στη ψυχή και ας γράφει για αυτά. Αυτός είναι και ο λόγος που είμαστε εδώ. Καλή συνέχεια, χρόνια πολλά στο blog!!
ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΓΩ, ΓΙ'ΑΥΤΟ ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ!!
ΕΓΩ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ!!
ΤA BLOG ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΚΡΥΨΩΝΑ ΜΟΥ:-)ΜΠΑΙΝΩ ΜΕΣΑ ΚΑΙ...ΑΦΗΝΟΜΑΙ!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!! ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ:-)
Την θερμη μου καλησπέρα .....
Όλα έχουν τον κύκλο τους (blogging, facebook κλπ). Κοντά στα τέσσερα χρόνια απ΄ότι φαίνεται είναι σταθμός για σκέψεις και προβληματισμούς για τους περισσότερους. Ο ελεύθερος χρόνος είναι ένα θέμα...
Δεν είμαστε επαγγελματίες blogger (τουλάχιστον εγώ) οπότε πειραματίσου και βρες τον τρόπο να νιώσεις ευχαρίστηση και δημιουργική από εδώ ή από οποιοδήποτε άλλο μέσο. (Στα λέω για να τα ακούω ε?) :-D
Καλή συνέχεια!!!
Καλημέρα!!!
Χρόνια πολλά Αρτάνις μου.
Τις ίδεις σκέψεις κάνουμε όλοι τελικά σχετικά με το μπλόγκινγκ.
Το δικό σου είναι από τα πολύ ξεχωριστά ,ταξιδιάρικο ,χαρούμενο και πραγματικά ενδιαφέρον.
Συνέχισε αυτό που κάνεις ,επειδή σε ευχαριστεί . Αυτό εισπράτουμε όλοι εμείς που σε διαβάζουμε.
Πολλά φιλιά από την πατρίδα.
Artanis, να σταθείς και να επικεντρωθείς στην τελευταία παράγραφο που εσύ η ίδια έχεις γράψει. Αυτή είναι η αλήθεια και αυτή είναι η πραγματική ουσία του "αγαθού και ανθρώπινου" blogging.
Πολλές καλημέρες.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Βολιωτοζηλανδέζα μου.
Τελευταία, αν και σε διαβάζω πάντα, δεν σχολιάζω συχνά, όπως και αλλού.
Πρέπει να έχει να πει κανείς κάτι.
Και στο δικό μου blog απαγόρεψα τα ανώνυμα σχόλια των κουκουλοφόρων χριστιανών υβριστών. Όσοι μπορούν να επιχειρηματολογήσουν είναι ευπρόσδεχτοι και φίλοι.
Χρόνια Πολλά σου εύχομαι για το blogάκι σου και εύχομαι να γίνεται όλο και καλύτερο. Μια κούκλα το έκανες φιλενάδα. Κόσμημα, σαν αυτά που φτιάχνεις, χρυσοχέρα!
Εγώ είμαι μάλλον περιστασιακή αναγνώστρια στο blog σου. Αλλά θα πω τι νομίζω πάνω σ’ αυτά που γράφεις: Δεν κάνεις σκέψεις πιστεύω διαφορετικές από αυτές που κάνουν και οι περισσότεροι bloggers. Με ότι θέματα και να καταπιάνεσαι, τα "εμπορικά" είναι και αυτά που έχουν τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα. Και δυστυχώς, δε γίνεται κι αλλιώς...
Δεν αμφιβάλλω καθόλου πως υπάρχουν blogs που είναι αξιόπιστες πηγές ενημέρωσης, που περιλαμβάνουν κείμενα εφάμιλλα λογοτεχνικών βιβλίων, που κάνουν εύστοχη κριτική, προβληματίζουν… κ.τ.λ. Αλλά μέσα στον διαδικτυακό "ωκεανό" μένουν στην αφάνεια. Κάπως έτσι δε γίνεται εξάλλου και στη μη διαδικτυακή ζωή (καλλιτέχνες, συγγραφείς, ποιητές που αναγνωρίστηκαν μόνο μετά θάνατον)?
Γι’ αυτό, γράφεις πρώτα για τον εαυτό σου και μετά για τους αναγνώστες, όταν και όποτε θέλεις ΕΣΥ να εκφραστείς…
Διακρίνω έντονη πικρία... όμως ΓΙΑΤΙ;
Τα μπλογκ τα ανοίξαμε (δημιουργήσαμε) ικανοποιώντας τα δικά μας "θέλω", την περιέργεια (και επιμένω σ' αυτό) για το νέο τρόπο καταγραφής όσων μας αγγίζουν και καθόλου προς άγραν αναγνωστών.
Το αν στην πορεία βρέθηκαν 10, 20, 50, 200 άνθρωποι που ...καλή τη πίστει, τη θελήσει και τη υπομονή, κοντοστάθηκαν και ξόδεψαν από τον πολύτιμο χρόνο τους, είμαστε ευγνώμονες. Το αν κι' εκείνοι δεν 'έχουν χρόνο η κουράστηκαν όπως κι' εμείς ΣΕΒΑΣΤΟ.
Πέραν τούτου δεν παύουμε να καταγράφουμε όσα μας εντυπωσιάζουν ή θελουμε να εκφράσουμε ή βιώνουμε και συνεχίζουμε, γιατί είναι όμορφο τούτο το e-ταξίδι.
΄Ολα εξάλλου τα ταξίδια και οι διαδρομές έχουν και στάσεις για ξεκούραση
Χρόνια Πολλά λοιπόν στο μπλογκ σου, γιατί μέσα από τις γνώσεις, εντυπώσεις και εμπειρίες σου μαθαίνουμε και σ' ευχαριστούμε
Προσωπικά κοντά σου έμαθα πολλά χρήσιμα πράγματα και γνωρίζω άλλα που ...ΔΕΝ επρόκειτο ΠΟΤΕ.
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Φίλη Artanis είχα καιρό να ασχοληθώ με το blogging. Είχα γράψει και στο παρελθόν τους λόγους. Δεν έχει σημασία, τώρα είμαι εδώ και μπαίνω σιγά σιγά στα φιλικά μου blog. Αύρα ανοιξιάτικη η ανάρτησή σου, είναι να μην ζητούν να το αγοράσουν! Φαντάζομαι ότι θα ζητούσε να αγοράσει χώρο στο blog σου, γιατί χωρίς εσένα τι αξία θα είχε! Να είσαι πάντα καλά εσύ και η οικογένειά σου και πολλά φιλιά gskastro
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!ΚΑΛΑ ΤΟΥ ΤΑΠΕΣ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟ paul αλλα καντου μια πλακα και ζητα του μερικα εκατομυρια να γελασουμε.
Ναι, ναι, πόσα δίνει? Θα δώσει αρκετά???? να μπούμε στην σειρά να δίνουμε να βγάλουμε κανα δυο μύρια...
αει τι πράγματα είναι αυτά πιά!!!! Ολα μια τιμή έχουν !!
Οσο αισθάνεσαι πως θα δημιουργείς, θα το κάνεις για το δικό σου κέφι
σε φιλώ αμφιτερομαγουλως και σταυρωτώς και εύχομαι τα καλύτερα !!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΛΟΚΟΣΠΙΤΟ ΣΟΥ.ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΜΑΤΟ ΜΕ ΚΑΛΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.
Post a Comment