Καλημέρα από το σεισμόπληκτο Christchurch

Καλημέρα από Christchurch...

Η ζωή συνεχίζεται, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζονται και οι επιχειρήσεις στο κέντρο και τα προάστια της πόλης...Χιλιάδες κάτοικοι έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους και έχουν κατευθυνθεί σε διάφορα σημεία της χώρας, στο Nelson, το Timaru, το Oamaru, το Dunedin, το Wellinghton και όπου αλλού, έστω για λίγες μέρες, ενώ αρκετοί είναι εκείνοι που δεν έχουν σκοπό να ξαναγυρίσουν...Οι μετασεισμοί συνεχίζονται, τα σχολεία παραμένουν κλειστά, ολόκληρες περιοχές είναι χωρίς ρεύμα, νερό, αποχέτευση, οι άστεγοι είναι χιλιάδες...

Κι όμως, και η ζωή συνεχίζεται, και όλοι προσπαθούμε να κάνουμε κουράγιο και να παραμένουμε ήρεμοι, να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας, να στηρίξουμε τους φίλους μας, να ενδιαφερθούμε για άλλους, ακόμα κι αν είναι παντελώς άγνωστοι...

Είναι όμως δύσκολα τα πράγματα, ειδικά στο κέντρο της πόλης και τα ανατολικά προάστια, όπως και στο λιμάνι του Lyttelton και στις παραποτάμιες περιοχές, ενώ καθώς περνούν οι μέρες, οι επιστήμονες φτάνουν σε διάφορα συμπεράσματα, όπως πχ, οτι ο σεισμός της περασμένης Τρίτης, ήταν το "χαμένο" 6άρι, που δεν έδωσε ποτέ, ο σεισμός του Σεπτέμβρη...

Δεν ξέρω αν όντως αυτό συνέβη, και αναρωτιούνται πολλοί, "γιατί τώρα", ενώ ήδη η πόλη είχε μπει σε μια πορεία επούλωσης των τραυμάτων της...Όμως συνέβη και μπορεί απλώς να είναι αποτέλεσμα της άγνοιας των επιστημόνων ή της αδυναμίας/αδιαφορίας του κράτους να υποστηρίξει οικονομικά την έρευνα πάνω σ΄αυτό το πεδίο, μιας και η περιοχή θεωρούνταν γενικώς ασφαλής από σεισμούς, πράγμα που διαψεύστηκε περίτρανα από τα ίδια τα τραγικά γεγονότα...

Πέρα όμως από την προφανή αποτυχία του κράτους και της πόλης να προστατέψει τους πολίτες που κινδύνευσαν και τις ζωές που τελικά χάθηκαν ή σημαδεύτηκαν για πάντα από μόνιμες βλάβες, ακρωτηριασμούς και ψυχικά τραύματα, αποδείχτηκε επίσης πόσο μικροί είμαστε μπροστά στις δυνάμεις της φύσης και του σύμπαντος: οι σεισμοί στο Christchurch είναι ένα φυσικό φαινόμενο που θα μπορούσε να "προβλεφτεί" αν υπήρχε η κατάλληλη γνώση, που θα έθετε το ζήτημα στην πραγματική του διάσταση, και οι απώλειες ανθρώπινων ζωών θα είχαν αποφευχθεί αν υπήρχε η κατάλληλη υποδομή...

Εγώ προσωπικά, δεν έχω σκοπό να κάνω άλλη ανάρτηση σχετικά με το ζήτημα...Παρόλο που περπάτησα όλο το κέντρο, οι φωτογραφίες που τράβηξα από την οδό Barbadoes μου είναι υπεραρκετές, και δεν είδα την ισοπέδωση της πόλης παρά μόνον μέσα από τις τηλεοράσεις και το ίντερνετ, και πάω στοίχημα πώς στην Ελλάδα, είδατε περισσότερα από όσα είδα εγώ, αυτή την τελευταία βδομάδα: Τον σεισμό του Σεπτεμβρίου ελάχιστοι τον μάθατε, λόγω της έλλειψης θυμάτων, τώρα εδώ, ήμασταν πρώτη είδηση σε όλα τα ΜΜΕ...

Το αίμα και ο ανθρώπινος πόνος, πουλάνε πολύ-απόδειξη το παρακάτω άρθρο...

http://www.dailymail.co.uk/news/article-1359354/New-Zealand-earthquake-A-mothers-message-beneath-Christchurch-rubble.html

Και για αυτούς τους λίγους που μας γνωρίζουν μέσω των μπλογκ ή της προσωπικής γνωριμίας, ίσως είμαστε οικεία πρόσωπα, για πολλούς περισσότερους όμως, είμαστε στο επίκεντρο της προσοχής τους επειδή βρεθήκαμε στο επίκεντρο των γεγονότων, με όλη τη σημασία της λέξης...Κάποιοι από αυτούς που διάβασαν τα προηγούμενα ποστ, ίσως να μας συμπόνεσαν, κάποιοι άλλοι θα προσπάθησαν να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους ή το κόμπλεξ τους...

Επειδή υπάρχουν κι αυτοί...

Δεν θέλω λοιπόν να συνεχίσω να γράφω για το σεισμό, όποιος ενδιαφέρεται να μάθει τις εξελίξεις, μπορεί να το ψάξει στο ίντερνετ, εγώ αυτή τη στιγμή έχω ανάγκη την ομορφιά της ζωής, μιας και η ομορφιά της πόλης χάθηκε...

Η ζωή λοιπόν συνεχίζεται, και το ποστ αυτό θα μείνει κλειστό από σχόλια, και μέχρι νεωτέρας...

Καλή βδομάδα να έχετε, να περνάτε καλά και να προσέχετε...

Read More

Ο σεισμός στο Christchurch...

UPDATES:
http://nz.news.yahoo.com/a/-/top-stories/8911087/quake-a-huge-challenge-to-cbd-economy/

http://nz.news.yahoo.com/a/-/mp/8906149/quake-could-have-been-magnified-by-volcanic-rock/

http://nz.news.yahoo.com/a/-/top-stories/8910863/liquefaction-more-severe-than-september-quake/

http://nz.news.yahoo.com/a/-/top-stories/8910972/retailers-hike-prices-following-quake/

.................................................................
Ο σεισμός στο Christchurch...

5 μήνες μετά τον σεισμό του Σεπτεμβρίου, την Τρίτη 22/2 είχαμε όπως μάθατε κι εσείς, μια νέα δόνηση, μεγέθους 6,3 ρίχτερ, που χτύπησε στις 12.51 το μεσημέρι...Οι ζημιές είναι τεράστιες, υπάρχουν μέχρι στιγμής 130 νεκροί, και εκατοντάδες αγνοούμενοι, το ιστορικό κέντρο της πόλης, ισοπεδώθηκε: το καμπαναριό του καθεδρικού κατέρρευσε, το κτίριο της τηλεόρασης κατέρρευσε παγιδεύοντας δεκάδες, παλιά και νέα μοντέρνα κτίρια έπεσαν ή είναι ετοιμόρροπα, και μεγάλος μέρος της πόλης δεν έχει νερό και ηλεκτρικό, και για αποχέτευση ούτε λόγος...

Το κέντρο αποκλείστηκε από την πρώτη στιγμή, σε όλη την πόλη κυριαρχούσε κυκλοφοριακό χάος, δεν υπήρχε τηλεφωνική σύνδεση και μόνον μέσω sms καταφέραμε οι περισσότεροι να εντοπίσουμε τους δικούς μας, όπως πχ εγώ που ήμουνα στη δουλειά, και οι δικοί μου ήταν διεσπαρμένοι σε διάφορα μέρη της pόλης, ο Ίωνας στο σπίτι μας και τα κορίτσια στο σχολείο τους, ευτυχώς και τα 3 κτίρια είναι αντισεισμικά...Μόλις πέρασε η πρώτη αγωνία μέχρι να καταφέρω να τους εντοπίσω όλους, καταστρώσαμε σχέδιο πώς να φύγω από τη δουλειά: έπρεπε να φύγω με τα πόδια, όπως και χιλιάδες άλλοι, διασχίζοντας τις περιοχές του κέντρου, καθώς δεν κινούνταν τίποτα και ο Ίωνας αδυνατούσε να βρει τρόπο να παρακάμψει το κέντρο και τους πηγμένους δρόμους και να με φτάσει...

Αναγκαστικά, πήγα περπατώντας στο σημείο συνάντησής μας, όπου τους βρήκα να με περιμένουν, και καθώς κατα τύχη είχα μαζί μου την ψηφιακή, τράβηξα περί τις 80 φωτό, μόνον από την διαδρομή μου, χωρίς να περάσω καθόλου από το κέντρο της πόλης, παρά μόνον μετακινούμενη περιφερειακά...Το ρεύμα στο σπίτι ήρθε στις 9 το βράδυ, όταν τα συνεργεία κατάφεραν να αποκόψουν το δίκτυο που περνούσε από το κεντρικό τμήμα της πόλης, ωστε να αποφευχθούν περαιτέρω πυρκαϊές, ήδη καίγονταν τουλάχιστον 2 κτίρια και η ατμόσφαιρα είχε γεμίσει από τοξικούς καπνούς, σε ορισμένα σημεία της διαδρομής...

Με την οικογένειά μου στην Ελλάδα κατάφερα να επικοινωνήσω το απόγευμα, μέσω sms στην αρχή και μετά μέσω σταθερού τηλεφώνου, η μητέρα μου όμως είχε μάθει την είδηση από την τηλεόραση, είχε ήδη πανικοβληθεί και προσπάθησε να μας βρει στα τηλέφωνά μας, μόνον που δεν λειτουργούσε τίποτα, και για να μάθει νέα μας, κίνησε γη και ουρανό, την ΕΡΤ, τις τοπικές εφημερίδες, τα ραδιόφωνα, και ό,τι βρήκε εύκαιρο, με αποτέλεσμα να διαρρεύσουν τα τηλέφωνά μου στον τοπικό τύπο, με τα γνωστά αποτελέσματα (όσοι με γνωρίζετε προσωπικά, θα τα μάθατε)...

Η πόλη είναι αποκλεισμένη, ο στρατός έχει κατεβάσει τα τανκς και έχει στήσει οδοφράγματα, υπήρξαν πάλι λεηλασίες και έχουν έρθει ενισχύσεις σε εξειδικευμένο προσωπικό ομάδων διάσωσης από πολλές χώρες, κυρίως από Αυστραλία, Αγγλία, Σιγκαπούρη, Ιαπωνία και Αμερική... Δόθηκε προτεραιότητα στους επιζώντες, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι νεκροί να έχουν παραμείνει στα χαλάσματα, ενώ όσοι ήταν σε προσβάσιμα σημεία και είχαν ανασυρθεί από τα ερείπια, μεταφέρθηκαν σε πρόχειρα νεκροτομεία που στήθηκαν σε διάφορα κεντρικά κτίρια και αναμένουν την αναγνώριση...

Την Πέμπτη μάθαμε πώς έχει αρχίσει η επιχείρηση ανάσυρσης όλων των νεκρών, τις 2 προηγούμενες μέρες είχαμε πολύ άσχημο καιρό, με κρύο και βροχή, αλλά δεν είναι δυνατόν τα σώματα των θυμάτων να παραμείνουν εκτεθειμένα για περισσότερο καιρό, τόσο για λόγους υγιεινής, όσο και για λόγους ασφαλείας, καθώς τα σκυλιά ακόμα ψάχνουν για επιζώντες, και το έργο τους δυσκολεύεται...

Το μεγαλύτερο μέρος της πόλης δεν έχει ακόμα νερό και ηλεκτρικό, και πολλοί κάτοικοι την εγκαταλείπουν, τα σχολεία δεν αναμένεται να ανοίξουν πριν το τέλος της επόμενης βδομάδας, αν και προς το παρόν από το υπουργείο έχει εκδοθεί οδηγία να παραμείνουν κλειστά ως το τέλος αυτής της εβδομάδας, και μέχρι νεωτέρας...

Το Ελληνικό σχολείο φυσικά παραμένει επίσης κλειστό, αν και είναι απολύτως ασφαλές, και αυτό επειδή ακολουθεί την οδηγία του υπουργείου παιδείας της ΝΖ, και σε επικοινωνία που είχε ο πρόεδρος της Ελληνικής κοινότητας με την πρεσβεία, δήλωσε πώς όλοι οι Έλληνες και Ελληνικής και Κυπριακής καταγωγής κάτοικοι της πόλης, είναι καλά στην υγεία τους...

Φυσικά δεν τίθεται θέμα επιστροφής μας, και η ψυχολογία μας είναι πολύ καλύτερη από ότι ήταν μετά τον σεισμό του Σεπτέμβρη, παρόλο που τότε δεν υπήρχαν απώλειες ζωών, ή τόσες πολλές ζημιές, αλλά έχοντας εμπειρία από εκείνον τον σεισμό, είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι, έχουμε προμήθειες, βράζουμε νερό για να πίνουμε, τα κινητά μας έχουν μονάδες και είμαστε όλοι μαζί παντού, μετακινούμαστε σαν τετράδα...Μέχρι που κοιμόμαστε πάλι στρωματσάδα, στη μέση της τραπεζαρίας, με τον φακό κάτω από το μαξιλάρι, κεριά και αναπτήρες εύκαιρους ανά πάσα στιγμή, μπαταρίες έτοιμες προς χρήση, ραδιοφωνάκι για ενημέρωση...

Φυσικά κουνάει πολύ, εξάλλου είναι μόνον οι πρώτες μέρες μετά το σεισμό, αλλά μιλάμε 2 φορές τη μέρα με τις οικογένειές μας, και τους κρατάμε ενήμερους, ώστε να είναι κι εκείνοι ήσυχοι, και ελπίζουμε σιγά- σιγά να περάσει και αυτό, ευχόμενοι να βρεθούν όσοι περισσότεροι επιζήσαντες γίνεται, επειδή πολλές οικογένειες αγωνιούν και αναζητούν τους δικούς τους...

Όσο για τις ζημιές στα κτίρια και τα μνημεία ή το κόστος της ανοικοδόμησης, (μέχρις στιγμής) έρχονται σε δεύτερη μοίρα, όταν υπάρχουν τόσοι αγνοούμενοι και ζωές σε κίνδυνο, αλλά με τους ΝΖηλανδούς, δεν μπορείς να ξέρεις ποτέ...Καμιά φορά μου δίνουν την εντύπωση πώς το μόνο που τους ενδιαφέρει πραγματικά, στο οτιδήποτε κάνουν, είναι τα χρήματα...Ελπίζω να με διαψεύσουν...

Ακολουθούν μερικές ακόμα φωτό, από την διαδρομή μου στην οδό Barbadoes και μέχρι την συμβολή της με την Bealey avenue, όπου με περίμενε η οικογένειά μου...

Για οτιδήποτε νεώτερο, θα αναρτώ πρόσθετες ενημερώσεις στην κορυφή του ποστ...
Καλησπέρα/καλημέρα από ΝΖ...

Read More

Από την Tauranga στο Napier

22 Φεβρουαρίου 2011

ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Στις 12.51 το μεσημέρι, έγινε μια σεισμική δόνηση 6.3 ρίχτερ, που ισοπέδωσε το κέντρο της πόλης...ΟΙ καταστροφές είναι τεράστιες, οι απώλειες ζωών έχουν φτάσει τις 65, και υπάρχουν πολλοί εγκλωβισμένοι στα ερείπια...Εμείς είμαστε καλά, μόλις ήρθε το ρεύμα και μπορέσαμε να συνδεθούμε στο νετ...Στο επόμενο πιθανόν να έχω ειδική ανάρτηση για το νέο σεισμό...
Την φωτό την τράβηξα η ίδια, σήμερα το μεσημέρι: Είναι η Καθολική εκκλησία στην οδό Barbadoes, που στην κυριολεξία διαλύθηκε...

http://nz.news.yahoo.com/news-gallery/a/-/article/8892598/image/1/aerial-photos-from-the-christchurch-earthquake/

http://nz.news.yahoo.com/news-gallery/a/-/article/8882954/image/1/christchurch-earthquake-the-first-pics/
http://nz.news.yahoo.com/news-gallery/a/-/article/8888045/image/1/christchurch-quake-latest-pics/
http://nz.news.yahoo.com/a/-/mp/8888661/death-toll-rises/
http://nz.news.yahoo.com/a/-/top-stories/8888730/search-and-rescue-teams-focus-on-finding-trapped-people/
http://nz.news.yahoo.com/a/-/top-stories/8887858/limbs-amputated-in-desperate-bid-to-save-lives/
..............................................................................

(Ακολουθεί το κανονικό ποστ)

Φεύγοντας από την Tauranga, είχαμε αποφασίσει να μην κάνουμε πολλές στάσεις, επειδή θέλαμε να φτάσουμε νωρίς στο Napier...Είχαμε σκοπό να διασχίσουμε το βόρειο νησί από τη εθνική οδό 38, που οδηγεί στην Wairoa, μέσω του Εθνικού πάρκου Urewera...Έτσι λοιπόν, σταματήσαμε μόνον για λίγο, στην ακτή Ρikowai-Μatata...Η παραλία φαινόταν κάτασπρη, μιας και αποτελούνταν κυρίως από χαλαζιτική άμμο και θραύσματα κοχυλιών, ενώ είχε αρκετό -βουβό- κύμμα...

Στον δρόμο για την Γαλάτεια (Galatea), στο σταυροδρόμι ανάμεσα στην Εθνική οδό 30 που οδηγεί στη Ροτορούα και την Ταούπο, και την εθνική που περνάει μέσα από το Urewera...Τελικά -δυστυχώς- αποδείχτηκε οτι η συγκεκριμένη Εθνική οδός 38, ήταν ...χωματόδρομος (χαλίκι), και αναγκαστικά, πήραμε την άλλη, που περνούσε μέσα από το ιδιωτικό δάσος Kaingaroa, μια βαρετή διαδρομή που είχαμε κάνει και πέρυσι, ανάμεσα από αποψιλωμένες πλαγιές και σκοτεινούς "τοίχους" πεύκων, και ως εκ τούτου δεν θα ποστάρω φωτό από το συγκεκριμένο μέρος, αλλά μόνον από τη διαδρομή προς το Murupara...Την επόμενη φορά πάντως που θα κάνουμε το ταξίδι, θα το ρισκάρουμε οπωσδήποτε...

Φτάσαμε αργά το μεσημέρι στο Napier, και αφού βρήκαμε ξενοδοχείο, κατεβήκαμε στο κέντρο για να κάνουμε βόλτα και να πιούμε καφεδάκι...Την επόμενη μέρα θα φεύγαμε για Wellinghton, για να διανυκτερεύσουμε και να ταξιδέψουμε την μεθεπόμενη, για το Πίκτον... Στις φωτό, το συντριβάνι και το μουσικό γλυπτό στο πάρκο Clive, η αψίδα του παραλιακού πάρκου, το περιστύλιο και το παλιό δημαρχείο που πλέον λειτουργεί το μπαρ Lone Star...

Το δειλινό, αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο μας, αφού πρώτα θα σταματούσαμε να βγάλουμε μερικές φωτό, κοντά στην λιμνοθάλασσα και το λιμάνι του Aruhiri, όπου βρίσκονται συγκεντρωμένα όλα τα μεγάλα ξενοδοχεία και η μαρίνα των ιστιοπλοϊκών...Όλη αυτή η περιοχή αναδύθηκε από τη θάλασσα, μετά το σεισμό του 1931, μεγέθους 7.8 ρίχτερ και διάρκειας 2.5 λεπτών... Η πόλη ισοπεδώθηκε και πήρε φωτιά, όμως αναστήθηκε μέσα από τις στάχτες της, όταν άρχισε η ανοικοδόμησή της: Τα περισσότερα κτίρια του κέντρου, χτίστηκαν με τον ρυθμό Art Deco, και πλέον η πόλη έχει ανακηρυχτεί τόπος παγκόσμιας κληρονομιάς, από την Unesco...

Την επόμενη, ξεκινήσαμε νωρίς για το Γουέλινγκτον, και ενώ ελπίζαμε να πιούμε καφέ στο Ρaper Mulberry cafe που είχαμε σταματήσει και πέρυσι και μας άρεσε πολύ, δυστυχώς το βρήκαμε κλειστό, λόγω των καλοκαιρινών διακοπών... Συνεχίσαμε προς το νότο, και σταματήσαμε στο χωριό Dannevirke, που ιδρύθηκε τον Οκτώβρη του 1872, από Δανούς, Νορβηγούς και Σουηδούς μετανάστες...

(άσχετο: Γνώρισα εδώ έναν ΝΖηλανδό που όπως μου είπε, η καταγωγή του είναι Norse...Εν ολίγοις μου είπε, πώς οι Βίκινγκ, όργωσαν θάλασσες και στεριές, έφτασαν στην Κίνα, πήγαν στην Αμερική -που δεν τους άρεσε- και βοήθησαν τους Αρχαίους Έλληνες, το 1200 πΧ, να διασφαλίσουνε τον πολιτισμό τους...Κάπου εκεί, άρχισα να σκέφτομαι πως κάτι δεν πάει καλά με τον άνθρωπο, και τον ρώτησα τί εννοούσε λέγοντας οτι βοήθησαν τους Αρχαίους, για να πάρω την απάντηση οτι μας βοήθησαν ενάντια στους ...Τούρκους, το 1200 πΧ... Βασικά προσπάθησα να του πω, οτι ειδικά Τούρκοι, δεν υπήρχαν το 1200, και πως οι Norsemen, είχαν φτάσει στην ακμή τους μόλις τον 8-12 αιώνα μΧ, οπότε και δια της ατόπου απαγωγής, κατάλαβα πώς μιλούσε για το 1200 μΧ και όχι πΧ, και πώς πιθανώς αναφερόταν στους Βαράγγους του Βυζαντίου...Τρικυμία εν κρανίω δλδ, συμπέρασμα πάντως βγήκε :)

Μια γέφυρα κάπου ανάμεσα στην Eketahuna και το Mt Bruce, αφιερωμένη στους νεκρούς στρατιώτες που πολέμησαν στον Α' Παγκόσμιο πόλεμο...

Στο λιμάνι του Γουέλινγκτον όπου με το που φτάσαμε, πήγαμε για να βγάλουμε εισιτήρια για το ταξίδι...Τελικά βρήκαμε εισιτήρια για το επόμενο πρωί, με το Kaitangi, και όπως μας είπανε από το γραφείο του interislander, ανέμεναν "moderate conditions"...Τελικά το τί "conditions" (=συνθήκες) συναντήσαμε, θα το δείτε σε επόμενο ποστ :)

Καλημέρα σε όλους, καλή βδομάδα να έχουμε...

Read More

Από τη 90 mille beach, στο Maunganui...

(συνέχεια από το προηγούμενο σχετικό ποστ)

Φεύγοντας από την Whangaroa, διασχίσαμε το βόρειο νησί, για να φτάσουμε τελικά στην ακτή με το απίθανο όνομα 90 milles (beach)...Η ακτή είναι όντως τεράστια σε μήκος, 88 χλμ (55 μίλια), και το όνομά της το οφείλει στους πρώτους ταξιδιώτες που προσπάθησαν να την ακολουθήσουν, χρησιμοποιώντας άλογα: Ένα μέσο άλογο μπορεί να καλύψει απόσταση 50 χλμ (30 μίλια) μέσα σε μια μέρα, και καθώς όλη η διάσχιση γινόταν μέσω της άμμου, η ταχύτητα αυτή ελαττωνόταν κι άλλο, και χρειάζονταν 3 μέρες για να ολοκληρωθεί το ταξίδι, οπότε εσφαλμένα η ακτή ονομάστηκε "90 μίλια"

Η ακτή είναι φυσικά τεράστια, σχεδόν μέχρι εκεί που πιάνει το μάτι, βλέπουμε μόνον άμμο και την στροφή που κάνει η ακτογραμμή προς τα βορειοδυτικά και τα νοτιοδυτικά...Στη βόρεια πλευρά της, υπάρχουν εκτεταμένες αμμοθίνες που μοιάζουν με κανονική έρημο, όπως πχ συμβαίνει και στην περιοχή Γομάτι της Λήμνου...Στην ακτή 90 milles, τουριστικά λεωφορεία μεταφέρουν εκεί τουρίστες, που επιδίδονται σε αμμοσέρφινγκ, με απλές σανίδες χωρίς καρίνα...

Μια πινακίδα που προειδοποιεί τους οδηγούς αυτοκινήτων για τους κινδύνους της πλημμυρίδας: το νερό ανεβαίνει γρήγορα και σε πολλές περιπτώσεις, έχει θέσει σε κίνδυνο τη ζωή των οδηγών και των επιβατών αυτοκινήτων, που διέσχισαν την ακτή από την παραλία (κι εμείς εκείνη τη μέρα είδαμε πολλούς να το κάνουν, ένας μάλιστα κόλλησε στην άμμο...)...

Στον μοντέρνο αυτοκινητόδρομο, με την ονομασία Auckland Northern Motorway, και στην είσοδο του τμήματος Northern Gateway Toll Road, το μοναδικό σημείο που υπάρχουν διόδια στο εθνικό οδικό δίκτυο της ΝΖ, αλλά ταυτόχρονα και το μοναδικό σημείο που η εθνική οδός μοιάζει με "Εθνική οδό" (ενώ το υπόλοιπο εθνικό δίκτυο της ΝΖ είναι σαν τα επαρχιακά δικά μας)...Αν κάποιος θέλει -και έχει χρόνο να ξοδέψει-, μπορεί να αποφύγει τα διόδια, ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο που είναι σαφώς μεγαλύτερος σε διάρκεια ταξιδιου, με κίνδυνο όμως να κολλήσει και σε μποτιλιαρίσματα, ανάλογα την εποχή που ταξιδεύει...

Τα διόδια, ύψους 2$ για το απλό επιβατικό αυτοκίνητο, χρεώνονται αυτομάτως, και έχεις περιθώριο να τα πληρώσεις μέσα σε περίοδο 5 ημερών -από την στιγμή που τα χρεώθηκες-, εκτός κι αν έχεις ήδη προπληρώσει ένα αυτοκόλλητο τσιπάκι μίας χρήσης, που μπορείς να προμηθευτείς σε συγκεκριμένα σημεία πάνω στην Εθνική οδό...

Εαν δεν τα πληρώσεις, ...σε βρίσκει ο νόμος...
πχ:http://nz.news.yahoo.com/a/-/mp/8825083/toll-dodgers-making-mockery-of-system/

Το Auckland φωτογραφημένο από την απέναντι Βόρεια ακτή (North shore), λίγο πριν περάσουμε τη γέφυρα που συνδέει τις δυο πλευρές του κόλπου Waitemata (το όνομα σημαίνει "λαμπερά/στραφταλιστά νερά")...Μείναμε στην πόλη ελάχιστα, επειδή θέλαμε να συνεχίσουμε το ταξίδι για πιο νότια...

Μποτιλιάρισμα στην Εθνική οδό, πριν το τουριστικό Κορομάντελ...Περάσαμε την Κυριακή 2/1 και ήταν η μέρα που 3 καρχαρίες του είδους Carcharhinus brachyurus (copper shark), -εδώ τους λένε bronze whalers- είχαν βγει στα ρηχά, ανάμεσα στους κολυμβητές, και αρκετοί από τους παραθεριστές έφευγαν τρέχοντας (την επόμενη μέρα, μετρήθηκαν τουλάχιστον 20, να κολυμπούν κοντά στην ακτή)... Δεν ξέρω αν έχουν παρατηρηθεί άτομα του είδους και στα Ελληνικά νερά, η wiki πάντως δημοσιεύει έναν χάρτη που δείχνει και τις Ελληνικές θάλασσες ανάμεσα στις περιοχές που διαβιώνει...

Στο πανέμορφο γραφικό λιμάνι της Tauranga...Η μέρα ήταν λαμπερή και ζεστή και βγάλαμε πολύ ωραίες φωτό, ενώ το μέρος ήταν καταπληκτικό και μας άρεσε πολύ!

Το άρτια συντηρημένο παλιό ταχυδρομείο της πόλης, που σώθηκε στην κυριολεξία την τελευταία στιγμή από την κατεδάφιση, όταν το περιφερειακό συμβούλιο της πόλης το εξαγόρασε σχεδόν εντελώς ερειπωμένο το 1990, και μέσα σε 10 χρόνια, του έδωσε τη σημερινή άψογη κατάσταση...

Το σύμβολο της πόλης, η τεράστια λεύκα, ύψους 40 μέτρων και ηλικίας 147 ετών...Λίγο καιρό μετά από το ταξίδι μας εκεί, ένα από τα κλαδιά έσπασε και έπεσε, και από τότε έχει ανοίξει ένας διάλογος για το τί πρέπει να γίνει με το γηρασμένο δέντρο...Μάλλον πάει για κόψιμο, καθώς μάλιστα η ιστορία του είναι μάλλον ενοχλητική για αρκετούς: Είναι το μόνο "ζωντανό" πράγμα που απέμεινε μετά τη μάχη του Gate Pā, το 1864, τη χρονιά που φυτεύτηκε...

Η πλάκα που αφηγείται την ανώδυνη εκδοχή της ιστορίας του δέντρου...Την ίδια χρονιά που φυτεύτηκε, έγινε η μάχη του Gate Pā, ανάμεσα σε Βρετανούς στρατιώτες και Μαορί πολεμιστές...Τόσο αυτή η πληροφορία όσο και τα υπόλοιπα, παραλείπονται, φυσικά...

Το δειλινό πάνω από τη λιμνοθάλασσα, στο πίσω μέρος του ξενοδοχείου μας...

Στο κέντρο της πόλης της Tauranga, που την επισκεφτήκαμε στις 2/1... Η πόλη είναι πολύ τουριστική -φυσικά- και έχει 120.000 κατοίκους...Όλο το παραλιακό μέτωπο ήταν γεμάτο με μπαράκια, εστιατόρια και καφετέριες, και στα κεντρικότερα σημεία ήταν όμορφα και διακριτικά στολισμένη...

Το πρωί της Δευτέρας 3/1 εγώ και ο Ίωνας ξυπνήσαμε νωρίς και πήγαμε μια βόλτα με τα πόδια στην περιοχή γύρω από το ξενοδοχείο μας, και τη λιμνοθάλασσα Waikareao, στη Νότια Tauranga...

Όταν ξύπνησαν τα κορίτσια, ετοιμαστήκαμε και επισκεφτήκαμε το τουριστικότατη πόλη του mt Maunganui (σημαίνει "ορεινός δρόμος"), που βρίσκεται πολύ κοντά στην Tauranga, και επικοινωνεί μαζί της με μια γέφυρα που χτίστηκε μόλις το 1988...Στο βάθος φαίνεται ο ηφαιστειακός κώνος του ηφαιστείου Mauao, και από το 2008, έχει περιέλθει στην εδαφική κυριότητα των τριών φυλών Μαορί που κατοικούσαν στην περιοχή της Tauranga, και από τις οποίες είχε αφαιρεθεί και προσαρτηθεί στα εδάφη του Στέμματος, μετά την έναρξη των εδαφικών πολέμων το 1863 ...

Στο επόμενο, μάλλον η συνέχεια του φετινού καλοκαιρινού ταξιδιού μας...Εντωμεταξύ συλλέγω πληροφορίες για το λεγόμενο εδαφικό ζήτημα ανάμεσα στις φυλές Μαορί και το ΝΖηλανδικό κράτος...

Καλό Σ/Κ να έχετε, φιλιά πολλά από ΝΖ...

Read More