January 2013 ~ Artanis

Tuesday, January 29, 2013

NZ random images

9:00 PM random images, Φωτό 2 comments

(όλες οι φωτό είναι δικές μου, και αφορούν το Christchurch και την ευρύτερη περιοχή του Wellington)

Ανακεφαλαίωση του οδηγού επιβιωσης στη ΝΖ

9:00 PM Ζωή στη ΝΖ, Λέξεις - σκέψεις, Προσωπικά 2 comments

ΟΙ όροι είναι απλοί και ο καθένας επιλέγει αν θέλει να τους διαβάσει/ σκεφτεί/ακολουθήσει.

Δεν έχω το θέσφατο, ούτε και το διεκδικώ, και δεν θεωρω ότι είμαι επαϊοντας, στα ζητήματα της ΝΖ. Γραφω τις δικές ΜΟΥ απόψεις, στο δικό ΜΟΥ μπλογκ, και δεν περιφέρομαι σαν αυτόκλητος σερίφης, στα διάφορα ξένα μπλογκ και φόρουμ, όπως μερικοί -μερικοί, για να επιβάλω την γνώμη μου, βρίζοντας και προκαλώντας τους άλλους.

Βλέπετε, το λάθος όσων έχουν ξεκινήσει κάποτε να πάνε σε μια άλλη χώρα και να ζήσουν εκεί για κάποιο διάστημα, να εργαστούν ή να μεταναστεύσουν μόνιμα, είναι ότι κοιτάνε πολύ λίγα και συγκεκριμένα πράγματα, τα οποία είναι τα βασικά (αποδοχές/ ποιότητα ζωής/ εκπαίδευση/ περίθαλψη) μόνον που σε πολλές περιπτώσεις, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από αυτό που προσδοκούμε οι περισσότεροι. Η συμβουλή μου λοιπόν είναι, πριν αποφασίσετε το οτιδήποτε, να κάνετε σοβαρή και ενδελεχή έρευνα, για όλα όσα σας απασχολούν, και να προσπαθήσετε να ενημερωθείτε από ιστοσελίδες και άλλες πηγές που είναι ανεξάρτητες από τις επίσημες αρχές.

Στην περίπτωση της ΝΖ, η μετανάστευση είναι σημαντική πηγή κέρδους για τη χώρα, η οποία εκμεταλλεύεται στο έπακρο την αγωνία των ανθρώπων που ψάχνουν για έναν καινούριο τόπο να εγκατασταθούν. Ακόμα και το να έρθετε για 3 μήνες εδώ και να φύγετε, είναι κέρδος για τη ΝΖ, και χάσιμο για σας: σκεφτείτε μόνον τι θα σας στοιχίσει από εισιτήρια και διαμονή, οπότε πριν κάνετε την οποιαδήποτε κίνηση, σχεδιάστε τα βήματά σας προσεκτικά και δώστε στον εαυτό σας και το περιθώριο της αποτυχίας.

Να ξέρετε ότι μόνον σε πολύ ειδικές περιπτώσεις η ΝΖ δίνει άδεια για βίζα σε άτομα άνω των 45 ετων (όσο πιο νέος, τόσο καλύτερα), και αποκλειστικά για συγκεκριμένα επαγγέλματα, τα οποία χρειάζεται (για παράδειγμα, δεν της λείπουν πχ οι αργυροχρυσοχόοι, όπως εγώ.)

Μιλώντας αποκλειστικά για μένα, τον τελευταίο χρόνο στο Ουέλλιγκτον, έκανα 174 αιτήσεις για εργασία, και μου απάντησαν – έστω και αρνητικά- μόλις 18 επιχειρήσεις: οι υπόλοιπες δεν μπήκαν στον κόπο ούτε καν να με ειδοποιήσουν να μην ελπίζω…Μάλιστα στο πρώτο αρνητικό μέηλ, μετά από μια φουρνιά βιογραφικών που είχα στείλει, τους απάντησα για να τους ευχαριστήσω που ...με απόρριψαν, και μου το γνωστοποίησαν! (πάω στοίχημα ότι θα το θυμούνται για πάντα το μέηλ μου) .

Τελικά εργάστηκα σε 6 διαφορετικές περιστασιακές δουλειές, με ελάχιστες αποδοχές επειδή είχα part-time ωράριο 2-3 ή 4 ωρών την βδομάδα, ενώ κατά τη διάρκεια των διακοπών, αργιών κλπ, δεν πληρωνόμουν, εφόσον φυσικά δεν εργαζόμουν, καθώς οι επιχειρήσεις αυτές ήταν κλειστές, ενώ μία από αυτές μεταφέρθηκε μόνιμα στην Ταϊλάνδη.

Ο λόγος για τον οποίο δεν κατάφερα να βρω μια σταθερή δουλειά στο Ουέλλιγκτον, ενώ εργαζόμουν για τα 2 προηγούμενα χρόνια σε μόνιμες δουλειές 20ωρου part-time στο Christchurch, είναι οτι προφανώς η μακροχρόνια παραμονή στη χώρα, η άριστη γνώση των αγγλικών, ή η προϋπηρεσία, δεν παίζουν κάποιον σοβαρό ρόλο στην πρόσληψη σε μη εξειδικευμένα επαγγέλματα, ενώ και η ηλικία μου δεν εμπίπτει στις προϋποθέσεις των διαφόρων επιχειρήσεων, επειδή έχουν την δυνατότητα να προσλάβουν πολύ νεότερους υπαλλήλους, καθώς υπάρχουν πολλοί περισσότεροι φοιτητές και μαθητές εδώ, που αναζητούν εργασία, απ’ ότι στο σεισμόπληκτο Christchurch.

Εντωμεταξύ, το ωρομίσθιο για έναν νεαρό ΝΖηλανδό ηλικίας 15-18 χρονών, που ήταν ηδη χαμηλότερο από τα κανονικά ωρομίσθια, θα διαμορφωθεί από τον Απρίλιο στα 10.80$ για τους 6 πρώτους μήνες εργασίας, που σημαίνει ότι αυτό το πηγάδι της ανεργίας για ορισμένα άτομα όπως εγώ, θα γίνει ακόμα βαθύτερο, μιας και οι εργοδότες θα διαλέγουν ολοένα και νεαρότερα άτομα, τα οποία θα τους βγάζουν την ίδια δουλειά, και θα τους στοιχίζουν λιγότερο, αφού θα τους πληρώνουν «next to nothing», και χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα...

Είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις και οι αναλύσεις που κυκλοφορούν στο ίντερνετ σχετικά με το θέμα, και έχουν σχέση με την νεανική ανεργία στη ΝΖ, την μετανάστευση των νέων και την αύξηση της εγκληματικότητας, θα βρείτε κάποια λινκ στο τέλος της ανάρτησης..

Έτσι λοιπόν, ενώ οι εφημερίδες και το ίντερνετ είναι γεμάτα με αγγελίες εργασίας, τα μεγαλύτερης ηλικίας και ξένης εθνικότητας άτομα βιώνουν εργασιακό αποκλεισμό, δεν συμπεριλαμβάνονται σε καμιά έρευνα καθώς δεν έχουν φακέλους στο Work & Income, και φυσικά μένουν «αόρατα» από τις επίσημες αναφορές για την ανεργία. Είναι όμως κι αυτοί εκεί, και δεν μπορούν να βρουν την οποιαδήποτε σοβαρή/σταθερή δουλειά, όσο κι αν ψάχνουν.

Όμως τα επίσημα στοιχεία που βγαίνουν στην δημοσιότητα, αφορούν μόνον τους ΝΖηλανδούς πολίτες, οι οποίοι μπορούν να καταφύγουν στο ταμείο ανεργίας, το οποίο πολλοί επιδοματούχοι εκμεταλλεύονται στυγνά, ενώ οι ξένοι άνεργοι είναι εντελώς αβοήθητοι.

Ο καθένας όμως κοιτάει τον μικρόκοσμό του, και διαλέγει να ακούσει και να διαβάσει αυτά που θέλει και τον ικανοποιούν. Κι εσείς, μπορεί να αισθάνεστε άβολα διαβάζοντας τα κείμενα στο Αρτάνις και να έχετε διαμορφώσει την εντύπωση ότι θέλω να σας αποτρέψω να μεταναστεύσετε εδώ, όμως αν εσείς νομίζετε ότι θα τα καταφέρετε ή ότι αξίζει τον κόπο και τα έξοδα, τότε, να μην διστάσετε καθόλου: Ακόμα κι αν αποτύχετε, θα έχετε δοκιμάσει την εμπειρία, κι αυτό είναι πολύ καλύτερο από το να διαβάζετε το μπλογκ μου, ή να βασίζεστε σε ταξιδιωτικές εντυπώσεις τρίτων.

Εμείς το προσπαθήσαμε, και μείναμε 4 χρόνια, και την απόφαση να γυρίσουμε πρόωρα, δεν την πήραμε με ελαφριά καρδιά. Για μένα προσωπικά, η ιστορία «ΝΖ», έχει τελειώσει, και αυτό είναι το τελευταίο ποστ κάτω από την γενική ετικέτα «Ζωή στη ΝΖ», στο Αρτάνις. Κάντε έναν κόπο να διαβάσετε τα λινκ, στο επόμενο θα έχω φωτογραφικό ποστ.

Και αγαπητέ @Ανώνυμε με τα "όμορφα" σχόλιά σου σαν το παρακάτω -που αντέγραψα αυτούσια για να τα προσθέσω στο ποστ αυτό- «κακομαθημενο γύρνα στην πόλη σου κσι πιξε στην μιζέρια σου χα !! Κλασικός ελληνας είσαι και δεν σου αρέσει να ακούγονται και άλλες εμπειρίες . Αλλά μόνο τα άδικα σου γύρνα πίσω στη μιζέρια σου γιατί έτσι θα είσαι μια ζωη», έχω να σου πω κι εγώ 2 λογάκια:

Πρώτον σου προτείνω να διαβάσεις όλα τα ποστ της ετικέτας «Ζωή στη ΝΖ» καθώς και όλα τα ποστ της ετικέτας «Σεισμοί στο Christchurch». Ελληνικά ξέρεις, -εφόσον διατείνεσαι οτι είσαι και συνάδελφος του Ίωνα, αν και η ορθογραφία σου είναι ομολογουμένως φτωχή-, οπότε λογικά, δεν θα δυσκολευτείς να κατανοήσεις το κείμενο. Δεύτερον σου προτείνω να ρίχνεις και καμιά ματιά στα λινκ που παραθέτω κάτω από τα ποστ, επειδή είναι ΝΖηλανδικά, και αποδεικνύουν τα λεγόμενά μου (δεν είναι τίποτα το δύσκολο, απλά τα πατάς, και τα διαβάζεις -αν ξέρεις αγγλικά, φυσικά!). Επίσης καλό θα ήταν να δεις τις ισοτιμίες ΝΖηλανδικού δολαρίου και Eυρώ, για τα τελευταία 3 χρόνια τουλάχιστον (κι αυτά υπάρχουν στο ίντερνετ). Αν εσύ θεωρείς ότι μπορείς να επιβιώσεις στη ΝΖ, να έρθεις, εγώ μάλιστα σου εύχομαι με όλη μου την καρδιά, καλό σου ταξίδι και καλή τύχη. Εγώ γυρίζω στο σπίτι μου, και να είσαι σίγουρος ότι την μιζέρια την αφήνω πίσω μου.

Απολογισμός τετραετίας στη ΝΖ

7:14 AM random images, Ζωή στη ΝΖ, Λέξεις - σκέψεις, Προσωπικά 21 comments

Θα μου πείτε γιατί να κάνω απολογισμό, στο μπλογκ, ο λόγος όμως είναι οτι το μπλογκ έκλεισε 5 χρόνια λειτουργίας, εκ των οποίων τα 4 πέρασαν στη ΝΖ…Και πέρασαν πολύ δύσκολα, με ελάχιστες στιγμές χαράς, πολλή στεναχώρια, και τεράστιες προσπάθειες απ’ όλους μας, ώστε να αντέξουμε και να καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε τα καθημερινά προβλήματα, μεγάλα και μικρά.
Δεν ξέρω τι περίμενα να βρω, ερχόμενη στη ΝΖ, ειλικρινά όμως αν είχα από πριν την πληροφόρηση που έπρεπε, το πιο πιθανό θα ήταν να μην έχω πατήσει καν το πόδι μου εδώ. Αφού όμως ήρθα, δεν έχει σημασία πια, την όλη υπόθεση την αντιμετωπίζω πλέον σαν μια ταξιδιωτική εμπειρία: Είδα αρκετά μέρη, γνώρισα κάμποσους ενδιαφέροντες ανθρώπους, και θα κρατήσω μόνον τα καλά, τα περίεργα και τα χρήσιμα, ενώ τα υπόλοιπα θα πεταχτούν στα σκουπίδια, εκεί που ανήκουν.

Απολογισμός λοιπόν…
Όπως θα θυμάστε, ήρθαμε εδώ για τη δουλειά του Ιωνα, και εγκατασταθήκαμε στο Christchurch. Τα πράγματα ήταν δύσκολα από την αρχή, αλλά εργαστήκαμε πολύ σκληρά και αντέξαμε μια τριετία, μέσα από πολλές αντιξοότητες, σεισμούς, ασθένειες, σχολικό και εργασιακό bullying, συστηματικό υποβιβασμό της προσωπικότητας και της εθνικότητάς μας, και πολλά άλλα... Αντέξαμε, αλλά όπως καταλαβαίνετε, αντέξαμε με πολύ μεγάλο κόστος, και μόνον επειδή ήμασταν πολύ δεμένοι σαν οικογένεια και στηρίξαμε ο ένας τον άλλον…

Και σαν να μην μας έφταναν οι αναποδιές της πρώτης τριετίας, αποφασίσαμε να παρατείνουμε την παραμονή μας, για 2 χρόνια ακόμα, και μετεγκατασταθήκαμε στο Ουέλλιγκτον που (-όπως αποδεικνύεται από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών-) ήταν μέγα λάθος! Κατά πώς φαίνεται λοιπόν, εκ των πραγμάτων, αυτή η ανάρτηση, και πιθανώς και μια-δυο επόμενες, θα είναι οι τελευταίες αναρτήσεις από τη ΝΖ.

Παρόλο που αρχικά αντιδρούσα στην ιδέα της πρόωρης επιστροφής μας, ο Ίωνας και οι κόρες μου είναι αποφασισμένοι να γυρίσουμε πίσω, με όποιο κόστος, αρκεί να μην ζούμε πια εδώ… Θα είχαμε ήδη γυρίσει από τον περασμένο Αύγουστο, αν δεν επέμενα ότι για το σύντομο χρονικό διάστημα που μας απέμενε μέχρι τη λήξη της σύμβασης εργασίας του Ίωνα, τον Δεκέμβριο του ’13, θα μπορούσαμε να προσπαθήσουμε να παραμείνουμε στη ΝΖ, αν και η κατάσταση πλέον, ήταν ιδιαιτέρως ψυχοφθόρα.
Αυτή τη στιγμή ετοιμαζόμαστε για αναχώρηση και σε λίγο καιρό θα τα λέμε από Ελλάδα, τα θέματα υποθέτω θα είναι λίγο -πολύ παρόμοια, και τα επόμενα -και τελευταία ποστ από τη ΝΖ, μάλλον θα είναι προγραμματισμένα , επειδή δεν θέλω να τα αφήσω για την τελευταία στιγμή.

Καταλαβαίνω ότι πολλοί από σας που επισκέπτεστε το μπλογκ το διαβάζετε κυρίως λόγω της ΝΖηλανδικής θεματολογίας, κάποια στιγμή όμως τα θέματα αυτά θα έκλειναν τον κύκλο τους, όταν θα τελείωνε και η σύμβαση εργασίας του Ίωνα, απλά τώρα συμβαίνει να κλείνουν άμεσα.

Υποθέτω κάποιοι θα απορήσουν με την απόφασή μας για άμεση αναχώρηση, άλλοι θα χαρούν επειδή επιτέλους θα λείψουν τα ενοχλητικά ποστ για τη ΝΖ, και άλλοι ενδεχομένως να επιδιώξουν να μάθουν τους λόγους της απόφασής αυτής, όπως όμως έχω δηλώσει και στο παρελθόν μέσω του μπλογκ, δεν ενδιαφερόμασταν να ζήσουμε εσαεί εδώ, και δεν ήρθαμε ως μετανάστες, και φυσικά δεν ζητήσαμε υπηκοότητα, την οποία εννοείται ότι δεν θα την παίρναμε, ούτως ή άλλως.

Και μπορεί να φαίνεται σε ορισμένους ότι χάνουμε μια ευκαιρία και για αυτούς να πρόκειται για μια λανθασμένη απόφαση –όπως και πώς η στάση μας ήταν εξαρχής αρνητική προς τη ΝΖ-, όμως αυτό συμβαίνει συνήθως με τα άτομα που δεν έχουν προσωπική άποψη και γνώση των γεγονότων και της ζωής σε ένα ξένο μέρος, το οποίο προφανώς αρέσκονται να φαντασιώνονται ως την γη της επαγγελίας, επειδή είδαν μερικές τοποθεσίες σε μια ταινία, ή διάβασαν «επίσημες» εκθέσεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα επειδή ήταν κατευθυνόμενες ή αφορούσαν συγκεκριμένη μερίδα του πληθυσμού …

Επειδή έτσι την πατήσαμε κι εμείς αρχικά, και για αυτόν το λόγο άρχισα να ποστάρω κάτω από την ετικέτα "Ζωή στη ΝΖ", ώστε να δώσω στους ενδιαφερόμενους νεο-μετανάστες της Νέας Ζηλανδίας, μια καλύτερη εικόνα της κατάστασης που θα αντιμετωπίσουν εφόσον έρθουν εδώ, μιας και αυτά τα καίρια ζητήματα δεν πρόκειται να τα μάθουνε από πουθενά αλλού…Βλέπετε, οι περισσότεροι που έρχονται, είτε είναι ήδη βολεμένοι, είτε αποφεύγουν να παρουσιάσουν την οικτρή πραγματικότητα που ζουν, και προσπαθούν να κάνουν υπομονή... Η ελπίδα είναι μεγάλη παγίδα, στην ίδια παγίδα πέσαμε κι εμείς, τουλάχιστον στην περίπτωση της μετεγκατάστασής μας στο Ουέλλιγκτον...

Είχα σκοπό να γράψω κι άλλα πράγματα σε αυτό το ποστ, όπως πχ να ετοιμάσω μια λίστα ζητημάτων και γεγονότων που αφορούν την κατάσταση που συναντήσαμε εδώ, τους ομογενείς, τους νέους μετανάστες (οι περισσότεροι εκ των οποίων έχουν διπλή ΝΖηλανδική & Ελληνική υπηκοότητα καθώς είναι γόνοι Ελλήνων μεταναστών που επέστρεψαν στην Ελλάδα κατά την περίοδο της ΝΖηλανδικής οικονομικής κρίσης- οπότε και αντιμετωπίζονται διαφορετικά από το ΝΖηλανδικό κράτος), κλπ, αλλά δεν θα το κάνω. Πλέον το έχω πάρει απόφαση οτι ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και δεν μπορώ να αισθάνομαι οτι πρέπει να πληροφορήσω τον οποιοδήποτε "εν δυνάμει" μετανάστη, για τη "Ζωή στη ΝΖ".
Ιδιωτικώς, έχω συζητήσει τα θέματα αυτά, με τα άτομα που θέλησαν να ενημερωθούν μέσω μέηλ για συγκεκριμένα ζητήματα που δεν έχω αναφέρει μέχρι στιγμής στο μπλογκ, και επιμένω ότι δεν έχω σκοπό να τα αναλύσω σε σχετική ανάρτηση, προς το παρόν τουλάχιστον. Οι υπόλοιποι, ας πάρουν την απόφαση να έρθουν, αν έχουν τα κότσια: ιδού η ΝΖ, ιδού και το πήδημα (κατά το παράδειγμα της Ρόδου.)

Τεσπά για τα επόμενα ποστ, κρατάω να αναφέρω κάποια τελευταία ζητήματα, και μπορεί και να αναρτήσω ένα τελευταίο φωτογραφικό αφιέρωμα στη ΝΖ, ενώ μετά θα κάνω ένα διάλειμμα από το μπλογκ, μέχρι να μπορέσουμε να οργανώσουμε το σπίτι μας κι την ζωή μας, στα πάτρια.

Καλά να περνάτε

Αρτάνις

ΥΓ: Σόρρυ που έβαλα ό,τι νά 'ναι από φωτό, αλλά τελευταία έχω ανακαλύψει ένα φοβερό site και ποστάρω συνέχεια...Ευκαιρία είναι να δείτε μερικές κι εσείς...
ΥΓ. Αγαπητέ @Ανώνυμε, από το τελευταίο σου σχόλιο κατάλαβα, πόσο μεγάλο πρόβλημα πρέπει να έχεις... Κρίμα, πολύ κρίμα αγαπητέ! Είμαι όμως σίγουρη οτι μπορεί να υπάρξει και βελτίωση για στην περίπτωσή σου, αρκεί να βγάλεις ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για τη ΝΖ και να έρθεις προς τα ΄δω -αφού θα έχω φύγει εγώ όμως! Έλα λοιπόν, όσο πιο γρήγορα μπορείς, έχει πολλούς σαν εσένα εδώ, και τουλάχιστον στην αρχή, δεν θα νοιώσεις μοναξιά...Και να είσαι σίγουρος, η Ελλάδα θα μου είναι πολύ πιο αρεστή άμα ξέρω οτι επιτέλους ξεκουμπίστηκες από τη χώρα που μισείς,- εκτός του οτι σίγουρα, θα είναι απείρως καλύτερη! Στο καλό λοιπόν, και να μην μου γράφεις!

Τα γενέθλια του μπλογκ :)

1:41 AM Επέτειοι 10 comments

Εν όψει ραγδαίων εξελίξεων, αντί να κάνω μια κανονική νέα ανάρτηση, αποφάσισα να γιορτάσω τα γενέθλια του μπλογκ, μερικές μέρες νωρίτερα από το κανονικό...Το Αρτάνις71 σε μερικές μέρες, μπαίνει στον 6ο του χρόνο -ποιος θα τόλεγε!

Χρόνια πολλά λοιπόν στο μπλογκάκι μου, που επιβίωσε από σεισμούς, λοιμούς και καταποντισμούς, κακή διάθεση, γκρίνια, στεναχώρια, προβλήματα κλπ, και ελπίζω να αντέξει (και να αντέξω να γράφω και να ποστάρω) για πολύ ακόμα!

Φιλιά πολλά από ΝΖ, and stay tuned!

Περί ανέμων και υδάτων, στο Ουέλλιγκτον

10:45 AM random images, Ζωή στη ΝΖ, Λέξεις - σκέψεις 11 comments

(το ποστ είναι αφιερωμένο στο φίλο Xρήστο Πανόπουλο που είμαι σίγουρη ότι θα το ευχαριστηθεί, αν και εδώ και καιρό με πιέζει να γράψω ένα ποστ, σχετικά με το οικιστικό ζήτημα της ΝΖ :/
Λυπάμαι Χρήστο, αυτό το ποστ θα χρειαστεί να περιμένει -αν γραφτεί και δημοσιευτεί ποτέ! Εγώ δεν είμαι ΝΖηλανδή, εσύ που έχεις υπηκοότητα, γράψε αν θες -σε δικό σου μπλογκ, επειδή εγώ δεν μπορώ να ασχοληθώ πλέον- ούτε και με ενδιαφέρει πια!)
.................................................................

Είναι ένα ζήτημα, λοιπόν, το να βρεις θέμα συζήτησης, στη ΝΖ…Τα πιο κοινά θέματα, είναι ο καιρός, το ράγκμπυ, το ψάρεμα, οι κότες (αυτές που κάνουν κοκοκό –ένας Έλληνας φίλος, ο Θεοδόσης, μου έλεγε ότι στην παρέα του, όλοι έχουν κοτέτσια στα σπίτια τους και τον έχουνε πρήξει), το σέρφινγκ ή την κηπουρική, και σε συζητήσεις για την Ελλάδα δεν συμμετέχω ποτέ (υπάρχουν και τα ξυπνοπούλια, που δεν έχουν ζήσει ούτε μια μέρα της ζωής τους εκεί, και επειδή είδαν κάτι στις ειδήσεις, νομίζουν ότι έμαθαν και τα πάντα!)

Και καλά, το ράγκμπυ το σιχαίνομαι το ψάρεμα έχει την πλάκα του –αλήθεια, με τόσο που τους απασχολεί το ψάρεμα, πότε βρίσκουν χρόνο και δουλεύουν τούτοι ‘δω;-, κότες δεν εκτρέφω, το σέρφινγκ το βρίσκω εντελώς άχρηστο, και την κηπουρική, ε εντάξει, πόσο να το αναλύσεις το θέμα πια… Μένει λοιπόν ο καιρός, που είναι και το πιο δημοφιλές θέμα συζήτησης εδώ, ο αλλοπρόσαλλος καιρός της ΝΖ…

Τεσπά, καλοκαίρι και Χριστούγεννα δεν πάει, δεν υπάρχει τίποτα να σε βάλει στην ψυχολογία των γιορτών, ενώ ακόμα και τα θρεπτικά/χειμωνιάτικα φαγητά (που συνηθίζουμε να ετοιμάζουμε αυτές τις μέρες στην Ελλάδα) είναι άκυρα για τον καιρό της ΝΖ, με πολλές θερμίδες, και σίγουρα ένα μπάρμπεκιου είναι το καλύτερο (εκτός βέβαια και αν βρέχει καντάρια -σε γενικές γραμμές όμως, είχε αρκετά θερμό καλοκαίρι φέτος, εγώ μέτρησα 10 καλές μέρες από την αρχή του Δεκέμβρη, κάτι είναι κι αυτό!)

Βέβαια, συγκριτικά με το νότιο νησί, τις γιορτινές μέρες είχαμε πολύ χειρότερο καιρό, τα βεγγαλικά της πρωτοχρονιάς ματαιώθηκαν, φυσούσε τρομερά, έβρεξε καρέκλες και είχε πολύ ομίχλη, σε σημείο που ματαιώθηκαν/αναβλήθηκαν πτήσεις, και τα καράβια που έβγαιναν στα στενά Cook, σφύριζαν επειδή υπήρχε μηδενική ορατότητα.

Από την άλλη βέβαια, και στο Νότιο νησί, είχαν μερικά πολύ επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα, αποκλείστηκαν τουρίστες στο Μίλφορντ, τα ποτάμια σε πολλά σημεία της Δυτικής ακτής και της Fiordland πλημμύρησαν και κάποιες εθνικές οδοί κλείσανε, γέφυρες τις πήρε το νερό και μέχρι που χιόνισε στο κεντρικό Otago, αλλά συγκριτικά με το Ουέλλιγκτον, πρέπει γενικώς να είχαν καλύτερο καιρό, αρκεί να ήταν κοντά στο Christchurch, που σημείωσε ρεκόρ υψηλών θερμοκρασιών! Είχαν βέβαια και καμιά 20αριά κρούσματα λεγεωνάριων από τα ασυντήρητα και ακαθάριστα κλιματιστικά, αλλά κατά τα άλλα καλά…

Οι τουρίστες και οι ντόπιοι όμως που είχαν τη φαεινή ιδέα να κάνουν κατασκήνωση σε άλλες περιοχές της ΝΖ, πρέπει να δεινοπάθησαν…

Δεν ξέρω αν σας το έχω πει, αλλά στη ΝΖ πολύς κόσμος κάνει κάμπινγκ. Κάνουνε κάμπινγκ σε παραλίες, εθνικά πάρκα, ρεζέρβες, αλλά και σε οργανωμένα κάμπινγκ, που υπάρχουν σε όλη τη χώρα, η κατασκήνωση είναι πολύ δημοφιλής τρόπος διακοπών, ακόμα και για 2-3 μέρες , ειδικά αν τα οικονομικά είναι πολύ σφιχτά (επειδή υπάρχει πολλή φτώχεια και εξαθλίωση, και εδώ)…Όμως είναι ρίσκο…

Γίνονται πολλές κλοπές, επιθέσεις, βιασμοί, ακόμα και δολοφονίες, το θράσος και η ατιμωρησία είναι ένας λόγος, το αλκοόλ είναι ένας άλλος (ειλικρινά ως ξένη δεν θα πήγαινα ποτέ για διακοπές σε κάμπινγκ στη ΝΖ, ούτε καν με τροχοβίλα, που νοικιάζουν πολλοί)…
http://e2nz.org/tag/campervan/

Πολλά ακούγονται, και ακόμα περισσότερα συμβαίνουν, που δεν βγαίνουν στα κεντρικά δελτία ειδήσεων, ειδικά μέσα σε καιρό γιορτών/διακοπών, που τα δελτία ειδήσεων "παίρνουν άδεια" (χθες είδαμε για πρώτη φορά ειδήσεις, μετά την πρωτοχρονιά), οπότε όποιος θέλει πραγματικά να ενημερωθεί για τα τεκταινόμενα στη ΝΖ πρέπει να διαβάζει τα νέα στο νετ...

Οπότε, ήταν στραβό το κλίμα (θέμα ασφάλειας/καιρός), το έφαγε και ο γάιδαρος που λένε (θέλω να έχω σταθερή στέγη πάνω από το κεφάλι μου, και με ανέσεις -φως, νερό, καθαριότητα, αποχέτευση, ίντερνετ –τα κάμπινγκ δεν είναι για μένα)
Κάτσαμε λοιπόν στο σπίτι, αυτό το καλοκαίρι (που δυστυχώς δεν έχει τελειώσει ακόμη, θέλει άλλον ένα μήνα :(, για πρώτη φορά στα 4 χρόνια που είμαστε ΝΖ, τουλάχιστον όμως καταφέραμε και είδαμε κάποιους φίλους που για διάφορους λόγους ήρθαν στο Ουέλλιγκτον από Christchurch, και μάθαμε και τα νέα τους:

Η Ρόντα και ο Τζεφ που μας είχαν καλέσει για φαγητό σπίτι τους στην Rangiora, εγκαταλείπουν τη ΝΖ και φεύγουν για το Χονγκ Κόνγκ, όπου εκεί ο Τζεφ θα διδάξει αγγλικά σε σχολείο (πούλησαν μέχρι και το σπίτι τους), ενώ ένα νεαρό φιλικό ζευγάρι από Ελλάδα, που κάνουν μεταπτυχιακά στη ΝΖ, ήρθαν να ανανεώσουν τα διαβατήριά τους, επειδή μάθανε ότι η Ελληνική πρεσβεία επροκειτο να κλείσει, τελικά μάθαμε μέσω εκείνων ότι πήρε σιωπηρή παράταση, για λιγο/-άγνωστο για πόσο καιρό ακόμα...

Βγήκαμε λοιπόν έξω με τους Έλληνες φίλους μας, την προπαραμονή της πρωτοχρονιάς, και πήγαμε για καφεδάκι στη Courtenay place (μόνο τα Starbucks ήταν ανοιχτά, καναδυό μπαρ και ένα στριπτιζάδικο, ακριβώς απέναντι), αλλά κατά τις 8 αναγκαστήκαμε να τα μαζέψουμε και να φύγουμε, επειδή το κέντρο είχε ερημώσει και οι μόνοι που κυκλοφορούσαν ήταν τα «ζόμπι» (μεθυσμένοι, χαπακωμένοι κλπ, που ζητιανεύουν από κέρματα, μέχρι τσιγάρα, μπύρα και άλλα διάφορα...), και δεν μας σήκωνε άλλο το κλίμα, και από την επόμενη και μετά, ο καιρός ήταν ελεεινός και τρισάθλιος, ακόμα και τα βεγγαλικά της Πρωτοχρονιάς ματαιώθηκαν και μείναμε κλεισμένοι μέσα στο σπίτι, ως τις 3 Γενάρη…
Και μετά ψηθήκαμε για 2,5 μέρες…Και τώρα φυσάει και μας κόψαν και το νερό (πέρασαν με ντουντούκα από τη γειτονιά, να μας ειδοποιήσουν ότι θα το κόψουν για μερικές ώρες, επειδή δεν έχουν αρκετά αποθέματα για την υδροδότηση της πόλης), και από το απόγευμα θα βρέχει (για καναδυο-τρεις μέρες τουλάχιστον)…
Τρέλα περνάμε!

Γι αυτό λέω, δυστυχώς το ΝΖηλανδικό καλοκαίρι έχει μέλλον μπροστά του…Τουλάχιστον να ήταν όλο χειμώνα, θα είχε νόημα το ζήτημα, αλλά καλοκαίρι χωρίς καλοκαίρι όπου η μόνη κοινωνική ζωή είναι το μπαρ ή το εμπορικό κέντρο, είναι μεγάλο σπάσιμο νεύρων...Επειδή και να είσαι κάθε μέρα/όλη μέρα (όποτε κάνει καλό καιρό) κάτω από τον τοξικό ήλιο της ΝΖ, ή να ανεβοκατεβαίνεις λόφους και βουνά (πόσες φορές;), γίνεται βαρετό μετά από λίγο...
Αν όμως ήταν χειμώνας, θα κλεινόσουν φυσιολογικά μέσα στο σπίτι από τις 5 το απόγευμα μιας θα είχε ήδη νυχτώσει –αφού δεν έχει και πουθενά της προκοπής να πας-, θα ήσουν κολλημένος μπροστά στο ίντερνετ/τηλεόραση ή θα κοιμόσουνα με τις κότες, και την επόμενη πάλι το ίδιο πρόγραμμα, και την μεθεπόμενη κλπ κλπ …
Επειδή σε όσα εμπορικά κέντρα και να πας, τα ίδια θα δεις, κι αν δεν πίνεις (σε βαθμό αλκοολισμού), τα ποτά και τα μπαρ δεν σε ενδιαφέρουν…Τώρα, καταλαβαίνω απολύτως το βαθμό βαρεμάρας που βιώνουν οι ΝΖηλανδοί...

Πάντως αυτό με τις ΝΖηλανδικές ειδήσεις μου άρεσε…Τί καλά θα ήταν να ησυχάζανε τα αυτάκια και τα ματάκια ορισμένων, που το μόνο που κάνουν είναι να παρακολουθούν τους πάμπλουτους μεγαλο-"δημοσιογραφους" των διαφόρων καναλιών και να ακούνε ό,τι π@@@@@@ τους πουλάνε, και τα πιστεύουν κιόλας!
Οι κόρες μου αυτές τις μέρες παρακολούθησαν μέσω ίντερνετ αρκετά Ελληνικά προγράμματα και κατά τύχη ακούσανε και ειδήσεις (και μάλιστα από το Σκάι)…Τρόμος! Τις μάλωσα να μην το ξανακάνουν, εγώ τις έκοψα από τον Απρίλιο του ’10 και είμαι μια χαρά, καιρός να αποτοξινωθείτε κι εσείς από τα τηλεοπτικά σκουπίδια, και αν χάσουν τα βρωμοκάναλα τους τηλεθεατές τους, θα χάσουν και τις διαφημίσεις που τα τρέφουν, οπότε μπορεί και να κλείσουν (τι ωραία!).
Στο τέλος –τέλος, βάλτε να δείτε το discovery channel, το History channel, δείτε ποδόσφαιρο, χορό στον πάγο, συγχρονισμένη κολύμβηση, διαβάστε βιβλία, λύστε κανα σταυρόλεξο, πάτε μια βόλτα, κόψτε τα νύχια σας, οτιδήποτε άλλο εκτός από Ελληνικές ειδήσεις, κάτι πιο ενδιαφέρον και εποικοδομητικό θα υπάρχει να κάνετε εκείνη την ώρα!

Ωχ, το ποστ βγήκε σεντόνι! Δεν πειράζει, είχα πολλά να πω φαίνεται… ΟΙ φωτό είναι από τις 24/12 έως και το απόγευμα της παραμονής της πρωτοχρονιάς, ενώ την τελευταία φωτό την έβγαλα λαθραία μέσα στο μάρκετ της γειτονιάς, επειδή έπαθα χοντρή πλάκα όταν είδα την τιμή της γαλοπούλας: 55$ για 2,5 κιλά ολόκληρη γαλοπούλα!!!
Στο τέλος της ανάρτησης θα βρείτε μερικά λινκ από την πρόσφατη επικαιρότητα της ΝΖ, ρίξτε μια ματιά αν σας ενδιαφέρουν!
Καλά να περνάτε, φιλιά!

http://nz.news.yahoo.com/a/-/mp/15698381/record-numbers-turning-out-at-city-mission/

Artanis

Bracelets

Earings

Necklaces

Hairpins

Rings

Special Constructions

Tuesday, January 29, 2013

NZ random images

Friday, January 25, 2013

Ανακεφαλαίωση του οδηγού επιβιωσης στη ΝΖ

Saturday, January 19, 2013

Απολογισμός τετραετίας στη ΝΖ

Sunday, January 13, 2013

Τα γενέθλια του μπλογκ :)

Monday, January 7, 2013

Περί ανέμων και υδάτων, στο Ουέλλιγκτον

Blog Archive

Labels

Μετάφραση

Tuesday, January 29, 2013

Friday, January 25, 2013

Saturday, January 19, 2013

Sunday, January 13, 2013

Monday, January 7, 2013

Social Profiles

Blog Archive

Labels

Μετάφραση