Picton

Λοιπόν, φύγαμε για διακοπές, τη Δευτέρα 18/1, και λείψαμε μια βδομάδα (μόνο)...Δεν κάναμε καμία πρόβλεψη για διαμονή και λοιπά, απλά ξεκινήσαμε με τα μπαγάζια μας, με σκοπό να φτάσουμε όσο πιο μακριά μπορούσαμε μέσα στην διάρκεια αυτής της βδομάδας που είχαμε στη διάθεσή μας...Τα πιτσιρίκια έλπιζαν να φτάσουμε ώς το Auckland, ενώ εγώ, ως φανατική του Άρχοντα, έλπιζα να φτάσουμε τουλάχιστον ως το Matamata, όπου βρίσκεται το χωριό των Χόμπιτ -και να το φωτογραφίσω-, κάτι όμως που τελικά δεν συνέβη...Ακόμα κι έτσι όμως, περάσαμε αρκετά καλά :)

Ξεκινήσαμε από την πόλη, κι ενω είχε πολλή συννεφιά, και βροχή...Περάσαμε τα τούνελ πριν την Kaikoura και φυσικά κάναμε και μια στάση να (ξανα)δούμε τις φώκιες...Στην περιοχή αυτή υπάρχει μια μεγάλη αποικία kekeno, όπως αυτές ονομάζονται στη γλώσσα των Μαορί...Ακριβώς δίπλα, στους βράχους, υπάρχει και μια αποικία απο σούλες (gannet-Morus serrator- Sula bassana) ή Tākapu (διαβάζεται Ταακαπού) στα Μαορί, αλλά λόγω της κακοκαιρίας και του ταξιδιού που είχαμε μπροστά μας, δεν μπορέσαμε να τις προσεγγίσουμε και να τις φωτογραφήσουμε...Κάποια στιγμή όμως, θα το κάνουμε οπωσδήποτε...Η αντίθεση των τοπίων είναι ενδεικτική, καθώς και του καιρού...Ενώ το μακρύ πράσινο χορτάρι των λόφων έχει πάρει την ήδη φθινοπωρινή χροιά του, ο καιρός είναι σκοτεινός και βαρύς από τα βροχοσύννεφα, αλλά όσο φτάνουμε στο Ρicton, στο βορειότερο άκρο του Νοτίου νησιού, ο ουρανός καθαρίζει και το δειλινό χρωματίζει τα λίγα σύννεφα που έχουν απομείνει (φωτό μέσα από το αμάξι)...Στο Picton, κι ενώ έχουμε βρει κατάλυμα πολύ κοντά στο λιμάνι...Απέναντι, το δειλινό στα τελευταία λεπτά του, και το μαγαζί με τα κοράλια, κοχύλια και ημιπολύτιμες πέτρες(δεν είναι σωστός όρος αυτός, αλλά εφόσον χρησιμοποιείται...)

Φυσικά, εκείνη την ώρα που φτάσαμε ήταν κλειστό, και τελικά, το επισκέφτηκα το επόμενο πρωί, πριν πάρουμε το καράβι...Περιττό να σας πω οτι δεν ψώνισα τίποτα, καθώς όλα ήταν πανάκριβα, σε σχέση με τις τιμές της Ελλάδας...Και δεν μιλάμε για τίποτα ιδιαίτερα υλικά, αλλά για χάντρες αμπαλόνε (haliotis iris), κοράλια και μαργαριτάρια, που βγαίνουν ΕΔΩ...
Η πόλη είναι πολύ μικρή, και η κίνηση ήταν νεκρή ήδη από τις 9 το βράδυ, πράγμα που δεν συνέβαινε πριν από 2-3 χρόνια, -όπως μάθαμε...Προφανώς δεν την προτιμάνε πια τουρίστες, παρά μόνον ως βάση για τις διακοπές τους στα marlborough sounds, τα φιορδ της περιοχής, ή για να διανυκτερεύσουν μία μόλις βραδιά, όπως και 'μείς, και να ρίξουν μια ματιά στο μέρος, πριν περάσουν απέναντι...Διαφορετικά, απλά προσπερνάνε και ανεβαίνουν στο καράβι...Η τελευταία εικόνα το βράδυ, και η πρώτη το πρωί...Το τελευταίο καράβι της μέρας (έχει 6-8 δρομολόγια την μέρα, από και προς την πρωτεύουσα), ενώ κάνει μανούβρες για να δέσει και να ξεφορτώσει...Εμείς βγάλαμε εισητήρια για το μεσημεράκι της επόμενης, και μας στοίχισαν, για 2 ενήλικες, 2 παιδιά και το αμάξι, περίπου 200Ε, για ταξίδι 3 ωρών, από το Picton προς το Wellington, μια απόσταση Βόλου-Σκιάθου...Ευτυχώς που αποφασίσαμε να πάρουμε το συγκεκριμένο δρομολόγιο με το συγκεκριμένο πλοίο, που λόγω μεγέθους και ώρας δρομολογίου, ήταν φθηνότερο από άλλα, που στοιχίζουν έως και 100Ε παραπάνω...Το λιμάνι της πόλης το πρωί και το άνοιγμα του φιορδ, από το οποίο περνάνε τα πλοία που συνδέουν τα 2 νησιά...Στη ΝΖ οι ταξιδιώτες κάνουνε check out μέχρι τις 10 το πρωί, οπότε φύγαμε αρκετά νωρίς από το μοτέλ ωστε να έχουμε αρκετό χρόνο να δούμε τη γύρω περιοχή...Ο χριστουγεννιάτικος στολισμός είναι ακόμα στη θέση του αν και 19/1, και το αστείο είναι πώς όταν ξαναπεράσαμε, μια βδομάδα μετά, δεν το είχαν βγάλει ακόμα...Βέβαια "παίζει" να είναι μόνιμος, αλλά είναι πολύ κακόγουστος και πρόχειρος, και χαλάει όλη την εικόνα και τη φυσιογνωμία του γραφικού λιμανιού...Μια αναμνηστική πλακέτα από την επέτειο των 200 χρονων από την άφιξη και αποβίβαση του Cook, στην περιοχή...Ο πορθμός ανάμεσα στα 2 νησιά, το Βόρειο και το Νότιο της ΝΖ, ονομάστηκαν προς τιμήν του "Στενά Cook"...Στη 2η φωτό, ένα σπασμένο μεταλλικό πηδάλιο, στο ρηχό βυθό της μικρής ακτής, δίπλα στο λιμάνι...Απορώ γιατί δεν το βγάζουν, και το αφήνουν εκεί να σαπίζει, (θα μου πείτε μετά, πώς θα το εντόπιζαν και φωτογράφιζαν αλλιώς, τρελούτσικες τύπισσες σαν εμένα :)Το μικρό ενυδρείο (ακριβότερο πάντως από το Θαλασσόκοσμο, στην Κρήτη), στο οποίο απαγορέυονταν και οι φωτό, και ενώ δίπλα βρίσκεται σε στεγασμένο χώρο, το απομεινάρι ένός παλιού ξύλινου σκαριού του Edwin Fox...Είχαμε σκοπό να το επισκεφτούμε, αλλά τελικά (και μετά την ψυχρολουσία του ενυδρείου), αποφασίσαμε να επισκεφτούμε μερικές κοντινές ακτές, παρά να πάμε εκεί...Σχετικά με την ιστορία της καραβέλας Edwin Fox, κοιτάξτε εδώ...Περιέχει τα πάντα...Αποφασίσαμε λοιπόν να ρίξουμε μια ματιά στην περιοχή και πήγαμε σε κοντινό λιμανάκι, στην περιοχή Waikawa, οπου ελιμενίζονται όλα τα κότερα...Άκρως τουριστικό μέρος κι αυτό, αλλά προσφέρεται μόνον για διαμονή...Από αυτό το σημείο όμως, ξεκινάνε όλες οι εξερευνήσεις στην περιοχή των φιορδ, που περιλαμβάνουν το νησί d'Urville, την πρωτη Γαλλική εγκατάσταση (μαζί με την Ακαρόα) στη ΝΖ, τη χερσόνησσο Queen Charlotte και τα 4 φιορδ της περιοχής, που όλα μαζί ονομάζονται Μarlborough sounds...Εδώ, σχεδόν τα πάντα, είναι ιδιωτικά...Ολόκληρες ακτές, νησιά, λόφοι, δρόμοι, οτιδήποτε, είναι αποκλεισμένα και δεν υπάρχει πρόσβαση από πουθενά, εκτός από αέρος (υπάρχουν εταιρείες που κάνουν αεροπορικά τουρ με υδροπλάνα) καθώς και με πλοιάρια και φυσικά με ιστιοπλοϊκά...

Η πρώτη φωτό είναι από το λιμανάκι Waikawa, ενώ η δεύτερη από το μοναδικό -μη ιδιωτικό- σημείο, από το οποίο μπορούσαμε να ατενίσουμε προς το φιορδ Queen Charlotte και το νησί Allports, το πανόραμα πάνω στο δρόμο ΡortUndewood που οδηγεί στο Curious cove...Δεν φτάσαμε τόσο μακριά, επειδή έπρεπε να πάμε στο λιμάνι για έλεγχο και επιβίβαση, αλλά ελπίζουμε οτι θα ξανάρθουμε και θα εξερευνήσουμε τα φιορδ με κάποιο από τα τουριστικά πλοιάρια που είναι γι' αυτή τη δουλειά...

ΚΙ εδώ πια, από το κατάστρωμα του πλοίου Kaitangi, μια άποψη της πόλης του Picton και των Marlborough sounds...Εικόνες από το πέρασμα των φιορδ, στο επόμενο...Μέχρι τότε, σας φιλώ....
xxx :)