Bracelets

Βραχιόλια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Earings

Σκουλαρίκια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Necklaces

Περιδέραια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Hairpins

Καρφίτσες με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Rings

Δαχτυλίδια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Special Constructions

Ειδικές κατασκευές με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Sunday, January 31, 2010

Επικαιρότητα & buskers festival 2010


Κάπου στο προφιλ, αναφέρω πώς μ' αρέσει πολύ η κλασσική τζαζ και οι μεγάλες της ερμηνεύτριες...Πριν αρχίσετε λοιπόν να διαβάζετε το ποστ, πατήστε το play...Περισσότερες πληροφορίες για την εκπληκτική γιαγιά, θα βρείτε εδώ

Λοιπόν, αν και σχεδιάζαμε να ταξιδέψουμε στο Νότιο νησί και κυρίως στην Δυτική ακτή, τελικά ταξιδέψαμε στο Βόρειο...Αυτές ήταν οι πρώτες μας διακοπές, από το καλοκαίρι του 2007 που γυρίσαμε ολόκληρη την Κρήτη, μέσα σε 10 μόλις μέρες...Περάσαμε πολύ ωραία, είδαμε πολλά μέρη, και γνωρίσαμε πολύ κόσμο, ενδεικτικό είναι οτι τράβηξα γύρω στις 4.000 φωτό...Στο διαδίκτυο δεν μπήκα παρα μόνον για να στείλω τα σχόλιά σας για ανάρτηση, ούτε τα μέηλ δεν κοίταξα...Αντίθετα, οπλισμένη με την ψηφιακή, το καπέλο μου, το βιβλίο "Εβδομο ανακοινωθέν" του φίλου Γιάννη Πέτσα, αντηλιακό (ή αδιάβροχο, ανάλογα με την περίσταση:), καθώς και πολλή διάθεση για εξερεύνηση, προσπάθησα να το διασκεδάσω όσο το δυνατόν περισσότερο...Ξεκινήσαμε από 'δω, την Δευτέρα 18/1 και γυρίσαμε μια βδομάδα μετά, το βράδυ της Δευτέρας 25/1, έχοντας διανύσει 2.000 χλμ...Η ΝΖ είναι διπλάσια σε εκταση από την Ελλάδα και προσφέρεται για περιηγητικό τουρισμό, και σχεδόν σε όλα τα χωριά, τις πόλεις και τα τουριστικά θέρετρα, υπάρχουν αρκετά μοτέλ, και ξενοδοχεία με τιμές για όλα τα βαλάντια, στα οποία μπορούν να καταλύσουν οι τουρίστες από όλες τις εθνικότητες που διατρέχουν τη χώρα...Το άσχημο στην όλη υπόθεση, είναι οτι από τις 5-6 το απόγευμα, τα μόνα μαγαζιά που μένουν ανοιχτά είναι τα μπαρ (και ελάχιστα εστιατόρια) στα οποία δεν μπορούν να πάνε οικογένειες με παιδιά, καθώς μάλιστα το πρόβλημα του αλκοολισμού είναι πολύ μεγάλο ...Ο καιρός δυστυχώς δεν ήταν και ο καλύτερος, είχαμε -και έχουμε- αρκετές βροχές, αν και το Βόρειο νησί θεωρείται γενικώς πιο ηλιόλουστο, σε σχέση με το Νότιο...Ταξιδέψαμε σε πολλές περιοχές του, στο Ουέλιγκτον, τη λίμνη Ταούπο, τη λίμνη και την πόλη της Ροτορούα, το Νάπιερ, και ειλικρινά, τώρα που είδα αυτά τα μέρη, αν μπορούσαμε να διαλέξουμε που να μείνουμε τον υπόλοιπο καιρό που θα είμαστε στη ΝΖ, θα διαλέγαμε το Νάπιερ, που το ερωτευτήκαμε οικογενειακώς, με την πρώτη ματιά...Υπέροχο μέρος, όποια πόλη και να είδαμε αυτή τη μία βδομάδα των διακοπών, δεν συγκρίνεται μαζί του (αν και με πολλή εγκληματικότητα)...Επιστρέψαμε σε ένα βροχερό και ομιχλώδες Christchurch (ευτυχώς ο καιρός έφτιαξε μετά από λίγες μέρες) που ζούσε στους ρυθμούς του Buskers, festival που άρχισε στις 22/1 και τελείωσε χθες το βράδυ (31/1), και αποφάσισα να μείνω για 2 μέρες στο σπίτι, πριν επιστρέψω στη δουλειά (πήρα άδεια από τη ...σημαία) για να συνέλθω και να οργανώσω τις δουλειές μου, αλλά τελικά δεν κατόρθωσα να ξεκουραστώ αρκετά, ενώ και η δουλειά, αφότου επέστρεψα ήταν πολύ πιεστική...Τις λίγες ώρες που είχα στην διάθεσή μου, τις πέρασα ξαναδιαβάζοντας τον "Πάτροκλο", λόγω κάποιων περίεργων εισόδων στην ιστοσελίδα του, με ίχνος από το Πανεπιστήμιο Αθηνών(!!!)Στη ΝΖ, τα πράγματα είναι σχεδόν όπως τα άφησα(είπαμε, χωρίς ενημέρωση μια βδομάδα!), με εξαίρεση οτι α) οι ΝΖηλανδοί ανακάλυψαν ξαφνικά οτι έχουν στρατεύματα στο Αφγανιστάν, και μάλιστα ανάμεσά τους και τον μοναδικό -από τον Β'Παγκόσμιο πόλεμο- στρατιώτη τους, τον Willie Apiata, παρασημοφορημένο με το σταυρό της Βικτώριας, β) στο Βόρειο νησί, 2 μ@^άκες πυροβόλησαν και σκότωσαν 33 σκυλιά, ανάμεσά τους πολλά κουτάβια, και οι αρχές ψάχνονται για κατηγορητήριο, γ) το αρσενικό δελφίνι Μόκο, που πριν 2 περίπου χρόνια εμφανίστηκε στα νερά του Βόρειου νησιού, κινδυνεύει από ένα σωρό βλαμμένους, και η πολιτεία δεν έχει κάνει τίποτα μέχρι τώρα για να τον προστατεύσει, ενώ πρόσφατα τον κατηγόρησαν και για σεξουαλική επίθεση σε άνθρωπο (!!!) ,δ) προχθές μάθαμε πώς μια φοιτήτρια, έβαλε σε πλειστηριασμό οn line την...(διαβάστε το μόνοι σας...) και τελικά χθές, βρήκε "αγοραστή", στ) πέθανε στα 40 του, ο Pauly Fuemana που το 1995 είχε κάνει την επιτυχία How Bizarre...Το θυμάστε;
Όλες οι φωτό είναι από το φεστιβάλ των σαλτιπάγκων της πόλης (Buskers festival), και επίσης 2 βίντεο, το ένα από το utube και το άλλο δικό μου, από την ίδια βραδιά και παράσταση...(Συγγνώμη για την ποιότητα, ήμουν πίσω και μακριά...Προσπάθησα πάντως :) Από το επόμενο κιόλας ποστ, θα αρχίζω να δείχνω φωτο από συγκεκριμένα μέρη και εντυπώσεις...



Καλή βδομάδα να έχουμε, φιλιά...

Monday, January 25, 2010

Περί αυτοκινήτων και μπλογκ...

Σίγουρα για κάποιους που με ξέρουν καλά, το να γράφω εγώ για αυτοκίνητα, είναι πρωτάκουστο...Όταν λέμε μίσος, εννοούμε ΜΙΣΟΣ (και φόβο προς όλα τα τροχοφόρα)...Να με πηγαίνουν δεν με νοιάζει, να τα πηγαίνω, ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ...Ο λόγος είναι οτι όταν ήμουν στο γυμνάσιο, πήρα να κάνω μια βόλτα με το ποδήλατό μου, και στην κατηφόρα, 50 μέτρα από το σπίτι μου, έπεσα πάνω σε ένα αυτοκίνητο...Πέρασα πάνω από το αμάξι και προσγειώθηκα στα πόδια μου, όπως οι πρωταθλήτριες της ενόργανής γυμναστικής, με μόνον μία μελανιά στα δεξιά πλευρά, το ποδήλατο έγινε φυσαρμόνικα και το πήρα παραμάσχαλα για να γυρίσω σπίτι, ενώ ο οδηγός του αυτοκινήτου έντρομος, απορούσε -και δεν το πίστευε- πώς βγήκα ολόκληρη από αυτό το τράκο...

Έκτοτε διέκοψα τις διπλωματικές σχέσεις με όλα τα τροχοφόρα, ακόμα και με τα πατίνια..., και ποτέ δεν με σκέφτηκα στο βολάν...
όμως...
...όμως, μ' αρέσουν οι αντίκες ...
Παρόλο που μου αρέσουν όμως, δεν σημαίνει και οτι τα ξέρω...Ποτέ δεν ασχολήθηκα σοβαρά μαζί τους, οπότε όποιος από σας γνωρίζει λεπτομέρειες για μοντέλα και χρονιές κυκλοφορίας, ας σχολιάσει, για να δώσουμε ταυτότητα στα τετράτροχα αριστουργήματα των φωτό...
(Δυστυχώς, αρκετά από τα αμάξια τα πέτυχα σε κίνηση, σε πρατήρια βενζίνης και οπουδήποτε, γι΄αυτό λοιπόν, ορισμένες από τις φωτό, δεν είναι και από τις καλύτερες και δεν βοηθούν πολύ στην αναγνώριση...Περισσότερες φωτό,σε λίγο καιρό...)
Minor, μοντέλο της Morris, χρονιά κυκλοφορίας ....Minor, μοντέλο της Morris χρονιά κυκλοφορίας ....Άγνωστο αυτοκίνητο(...)Αγνωστο αυτοκίνητο(...)Κάντιλακ;;;Ford Mustang (ευχαριστώ ανώνυμε φίλε :)Ααααααχ, σαν Μπουκάτι μου κάνει...Ετούτο εδώ, σα να ήρθε κατευθείαν από τα Africa corps...Και πού να βλέπατε τον οδηγό...
(Κάθε μέρα Τριώδιο :))Alfa Romeo Spider;;;Τώρα αυτό εδώ τί να είναι;;;Αυτό εδώ έγραφε Vailliant...Μα είναι δυνατόν;;;

Τεσπά, αρκετά με τα αμάξια (όποιος μπορεί να βοηθήσει με τα στοιχεία τους, ας γράψει σχόλιο), επειδή έχουμε και μια επέτειο να γιορτάσουμε...
Μπλογκογεννέθλια!!!


Πριν από 2 χρόνια, ξεκίνησε δειλά- δειλά την λειτουργία του- με την πολύτιμη βοήθεια του Ιωνα, αυτό το μπλογκ...Όταν μου το άνοιξε, δεν περίμενα οτι θα μπορούσα να το κρατήσω τόσον καιρό, πόσο μάλλον να βλέπω με σιγουριά οτι για καναδυο χρόνια ακόμα τουλάχιστον, αντέχω να το διατηρήσω...
Πέρασα καλά αυτά τα δυο χρόνια, γνώρισα πολλούς αξιόλογους ανθρώπους γέλασα, συγκινήθηκα, έκλαψα...Αλλά το σημαντικότερο απ' όλα ήταν οτι όποτε σας χρειάστηκα, ήσασταν εκεί, και γι΄αυτό σας ευχαριστώ πολύ...

Wednesday, January 20, 2010

Κόκκινα δειλινά (2ο μέρος)


Ακόμα ένα από τα αγαπημένα ραδιοφωνικά τραγούδια στη ΝΖ! Τα λόγια βέβαια είναι -εντελώς- παιδικά, αλλά η πραγματικότητα είναι οτι ο σκοπος του γκρουπ είναι να περιγράψει έναν ονειρικό κόσμο που δεν υπάρχει, (πράγμα που συμβαίνει με όλα τα τραγούδια τους)... Πληροφορίες για τους Owl city θα βρείτε εδώ, ενώ για να δείτε το επίσημο βίντεο του τραγουδιού, κοιτάξτε εδώ

Αυτό είναι το δεύτερο μέρος του φωτογραφικού αφιερώματος των "Κόκκινων δειλινών", μιας και η ανάρτηση ήταν προγραμματισμένη να ανεβεί, λόγω διακοπών...Ευελπιστώ πως η επόμενη ανάρτηση θα περιέχει φρέσκο ρεπορτάζ και φωτό από το ταξιδάκι μας...

Το προάστειο του Sumner, και στο βάθος το δέλτα Avon/Heathcote και το νότιο N.Brighton κάτω από ομίχλη (αποτέλεσμα της υγρασίας) , φωτογραφημένα από τον λόφο του Scarborough heads...
Άλλο δειλινό, (όχι και πολύ κόκκινο και η αλήθεια έιναι οτι το σκέφτηκα πολύ να τις αναρτήσω αυτές τις 3 φωτό) αλλά μου άρεσε που στην 1η, ακριβώς μέσα στον εκτυφλωτικό κύκλο του ήλιου, φάινεται η σιλουέττα ενός μοναχικού δέντρου, ενώ στη 2η, το μακρύ χορτάρι που κυμματίζει, έχει πάρει χρυσαφιές αποχρώσεις...
Στην λίμνη Ellesmere, καθώς επιστρέφαμε από μια νέα εκδρομή στην Ακαρόα...
Δύο σκόρπιες φωτό, η πρώτη από το προάστειο του Sumner και η δεύτερη από το προάστειο Redcliffs, πάλι με φόντο τις νότιες παρυφές της πόλης...Και οι τελευταίες 5 φωτό των κόκκινων δειλινών, από το New Brighton...

Τον Βρασιδάκο, τον δώσαμε πίσω στο καταφύγιο πριν φύγουμε, για να μας τον φιλοξενήσουν όσο θα λείπουμε, και θα τον ξαναπάρουμε επιστρέφοντας σε λίγες μέρες...Ελπίζω να μας τον φροντίσουν όπως πρέπει, διαφορετικά θα κλάψουν μανούλες...
Σας φιλώ...

Friday, January 15, 2010

Ένας ξεχωριστός τόπος (Για τον Έκτορα...)

Αυτό το ποστ, το έχω υποσχεθεί στο φίλο Έκτορα...Εκτοράκι, οι λόγοι της αφιέρωσης, παρακάτω (ξέρεις εσύ :)

Tangaroa- ο θεός της Θάλασσας

Ko Papatuanuku me Ranginui nga matua o te ao
I puta mai nga tamariki nga Atua o te ao
He Atua o te moana
Ko Tangaroa he Atua o te moana
Tu mai te ihi
Tu mai te wehiwehi
Tu mai te wanawana e
Hi ha aue
From the divine heartbeat of Mother Earth
and the ever-elusive constant of Sky Father
all descend and all ascend the natural world
The timeless current of tranquil stillness
the harmonic music of ones infinite ocean
Resilient are the vital influences of the universe
Stand liberated by the inner radiance
Be still, be silent and all shall be revealed
(Αυτά είναι ορισμένα από τα λόγια, του τραγουδιού που μιλάει για την πάλη του ατόμου με τους προσωπικούς του φόβους και τις παγίδες (του σύγχρονου κόσμου) που ξεπερνά, μέχρι η ψυχή του και το πνεύμα του να απελευθερωθούν...Έκτορα φίλε μου, ήξερα οτι θα σου άρεσε γι αυτό και το διάλεξα, και έχει άμεση σχέση και με τα παρακάτω :)

Ενας ξεχωριστός τόπος

Η ΝΖ, λόγω της γεωγραφικής της απομόνωσής, ανέπτυξε έναν μεγάλο αριθμό ζώων και εντόμων με στοιχεία γιγαντισμού...Ειδικά στην περίπτωση των πουλιών και των εντόμων, ο γιγαντισμός είναι ένα σχεδόν κοινό χαρακτηριστικό, ανάμεσα στα ενδημικά είδη της χώρας...Όταν ο άνθρωπος έφτασε στις ακτές της, αρχικά οι Μαορί κάτοικοι και αργότερα οι λευκοί άποικοι, και παρά το γεγονός οτι πριν από αυτούς, ακόμα ένας λαός είχε προηγηθεί, ζήσει και κατοικίσει στα νησιά από τα οποία εκδιώχθηκε(Μoρϊορί, Moriori), ο αντίκτυπος στην τοπική πανίδα ήταν τεράστιος και καταστροφικός: Ζώα όπως το Μόα, ο αετός του Haast, ο ΝΖηλανδικός μαύρος κύκνος, ο πελεκάνος της ΝΖ, το ένα από τα 2 είδη νυχτερίδας των νησιών (τα μοναδικά θηλαστικά της χώρας πριν την έλευση των ανθρώπων,) και αργότερα, ο σκύλος των Μαορί, το ΝΖηλανδικό ορτύκι, ο χουχουριστής και το πουλί Huia - ανάμεσα σε πολλά άλλα είδη-, χάθηκαν για πάντα...Τα εναπομείναντα είδη, προστατεύονται αυστηρά, αλλά στην ουσία είναι ένας αγώνας ενάντια στο χρόνο.
Ως πρώτο -και πολύ σημαντικό για τον Μαορί πληθυσμό- το πουλί Moa, αφορούσε πολλά είδη αλλά κυρίως τα 2 γιγαντώδη, του πτηνού Δεινορνίς, το Dinornis robustus και το Dinornis novaezelandiae, τα οποία κυνηγήθηκαν από τους πρώτους Μαορί αποίκους και τελικά εξαφανίστηκαν περί το 1500 μΧ...Το ύψος τους έφτανε τα 3,70 μέτρα και το βάρος τους τα 230 κιλά. Ως φυσικό επακόλουθο του μεγέθους τους, δεν μπορούσαν να πετάξουν, και ως τότε, ο μοναδικός θηρευτής τους ήταν ο επίσης γιγάντιος αετός του Haast...Ο αετός του Haast, ήταν ο μεγαλύτερος γνωστός αετός στην ιστορία, είχε άνοιγμα φτερών γύρω στα 3 μέτρα (αρκετά κοντά στο μήκος ανοίγματος των φτερών του Χρυσαετού) αλλά το βάρος του, ήταν κατα 40-50% μεγαλύτερο από τα είδη αετών και αρπακτικών που επιζούν σήμερα: τα θηλυκά έφταναν τα 15 κιλά, ενώ τα αρσενικά τα 12...Ο συνδιασμός βάρους και ταχύτητας, καθώς και τα μεγάλα κυρτά νύχια των ποδιών του, μπορούσαν να σκοτώσουν εύκολα ένα μόα, καθώς το έριχνε κάτω με την πρώτη κιόλας επίθεση, αλλά η εξειδίκευση στην συγκεκριμένη τροφή, τον οδήγησε στην εξαφάνιση: Δεν μπόρεσε να ανταγωνιστεί τον άνθρωπο, και εξαφανίστηκε λόγω λιμοκτονίας, γύρω στο 1400 μΧ...
O γιγάντιος ιππόκαμπος του Νοτίου Ειρηνικού(Hippocampus abdominalis)...Ξεπερνά σε μήκος τα 35 εκατοστά, είναι μονογαμικό ζώο (όπως όλοι οι ιππόκαμποι), ενώ το αρσενικό παίρνει τα γονιμοποιημένα αυγά από το θηλυκό, και τα επωάζει και εκκολάπτει μέσα σε μια ειδική θήκη μέσα στην κοιλιά του...Καθώς είναι περιζήτητοι στην Κινεζική ιατρική αλλά και στα ενυδρεία, γίνεται προσπάθεια να προστατευτούν, και φέτος βγήκε ειδική απαγόρευση στους λουόμενους σε συγκεκριμένες παραλίες έστω και να πλησιάσουν τα ζώα, που τυχόν συναντήσουν κολυμπώντας, μιας και έχουν μπει σε αναπαραγωγική περίοδο...Στα Μαορί ονομάζεται "Manaia" και εκτός από το ομώνυμο χωριό, έχει δώσει το όνομά του και στα διάσημα και δημοφιλή φυλαχτά. Στην Μαορί παράδοση, ο φύλακας Μανάϊα, προστατεύει τον χώρο του, και η προφιλ απεικόνιση, συμβολίζει την ταυτόχρονη ύπαρξή του, στον πνευματικό και τον υλικό κόσμο...
Το γιγάντιο weta(deinakris -δεινακρίδα) είδος γρύλλου, μεγέθους πάνω από 15 εκ, και βάρους που φτάνει τα 72 γρ, μετρά 70 διαφορετικά είδη και συναντάται σε ολόκληρη τη ΝΖ...Καθώς δεν υπήρχαν παρα ελάχιστα θηλαστικά πριν την έλευση των ανθρώπων(κατα βάση 2 είδη νυχτερίδων), τα weta, πήραν τη θέση των απόντων τρωκτικών, και έφτασαν σε δυσθεώρατα μεγέθη. Προστατεύονται από την νομοθεσία, είναι νυκτόβια και εντελώς άκακα, αν όμως απειληθούν, το δάγκωμά τους είναι αρκετά επώδυνο, αλλά χωρίς κίνδυνο για την υγεία...Ο μεγαλύτερος εχθρός τους είναι ο άνθρωπος, καθώς ο εξωσκελετός τους είναι πολύ σκληρός και σχεδόν αδιαπέραστος και το όνομά τους βγαίνει από την σύντμηση των Μαορί λέξεων "Wetapunga" (=άσχημος θεός) ενώ ονομάζονται επίσης "Taipo" (=δαίμονας)...Ο Peter Jackson, έδωσε το όνομά τους στην εταιρεία που αναλαμβάνει όλες τις ειδικές κατασκευές και τα οπτικά εφφέ, ταινιών όπως πχ. ο Κινγκ Κονγκ, η τριλογία του Άρχοντα και το Άβαταρ...Η WETA, έχει την έδρα της στο Wellington...
Το σκαθάρι- καμηλοπάρδαλη(Giraffe weevil- Lasiorhynchus barbicornis), μετρά 60.000 είδη παγκοσμίως, αλλά στη ΝΖ, ζεί το μεγαλύτερο στον κόσμο. Έχει μήκος 8 εκ. Στη φωτό είναι ένα αρσενικό σκαθάρι, τα θηλυκά είναι μικρότερα και οι αντένες τους βρίσκονται στο μέσον του ρύγχους, αντί για την άκρη, όπως συμβαίνει με τα αρσενικά...

Ο γιγάντιος γεωσκώληκας (Spenceriella gigantea -North Auckland worm) μπορεί να ξεπεράσει σε μήκος το 1,4 μέτρα και φτάνει το 1,2 εκ. σε διάμετρο...Το βράδυ φωσφορίζει και είναι τόσο φωτεινό, ωστε κάποιος μπορεί να διαβάσει βιβλίο υπο το φως ενός μόνο σκουλικιού...Το γιγάντιο μυριόποδο(Cormocephalus rubriceps) που ζει στο Βόρειο νησί της ΝΖ και σε άλλα μικρότερα νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού, φτάνει τα 25 εκ σε μήκος...Τρέφεται με διάφορα άλλα έντομα ενώ έχει αναφερθεί οτι μπορεί να σκοτώσει ακόμα και μικρές σαύρες...Παρά το γεγονός οτι το τσίμπημά του είναι επώδυνο, στην πραγματικότητα είναι εντελώς ακίνδυνο για τον άνθρωπο...ΟΙ Μαορί το ονομάζουν hara και hura .

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα γιγάντια είδη της ΝΖ, μπορείτε να διαβάσετε και να δείτε φωτό εδώ...Πολλά από τα είδη που προανέφερα βρίσκονται στον κατάλογο των απειλούμενων ειδών, και γίνεται μεγάλη προσπάθεια για την διατήρησή τους...
Καλό Σ/Κ σε όλους...

Monday, January 11, 2010

Κόκκινα δειλινά (α' μέρος)


Τα κόκκινα δειλινά, είναι αρκετά συνηθισμένο φαινόμενο στο Christchurch...Δυστυχώς όμως, δεν τα πετυχαίνουμε όλα κατά τη διάρκεια των περιπάτων μας, πολλές φορές, συμβαίνουν όταν βρισκόμαστε σπίτι, ή σε άλλα σημεία της πόλης, επειδή όμως έχουμε πάντα τις φωτογραφικές μηχανές μαζί μας, δεν τα χάνουμε -συνήθως...Ειδικά για την περίπτωση που είμαστε στο σπίτι(το οποίο είναι ισόγεια μονοκατοικία), παίρνω και καμια καρέκλα όπου ανεβαίνω, και φωτογραφίζω τον ουρανό, πάνω από την στέγη του Ελληνικού σχολείου...

Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων για το πέρας της σχολικής χρονιάς του σχολείου των παιδιών μου: ο αποχαιρετισμός των τελειόφοιτων έγινε ένα απόγευμα στο ιστορικό κτίριο του Chch boys high, μιας και το Heaton intermediate δεν διαθέτει μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων...Το μεγάλο πάρκο -που εκτελεί και χρέη αυλής- μπροστά στο κτίριο, ήταν κατάλληλο μέρος για την φωτογράφηση, σίγουρα πολύ καλύτερο από την γειτονιά...

Ακόμα μια φωτογράφηση του ουρανού, από την αυλή του σπιτιού...Γίνομαι γραφική και για τους γείτονες, που με βλέπουν να τρέχω πάνω- κάτω και να φωτογραφίζω το δειλινό, αλλά δεν ξέρουν τί χάνουν...Καθώς είναι απορροφημένοι στα δικά τους, ελάχιστη προσοχή δείχνουν στα όσα συμβαίνουν γυρω τους...Με αντιμετωπίζουν λοιπόν, με σχετική περιέργεια...
Φυσικά εμένα δεν με νοιάζει καθόλου...Αφού δεν μπορώ να βρίσκομαι κάπου αλλού εκείνη την ώρα, και η δύση είναι πίσω από τις Άλπεις, καθώς βρισκόμαστε στην ανατολική πλευρά του νησιού, η μόνη μου ελπίδα να πετύχω "καλό" μέρος, είναι είτε απόγεύματα που δεν δουλεύω, είτε κατά την διάρκεια των διακοπών, σε μερικές μέρες...
Αυτές οι 6 φωτό, τραβήχτηκαν μετά από καταιγίδα...Ενώ ψιλόβρεχε όλη τη μέρα και το απόγευμα έριξε τα άντερά του, με βροχή και χαλάζι, ξαφνικά άνοιξαν τα σύννεφα και ο ουρανός πήρε φωτιά...Μια από τις φωτό, την έστειλα με το ψευδώνυμό μου μεσω μέηλ, στην πρωινή εκπομπή του Σκάι, και πιθανόν να το ξανακάνω κάποια στιγμή στο μέλλον...Και την είδε ο φίλος Λάσπο, και μου το έγραψε σε προηγούμενο ποστ...
Καλά να περνάτε, το επόμενο και ίσως και το μεθεπόμενο ποστ, θα είναι προγραμματισμένα...
Φιλιά...