Thursday, March 20, 2008

Όλα τα στραβά...

Γενικώς ήταν μια δύσκολη βδομάδα, πολλά συνέβησαν που με έριξαν ψυχολογικά, εκτός του ότι έβγαινα από μία ήδη πολύ δύσκολη κατάσταση…Όλο το προηγούμενο δεκαήμερο, ανέλαβα σχεδόν μόνη μου, την περίθαλψη στο σταθμό προστασίας, ο Vulpes και η Μέλπω έλειπαν, ενώ και ο πατέρας της Δέσποινας, υπερήλικας και πολύ άρρωστος εδώ και αρκετό καιρό, πέθανε, οπότε η 4η περιθάλπτης έπρεπε να ασχοληθεί με άλλα πράγματα, παρά με τα ζώα……Και πέρα λοιπόν από την κούραση, τη Δευτέρα το πρωί, πηγαίνοντας στη δουλειά, ανακάλυψα ένα παράθυρο μέσα στο εργαστήριό μου που βρίσκεται στον πρώτο όροφο ορθάνοιχτο, το παράθυρο αυτό, βλέπει στον ακάλυπτο, που στην ουσία είναι ένας τοίχος 2,5 μέτρων, που καλύπτει από τα μάτια των περιπατητών, το σύστημα του εξαερισμού του κτιρίου, το οποίο είναι ένα παλιό βιομηχανικό κτήριο, που αγοράστηκε από το Δήμο και αναπαλαιώθηκε, και στεγάζει τώρα επιχειρήσεις σαν τη δική μου…Έλεγξα τις βιτρίνες μου, δεν έλειπε τίποτα, τα χρήματα που είχα αφήσει στο συρτάρι της ταμειακής ήταν κι αυτά απείραχτα…

Έψαξα να βρω το συντηρητή, ο οποίος αν και απεργός, ήρθε για να δει το πρόβλημά μου, και διέγνωσε απόπειρα διάρρηξης…Και βρίσκοντας το σημείωμα της ιδιωτικής εταιρείας security που φυλάει το χώρο παράλληλα με το τοπικό Αστ. Τμήμα, η υποψία επιβεβαιώθηκε…Στην ουσία με έσωσε το σύστημα ανίχνευσης κίνησης που είναι εγκατεστημένο σε ολόκληρο το κτήριο, ένα τέτοιο «μάτι» έχω ακριβώς πάνω από την πόρτα μου…Έκλεισε το παράθυρο, το ασφάλισε και αφού μου προσάρμοσε και στηρίγματα για ένα λουκέτο, με χαιρέτησε και έφυγε, να ‘ναι καλά ο άνθρωπος…
Κολλητά στο δικό μου εργαστήριο, είναι το εργαστήριο ενός συναδέλφου, του Κώστα, μας χωρίζει μόνον μια μεσοτοιχία…Μιλούσαμε λοιπόν με τον Κώστα και συζητούσαμε το συμβάν, όταν ξαφνικά με ρώτησε αν γνώριζα μια κοπέλα, την Ελπίδα Τάδε…Του απάντησα πως τη γνώριζα από τη σχολή, και μου αποκάλυψε ότι είχε έρθει στο εργαστήριό του και του είχε προτείνει συνεργασία…Με πείραξε λιγάκι, αλλά η συνέχεια της υπόθεσης ήταν χειρότερη…

Λοιπόν, η Ελπίδα, στις αρχές του καλοκαιριού, ζήτησε να έρθει στο εργαστήριο να μιλήσουμε. Ήρθε όντως και συζητήσαμε για τις προοπτικές του κοσμήματος, την κατάσταση στην αγορά και τη διαμόρφωση του κέρδους…Διέκρινα μία δυσαρέσκειά σχετικά με αυτά που της είπα, αλλά της είπα την αλήθεια, υποτίθεται ότι αυτό ακριβώς θα έκανα... Γι’ αυτό άλλωστε θέλησε να με συναντήσει…Της έδωσα και μια ιδέα για το πώς θα ήθελα να επεκτείνω την επιχείρησή μου, κι έφυγε…Δυο μήνες μετά έμαθα ότι θα άνοιγε δικό της κατάστημα, πάνω στις βάσεις της δικής μου ιδέας…Πάνω στις βάσεις, όχι στο πλήρες πλάνο λειτουργίας…Ήταν αδύνατο για εκείνη να την υλοποιήσει σε όλες τις παραμέτρους που είχα θέσει…Εξάλλου, όταν γνωρίζεις τόσο καλά τον άλλο, γνωρίζεις τις δυνατότητές του, οπότε δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα, το άφησα, μιας και θεώρησα ότι δεν με έθιγε, κι εκείνη δεν επανήλθε…
Ένα απόγευμα Παρασκευής, ήμουν με τα παιδιά μου στο εργαστήριο, και μου είπαν ότι είχε έρθει η Ελπίδα, την είχαν δει να περιφέρεται στο χώρο…Σκέφτηκα ότι θα ερχόταν μέσα να με επισκεφτεί, αλλά εκείνη έφυγε. Και τη Δευτέρα το πρωί, ο Κώστας με διαφώτισε…Εκείνον έψαχνε να βρει, για να δει τις κατασκευές του και να παραγγείλλει, και επίσης, για να του προτείνει να αντιγράψει κοσμήματα δικά μου, μιας και δεν ήθελε να συνδιαλλαγεί μαζί μου…Φυσικά ο Κώστας αρνήθηκε να κλέψει τα δικά μου σχέδια ή να τα παραλλάξει, και της αντέτεινε ότι έχει ήδη πολλά σχέδια δικά του και ότι δεν είναι ηθικό να θίξει συνάδελφο εκμεταλλευόμενος τις δικές του ιδέες, που μόχθησε γι’ αυτές, οπότε κι εκείνη δεν επέμεινε…
Κι εγώ δε θα το έκανα στον Κώστα…Κάθε χειροποίητο κόσμημα έχει 2 σφραγίδες, το κράμα μετάλλου και τον αριθμό εργαστηρίου, και είναι τιμή για το δημιουργό και σεβασμός προς το συνάδελφο, να διατηρείς την αποκλειστικότητα και να μην φθονείς την πρωτοτυπία των σχεδίων του…Όμως η Ελπίδα, παρά τα 3 χρόνια σπουδών στο αντικείμενο, δεν το έμαθε αυτό…
Θύμωσα φυσικά…Θύμωσα και στεναχωρήθηκα, επειδή δεν θεωρώ ότι έφταιξα σε κάτι, δεν προκάλεσα αυτή την ποταπή συμπεριφορά, από ένα άτομο που προσπάθησα να βοηθήσω…Και με έπιασε το παράπονο και καθώς δεν μιλούσα στον άντρα μου που προσπαθούσε να μάθει τι μου συνέβη, έπιασα να γράψω ένα κομμάτι, αλλά στην πορεία, άλλαξε το θέμα, και αν και προσπάθησα να το επαναφέρω στο προκείμενο, τελικά βγήκε κάτι άλλο από αυτό που είχα κατά νου…Θα το «ανεβάσω» στο επόμενο ποστ, ελπίζοντας ότι δεν θα το παρεξηγήσετε, όπως έχω ήδη ζητήσει προκαταβολικά από τον φίλο Zero να κάνει…

36 comments:

Equilibrium said...

Πέρασα να σου πω ένα "καλό ξημέρωμα" και διαβάζω αυτό! Ήταν όντως μια δύσκολη εβδομάδα καλή μου, άντε του σουκού είναι κοντά, υπομονή :)

Σε φιλώ, και πάω να ελέγξω Πατροκλιάς!

Madame de la Luna said...

Artanis δυστυχώς υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι. Καλά έκανες και τα έγραψες. Τουλάχιστον δεν τα κράτησες μέσα σου. Την ξέρεις την παροιμία: "Ο ψεύτης κι ο κλέφτης..." Ε, αυτήν να αφιερώσεις στην κοπελίτσα. Και βέβαια να μην ξεχνάμε και την Σκάρλετ: "Αύριο, θα 'ναι μια άλλη μέρα..." Φιλιά!

patsiouri said...

Έχουν γίνει τότοι πολλοί που...δύσκολο να δούμε πως αντιμετωπίζεται ξεχωριστά η κάθε ψυχοπαθολογική περίπτωση! Μακριά σου φρόντισε να τους κρατάς για να κρατάς έτσι και την ηρεμία σου...είδες ο Κώστας???
Πόσων ετών είναι αυτή?? Γιατί αν είναι μικρούλα αναρωτιέμαι τί λαμόγιο θα γίνει όταν μεγαλώσει!

Artanis said...

Φίλε @Equilibrium, καλημέρα, κι οτι έλεγα οτι σε είχα χάσει...Θα κάνω υπομονή, αν και δεν είναι από τις αρετές που με χαρακτηρίζουν, αλλά ήδη φαίνεται οτι τα πράγματα πάνε προς το καλύτερο...(Με κάλεσαν για συνοδό λαμπαδηδρόμου, καά την άφιξη στης φλόγας στην πόλη...)
Όσο για την Πατροκλιάδα, ένα κεφάλαιο ανέβασα, όσο "έλειπες"...Γράψε μου κανένα σχόλιο αν σου άρεσε ως εδώ, η ιστορία...

Artanis said...

@Κυρά του φεγγαριού, καλημέρα και σε σένα...Αυτά τα έγραψα γιατί ήθελα να ξεσπάσω, βασικά αν την είχα μπροστά μου την ώρα που τα μάθαινα αυτά, μπορέι και να της τις "έβρεχα", τώρα, δεν πρόκειται να σπαταλήσω ούτε σάλιο να τη φτύσω...Την έχω διαγράψει, αν κανείς με ρωτήσει γι' αυτήν θα του πω οτι δεν τη γνωρίζω...Και κακώς που ασχολήθηκα με το άτομο...

Artanis said...

Φίλη @Patsiouri καλωσόρισες...Έχεις δίκιο για το σχόλιο, συμφωνούμε, όμως κι εγώ αλλιώς την περίμενα να φερθεί. Τουλάχιστον όμως ο Κώστας (και είναι προς τιμήν του) την έβαλε στη θέση της, και πιστεύω δεν θα ξανατολμήσει να σκεφτεί κάτι τέτοιο, εκτός κι αν έχει τα κότσια να καθήσει και να κουραστεί, για να βγάλει το αποτέλεσμα το δικό μου (δεν το πιστεύω αυτό βέβαια). Και δεν είναι και πολύ μεγάλη, 31 ετών είναι, πρόσφατα χωρισμένη, χωρίς παιδιά...Σκέψου όμως να ξαναφτιάξει τη ζωή της και να φέρει στον κόσμο μωρά, τί θα τους μάθει για τους άλλους ανθρώπους; Το "ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν"; Πιθανό το βλέπω...

ολα θα πανε καλα... said...

Δυστυχώς τέτοιες συμπεριφορές εις βάρος μας ή και εις βάρος άλλου,βλέπουμε όλο και πιο συχνά να εμφανίζονται.Κίνητρα ποταπά,εμπάθειες,ζήλειες,ρηχότητα.
Συνέχισε το δρόμο σου.
Φαίνεται πως η...Ελπίδα δεν ήταν παρά αμυδρή.
:)

Artanis said...

@Όλα θα πάνε καλά, καλημέρα...Μου πέρασε ο θυμός, και είμαι εντάξει σήμερα...Κι εχεις δίκιο, κάθε μέρα συναντάμε τέτοιες συμπεριφορές, ακόμα κι αν δεν τις "αξίζουμε"...Η Ελπίδα απλώς δεν άξιζε, το ξέρω τώρα...

mirela said...

Καλημέρα τι να πούμε, πως σκέφτονται έτσι κάποιοι!Είναι θέμα οικογένειας πρωτα απ΄όλα.επειδή δεν κατάλαβα καλά μιας και περνάω βιαστικά, έγινε διάρηξη ή απόπειρα?

ceralex said...

Aγαπητή...άλλη μια ιστορία ανθρώπων που προφανώς όντας ανίκανοι να δημιουργήσουν κάτι δικό τους, θεωρώντας τους εαυτούς τους καλλιτέχνες (μη χεσω)...κάνουν ότι μπορούν για να αποδείξουν στον εαυτό τους (και μόνο) οτι κάτι έχουν να μας πουν.
Είμαι και γω στον ίδιο χώρο και έχω πολλά ακούσει και βγαίνω από τα ρούχα μου αλλά...καταλήγω στο οτι...δεν πα να αντιγράψουν ότι θέλουν...ο δημιουτγικός άνθρωπος έχει αστείρευτες ιδέες και το καλό είναι πως όσοι υποστηρίζουν τη δουλειά του μπορούν και αναγνωρίζουν τα...λαμόγια. Η αλήθεια πάντα λάμπει.
Ψυχραιμία και ελπίζω από δω και πέρα όλα να πάνε καλύτερα.

Καλό σου βράδυ

Hfaistiwnas said...

Είστε τυχεροί που δεν σας πήραν τίποτα. Καλό το συστηματάκι! Κατινιά η κοπελιά! Να την τσουρομαδήσεις!!! Πλάκα κάνω, απ' ότι καταλαβαίνω και είπες δεν έχει ταλέντο - μυαλό κλπ, οπότε δεν πρόκειται να κάνει κάτι μόνη της. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που κοιτάνε πως να σου βγάλουν το μάτι...
Υπομονή!!!

Artanis said...

Καλή μου @mirela, καλησπέρα...Έγινε απόπειρα διάρρηξης, δεν μου έκλεψαν τίποτα τελικά...Όσο για την οικογένειά της, δεν γνωρίζω τους γονείς της, γνωρίζω όμως τον αδελφό της..., είναι μια χαρά παιδί...

Artanis said...

@Ceralex καλησπέρα...Γενικά η Ελπίδα δεν ήτανε από τους πιο εύκολους σπουδαστές στη σχολή, είχε έρθει επανειλημμένα σε ρήξη πχ με την καθηγήτρια του σχεδίου κοσμήματος, ή με άλλους σπουδαστές της τάξης...Εγώ συνήθως δεν ασχολούμαι με άλλα άτομα, δεν έκανα να φανταστείς ούτε διαλείμματα... Όταν έχεις οικογένεια και σπουδάζεις ταυτόχρονα, κοιτάς να εκμεταλλευθείς τον χρόνο σου στο έπακρο, δεν χαζοπαζαρεύεις, που λέμε...Εκείνη έμενε πάντα πίσω στις ασκήσεις, και με την συγκεκριμένη καθηγήτρια είχε συνεχείς προστριβές. Πολλές φορές έκανε μέρες να φανεί, της έμειναν λοιπόν όπως καταλαβαίνεις πολλά κενά. Όμως ειλικρινά δεν περίμενα αυτήν την εξέλιξη, σοκαρίστηκα...Στο επόμενο ποστ θα δικαιωθείς για το σχόλιό σου εδώ...Σ' ευχαριστώ που πέρασες να αφήσεις μια καλή κουβέντα...

Anonymous said...

Απορώ που σε πήρε από κάτω από μια χαζή που προσπαθεί να δείξει ότι κάτι είναι. Δεν σου αξίζει να στεναχωριέσαι για τέτοια. Σε κανέναν δεν αξίζει. Η πρόοδος όσο και να υπερέχουν τα λαμόγια, κατακτιέται μόνο με θυσίες. Και καμία από αυτές δεν σε κάνει να χάσεις, γιατί σε ατσαλώνει σαν άνθρωπο να στηρίζεσαι στα δικά σου πόδια. Τι πιο σημαντικό για την ζωή μας;

Artanis said...

@Freedula, καλησπέρα σου...Με πήρε όντως από κάτω, αλλά για λίγο...Ήταν και πολύ δύσκολη περίοδος για μένα και το εργαστήριο το τελευταίο διάστημα, από οικονομικής άποψης δεν πάω καλά, οπότε επηρεάστηκα...Είμαι αισιόδοξη πάντως...Να 'σαι καλά, θα περάσω από 'κει, αμέσως...Φιλιά...

Artanis said...

Ax @Ηφαιστίωνά μου, τί νομίζεις, ότι θέλω πολύ η γυναίκα; Και όπως είμαι ναβραντισμένη κι ένα κεφάλι ψηλότερη, κι αυτή "διάφανη", σου την κάνω εγώ, με τα κρεμμυδάκια...
Χα,χα,χα,χα! Και να της δώσω και αξία και να βγω και υπόλογη; Αμ δε! Πάντως, πραγματικά δεν πρόκειται να ασχοληθώ, εξάλλου σε λίγο καιρό, είμαστε για εξωτερικό οικογενειακώς...Ποιος την χ""ζει την Ελπίδα...
Υ.Γ.Πραγματικά, το σύστημα συναγερμού, είναι σούπερ...

------ said...

ωχ και πάλι ωχ.......υπομονή.....θα περάσει.....
Μμμμμμμμμμμάκια παρηγοριτικά

P. Kapodistrias said...

Φαινόμενα ανθρώπινης στραβής συμπεριφοράς... Απ' όλα έχει ο μπαξές...
Μη στεναχωριέσαι. Μην τα παίρνεις ενδόψυχα. Μόνο να διδάσκεσαι. Αυτό, για όλους μας ισχύει. Πρόσω ολοταχώς. "Εκδικούμαστε" με την Ποιότητά μας!!!

Καλημέρα όντως! Έχεις σπουδαία να ποιήσεις!!!

τo τέρας της «αμάθειας» said...

"Θύμωσα φυσικά…Θύμωσα και στεναχωρήθηκα, επειδή δεν θεωρώ ότι έφταιξα σε κάτι, δεν προκάλεσα αυτή την ποταπή συμπεριφορά, από ένα άτομο που προσπάθησα να βοηθήσω…"

Φυσικά και δεν έφταιξες...!
Φυσικά και δεν προκάλεσες αυτή τη συμπεριφορά...!

Μη στέκεσαι σ' αυτό, προχώρα... έχοντας στο βάθος του μυαλού σου ότι στον κόσμο τούτο υπάρχουν οι "Ελπίδες" τις οποίες πρέπει να προσέχεις αλλά και οι "Κωστήδες" για τους οποίους αξίζει να παλεύεις...!

Καλή σου ημέρα :)

zero said...

Απο χθες σου εχω αφησει σχολιο και μεγαλο μαλιστα
...αλλα...
την στιγμη που πατησα το κουμπακι που λεει ...publish your comment

κοπηκε το ρευμα σε ολη την περιοχη.
Τουτεστιν... θου-βου

Μαργαρίτα said...

Το μόνο που μπορώ να σου
ευχηθώ είναι ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ
γλυκιά μου Αρτάνις και
ΥΠΟΜΟΝΗ...!!!
Εσύ είσαι Άνθρωπος... και
δεν μπορεις να πάψεις να είσαι!!

Τα φιλιά μου***

Madame de la Luna said...

Είμαστε καλύτερα σήμερα;

Artanis said...

Καλημέρα @Νανά...Πέρασε ήδη καλή μου, μια χαρά είμαι τώρα...Ελπίζω και 'συ να είσαι καλά...Καλό Σαββατιοκύριακο...

Artanis said...

Καλημέρα @π.κ.: Οτι το πήρα το μάθημά μου είναι γεγονός, αλίμονο αν δεν το είχα πάρει...Αλλά πραγματικά στεναχωρήθηκα, εκείνη την ώρα, μετά όταν το ξανασκέφτηκα, ηρέμησα και μου πέρασε...Παντού υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι...
Ευχαριστώ για την επίσκεψη...

Artanis said...

Καλημέρα @Αμάλθεια, τί καιρό έχετε στην όμορφη Κρήτη;
Παγματικά μέσα από κάτι τέτοια συμβάντα εκτιμάς τους ανθρώπους...Θα περάσω σε λίγο να σε επισκεφτώ...Φιλιά...

Artanis said...

@Zero καλέ μου, και 'γω είχα το απόγευμα στο εργαστήριο δίωρη διακοπή ρεύματος, ελπίζω να ανέκαμψες χωρίς απώλειες...Εγώ περίμενα ένα φίλο συνάδελφο που ήθελε να μου προτείνει μια δουλειά, και τον φώτιζα με ρεσώ...Εκτός του ότι έβαλα ένα κεράκι πάνω στη βιτρίνα, και από τη ζέστη του κεριού, έσπασε το γυάλινο ράφι και παράγγειλα άλλο, θα το πάρω το απόγευμα...Μέχρι τώρα ήξερα τις παράπλευρες απώλειες των Αμερικάνων, τώρα έμαθα και τις παράπλευρες της ΔΕΗ...

Artanis said...

@Μαργαριταράκι μου καλημέρα...Άνθρωπος μέχρι αποδείξεως του εναντίου, έ;
(Χα,χα,χα,χα! πλάκα κάνω...) Θα περάσω σε λίγο να δω τις χρωματιστές σου σκέψεις...

Artanis said...

@Κυρά του φεγγαριού καλημέρα...Είμαστε πολύ, πολύ, πολύ καλύτερα...Ευχαριστώ καλή μου, θα τα ξαναπούμε σύντομα...

Roadartist said...

Σιχαινομαι αυτους τους ανθρωπους! Πραγματικα με στεναχωρεί να μη βάζει ο αλλος το μυαλο του σε λειτουργεια, και να παταει επι πτωματων, να μην υπολογιζει σχεσεις αλλα ολα μονο προς το οφελος του. Ανταγωνισμοί, ζήλιες, πισωμαχαιρώματα τα εχω ζησει και πραγματικα σε τετοιες περιπτωσεις αυτο που πρεπει να κανεις ειναι να μη δωσεις καμια συνεχεια, να ακολουθησεις το δικο σου εργο και να μην ασχοληθεις ΚΑΘΟΛΟΥ με αυτη. Απο εδω και περα ΞΕΚΟΨΕ εντελως..
Φιλιά καλή μου αρτανις. Θα τα ξαναπουμε.

Anonymous said...

Κεραμεύς κεραμέα,πραμματευτής πραμματευτή,λέγανε παλιά για την αντιζηλεία των επαγγελμάτων,και κάτι για τη μιμητική αντιπαλότητα συμπαίρανε η σύγχρονη ανθρωπολογία.
Όσο για το κλοπυράιτ ,οι ατάλαντοι σ αυτό είναι εξπέρ.

Τα κοσμήματα σου και τα μάτια σου.
Εύγε για την προσφορά σου στα άγρια ζώα. Ο πολιτισμός οφείλει να ξεκινήσει από το άγριο,που είναι δεξαμενή του μέλλοντος.

Artanis said...

Καλή μου @Καλλιτέχνιδα, καλησπέρα...Την έχω διαγράψει ήδη, ούτε και πρόκειται να ξαναασχοληθώ...Νά 'σαι καλά που πέρασες...
Κανένα νέο από τη Δηιάνειρα;

Artanis said...

Φίλε @Έκτωρ, νά 'σαι καλά που μου το θύμησες, το είχα ξεχάσει αυτό για τους αρχαίους...Έχεις δίκιο για το κλόπυραϊτ, πολλοί το κάνουν, υπάρχει όμως τρόπος να προστατευτείς, άμα θες...Μόνο που είναι χρονοβόρος, και ως προς ένα βάθμό δαπανηρός...
Έχω αρκετές ιστορίες για τα ζώα του σταθμού, θα ξανανεβάσω στο μέλλον...Καλό Σαββατοκύριακο...

Hfaistiwnas said...

Έτσι έτσι, γραμμένη να την έχεις. Εξάλλου έχεις κόσμο εδώ να καλέσεις να την κάνουμε όλοι μαζί τουλούμι!!!
Εξωτερικό ε; Πάρτε μας και εμάς!!! ΝΑ μας πεις πριν φύγεις να σου πούμε τι θα μας φέρεις!!!! Φιλιά!
Καλησπέρα!!!

Artanis said...

Καλέ μου @Ηφαιστίωνα, αν φύγουμε, θα λείψουμε μια 5ετία...Αλλά εσύ μην ανησυχείς, θα μιλάμε μέσω διαδικτύου...Όσο για την Ελπίδα, να είναι καλά κι αυτή και 'μεις, και δεν πειράζει...Κάποτε θα καταλάβει την πατάτα που έκανε...Εξάλλου, αν επιστρέψω και στήσω την επιχείρηση όπως σχεδίαζα, δεν θα έχει καμία ελπίδα να επιβιώσει στο χώρο, κι ας την λένε έτσι...
Είδες το Βαλιανάτο απόψε στο δελτίο ειδήσεων του Αλτερ(νομίζω) κόντρα στον παπα-Διώτη; Με άκουγε όλη η γειτονιά από τα γέλια που έβαλα...Απολαυστικός ήταν...

τo τέρας της «αμάθειας» said...

Άσχετο!

Ο καιρός στην Κρήτη, ΛΑΜΠΕΙ!

Καλημέρα :)

Artanis said...

Καλημέρα @Αμάλθεια...Αλήθεια, έ; Καλά, ζηλεύω τώρα, εδώ έχουμε μια μουντάδα, έναν αέρα...Χάλια, χάλια...Βγήκα μια βόλτα το πρωί (στο σταθμό για την πρωινή βάρδια), είχε ερημιά παντού μέσα στην πόλη...'Αλλα πρωινά...