Πέρυσι τον Μάιο, μας έφεραν στο σταθμό, 2 μωρά σκαντζοχοιράκια. Είχαν βάρος γύρω στα 100 γραμμάρια το καθένα, μας τα είχαν φέρει από την Καρδίτσα-κάπου…Ένας εκσκαφέας είχε χαλάσει τη φωλιά, στη βάση ενός τοιχίου, δίπλα σε ένα αρδευτικό χαντάκι, η μάνα κατατρομαγμένη την εγκατέλειψε και έπεσε στο νερό (μας είπαν όμως οι εργάτες, ότι κατάφερε να βγει λίγο παρακάτω), αυτό που έχει σημασία όμως είναι ότι δεν ξαναγύρισε στα μωρά της…Ο εργοδηγός με δικές του ενέργειες τα έστειλε στο σταθμό.
Καθότι «ειδική» πλέον στα μωρά των θηλαστικών, τα πήρα σπίτι να τα φροντίζω, έδειξα και στα παιδιά πώς να τα πιάνουν, να τα ταΐζουν και να τα καθαρίζουν. Πίνανε μόνο γάλα κατσικίσιο βιολογικό, τα αγκάθια τους ήταν διάφανα και μαλακά και τα κακά τους είχαν χρώμα τυρκουάζ(!). Όμως το πιο απίστευτο ήταν ότι δεν γρύλιζαν ή μούγκριζαν αλλά κελαηδούσαν(!!). Κι εγώ μέχρι να το συνειδητοποιήσω, άκουγα το τσίου-τσίου, και έψαχνα να βρω, πού μπήκε το πουλί!
Έψαχνα λοιπόν να τους βρω όνομα. Ήταν αδελφάκια, αρσενικό και θηλυκό, τα ονόμασα Έομερ και Έογουϊν, από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών…Με μάθανε σε τέτοιο βαθμό, που γύριζαν ανάσκελα να τους χαϊδέψω τις κοιλίτσες τους, και γαργαλιόντουσαν και «γελούσαν»…Τα κράτησα 3 βδομάδες, μέσα σε ένα βαθύ χαρτόκουτο και ήταν κιόλας 350-360 γρ. το καθένα, όταν αναγκάστηκα να τα πάω στο σταθμό για να μπουν σε κλουβί επειδή δραπέτευαν από το κουτί τους και τα μάζευα από διάφορα μέρη μέσα στο σπίτι, από το μπάνιο, την κουζίνα, την κρεβατοκάμαρα, επειδή βαριόντουσαν μέσα στο κουτί και μ’ έψαχναν για να τα παίξω…Ήταν καιρός να αποκοπούν από μένα, και να «αγριέψουν»…
Το αρσενικό μεγάλωνε γρηγορότερα από το θηλυκό και εξοικειώθηκε με το μεγάλο κλουβί…Σύντομα σταμάτησαν να τρώνε γάλα, προτιμούσαν τα λαχανικά και τις ειδικές σκυλοτροφές κουταβιών, ενώ μαζεύαμε και σαλιγκάρια και τους βάζαμε να μάθουν να τρώνε και «άγριες» τροφές…Όταν προσπαθούσα να τα καθαρίσω και να τους βάλω φαΐ, η Έογουιν συρρικνωνόταν και ο Έομερ φούσκωνε, και γρύλιζε, και προσπαθούσε να την προστατεύσει, από ΜΕΝΑ, που τα τάιζα με μπιμπερό, όταν ήταν μωρά και τα τύλιγα σε μια πετσετούλα για να μην ιδρώνουν μέσα στα χέρια μου…Και μια μέρα με άρπαξε κιόλας, το κάθαρμα, το φυσούσα και δεν κρύωνε…
Όταν έτρωγαν φρούτα, φράουλες, καρπούζι, πεπόνι κλπ, έστριβαν ολόκληρο το σώμα τους και κάρφωναν πάνω στα αγκάθια της πλάτης τους, τα κομμάτια από φρούτο, μάλλον για να το έχουν εύκαιρο αργότερα (μπλιαχ!), και όταν τολμούσα να πλησιάσω στο κλουβί να βάλω καινούριο ψαλιδόχαρτο, πεταγόταν πάνω ο Έομερ, και τραγάνιζε τα δάχτυλά μου, να φύγω…Την ώρα που έφευγα μετά από την απογευματινή βάρδια, τα άκουγα που κρατσάνιζαν τα καύκαλα των σαλιγκαριών…
Τα απελευθερώσαμε ένα μήνα μετά, σχεδόν 2 μήνες από τότε που τα παραλάβαμε. Είχαν εν τω μεταξύ φτάσει τα 1.200 γρ. το αρσενικό και τα 800 γρ. το θηλυκό. Τα πήγαμε στο βουνό, η Έογουιν έφυγε πρώτη, και ο Έομερ, λίγο αργότερα, όταν βεβαιώθηκε ότι δεν θα την ψάχναμε να του την πάρουμε… Πανέξυπνος…Την ακολούθησε στα χόρτα και δεν τα ξαναείδαμε…, τα μωρά μου…
Φέτος "ανέθρεψα" δυο θηλυκά μωρά , την Αστερία και τη Λητώ...Απελευθερώθηκαν προχθές...Οι φωτό του ταΐσματος είναι δικές τους...
57 comments:
Μεγάλη τύχη και χαρά!
Όλα αυτά τα δικά σου, του Επίκουρου
μου ξυπνάνε μνήμες απ τα παιδικά μου
χρόνια όταν είχα άμεση επαφή με τη φύση,
απόλυτα εξοικειωμένος από μικρό παιδί
στο χωριό!
Τώρα ζώ αυτή την ευλογία μόνο κάθε
Αύγουστο.
Όταν κατέβω φέτος οπωσδήποτε θα επισκευτώ τα δυο πουλιά και φυσικά την ομάδα σας!
Να πάντα τέτοιες όμορφες εμπειρίες
Πρέπει να διαθέτεις φοβερά αποθέματα τρυφερότητας!
Μπράβο σου!
Φίλε @Kostaslogh, είχα σκοπό να ανεβάσω ένα καινούριο μπλογκοπαίχνιδο που με έχουν καλέσει, αλλά έπρεπε να τραβήξω μερικές φωτό, ενώ δεν είχα χρόνο καθόλου, λόγω της συμμετοχής μου στην επίδειξη μόδας της Σχολής μου, με την κατασκευή μερικών καπέλων- κοσμημάτων, που έχω αναλάβει.
Οπότε προτίμησα να ανεβάσω αυτό το ποστ, με τις φωτό από τα μωρά, και στο επόμενο να έχω το παιχνίδι... Πιθανότατα να με επηρεάσατε κιόλας, μιας και είχατε ο Επίκουρος και 'συ, αναρτήσεις με μωρά...Τί να κάνω, "μάνα" είμαι και ΄γω...
Πριν έρθεις, ειδοποίησε με, επειδή πρέπει να καθαρίσω το χώρο, και επίσης να σε περιμένω...
θα τα πούμε λοιπόν, ξανά, φίλε μου..., καλά να περνάς...
Καλή μου @Φωτεινή, από παιδί,δεν μπορώ να το εξηγήσω, τα ζώα και τα πουλιά, πέφτανε πάνω μου, κυριολεκτικά...Ποτέ δεν αγόρασα ζώο, πάντα έβρισκα κάποιο που με είχε ανάγκη...Είναι απίστευτο, αλλά κάθε φορά πχ που πάμε διακοπές, θα γυρίσουμε με ένα άρρωστο ζώο, στην Κυψέλη στα Τζουμέρκα ήταν με μια σταχτάρα και ένας τρυποφράκτης, στα Χάνια Πηλίου 4 μωρά μυωξοί, στην Αρχαία Γόρτυνα πέρυσι, ένας νεοσσός περιστεριού...Κι αυτό συμβαίνει συνέχεια και παντού...Ο φίλος ο Vulpes λέει πως μόνον στους καλούς ανθρώπους συμβαίνουν αυτά, εγώ πάλι λέω οτι είτε είμαι πολύ γκαντέμω γενικώς, είτε έχω κάτι επάνω μου και με οσμίζονται...
(Χα,χα,χα,χα,χα,χα!)
Αυτά ξέρω, αυτά σου λέω, καλή μου...Φιλιά πολλά σου στέλνω, στην ωραία Κρήτη, που τη μνημονεύουμε συχνά, στο σπίτι...
Καλή μου Artanis, τι θα γίνουν όλα αυτά τα ζωάκια και τα πτηνά όταν φύγεις στο εξωτερικό; Θα μου πεις ότι θα σε χάσουν τα δικά μας και θα χαρούν τα ξένα.
Φαντάζομαι ότι το Blog σου θα το συνεχίσεις και έτσι θα υπάρχει επαφή.
Κάποτε είχα και εγώ στον κήπο μου αρκετούς σκαντζόχοιρους πρέπει να ήταν οικογένεια. Παρ’ όλον που τους έπιανα και τους έβαζα διάφορες τροφές δεν εξοικειώθηκαν ποτέ μαζί μου. Στο τέλος εξαφανίστηκαν έτσι όπως είχαν έρθει.
Και κάτι χρηστικό. Στην περιοχή μου σιγά σιγά κόβονται οι ελιές και στη θέση τους εμφανίζονται πολυκατοικίες. Τα χειμώνα προβλέπω ότι θα υπάρχει πρόβλημα τροφής με τα κοτσύφια, τι θα συμβούλευες να τους βάζω σε κάποιο ψηλό σημείο (για τον φόβο των γατιών μου).
Όταν είχε χιονίσει και όλα ήταν καλυμμένα από το χιόνι, είχα αγοράσει τροφή για μάϊνες . Γινόταν χαμός όμως από σπουργίτια, και δεκοχτούρες με αποτέλεσμα να μη προλαβαίνω να βάζω την τροφή και εξαφανιζόταν. Δεν μπόρεσα να ανακαλύψω αν τα κοτσύφια έτρωγαν από αυτή τη τροφή, γι’ αυτό και σε ρωτώ για το είδος της τροφής που μπορεί να τρώγουν.
Να είσαι καλά και να βοηθάς πάντα τα άμοιρα ζωάκια και πτηνά. gskastro
Είσαι τόσο μα τόσο!!! Δεν έχω λόγια..
είναι ωραίο το συναίσθημα να κρατάς στα χέρια σου δυό ζωούλες και να ξέρεις ότι εξαρτώνται μόνο απο σένα. Κάποτε είχε βρεί ο πατέρας μου στην ξυλεία που δούλευε 2 μικρά σκιουράκια (γκρέμισαν το έλατο για καυσόξυλα και έπεσαν).. τα έφερε σε μία σακούλα σπίτι να μας τα δείξει και έβαλε σε ένα μπουκάλι μικρό πλαστικό.. γάλα να τα ταίσει, όταν τα έπιασε όμως το γέμισαν εκατοντάδες μικρλα ζωύφια (ψείρες απ'οτι είπε) και τα άφησε στο χωράφι πάνω απο το σπίτι μας. Φυσικά και εξαφανίστηκαν.. αν έβλεπες πως έπιαναν με την ουρίτσα τους τα δάκτυλα του πατέρα μου.. ένιωθαν μια σιγουριά..που τους πρόδωσε τελικά...
(πωπω ήμουν πού μικρός και ακόμη το θυμάμαι..)
Μα τι μου θυμίζεις..
Κάποια ζωά δεν εξημερώνονται ποτέ...
Καλημέρα!!
Πραγματικά υπέροχα πλάσματα άλλα υπέροχοι είναι και όσοι τα φροντίζουν. Είδες την ιστορία της Faith στον κήπο μου;
Φίλε @gskastro, καλημέρα...βασικά δεν θέλω να το σκέφτομαι, εύχομαι μόνον να αναπληρωθεί αμέσως με κάποιον νέο εθελοντή το κενό που θα αφήσω...Στην χώρα που πηγαίνουμε, αυτές οι δραστηριότητες είναι οργανωμένες από το κράτος, δεν είναι όπως εδώ...Εκεί γίνεται σοβαρή δουλειά, με τρώει να πάω και να να δω πώς λειτουργούν...
Ο καλύτερος τρόπος είναι να κατασκευάσεις κρεμαστές ταΐστρες από ψιλό κοτετσόσυρμα, και να τις γεμίσεις με διάφορα σπόρια, όπως σιτάρι, κριθάρι (που "ζεσταίνει" τα πουλιά), σπασμένο κριθάρι και ηλιόσπορα...Μ' αυτόν τον τρόπο τα σπόρια θα μένουν μέσα μέχρι να τα τραβήξουν για να τα φάνε τα σποροφάγα, δηλ. οι δεκαοχτούρες, τα σπουργίτια, κοκκοθραύστες,οι φλώροι, τα σκαρθάκια και οι σπίνοι, ενώ μπορείς να φτιάξεις και μικρές (ξύλινες παραλληλόγραμμες με σχετικό βάθος) ταΐστρες εφόρμησης, που θα γεμίσεις με κοτσυφοτροφή, που πουλάνε παντού, και που θα τραβήξουν τα εντομοφάγα, κότσυφες, κοκκινολαίμηδες, γαλαζοπαπαδίτσες και καλόγερους κλπ...Όαση άγριας ζωής θα γίνει η αυλή σου...
Αχου τα γλυκά μου! Τα σκατζοχοιρακια είναι η αδυναμία μου! Αλλά πολύ αχάριστα! Απαπα!
(Που τα έχεις αναρτήσει τα αλλά δυο ποιήματα της εκδήλωσης?)
Καλησπέρα καλέ μου @Ηφαιστίωνα...Είναι αλήθεια οτι τα άγρια ζώα έχουν πολλά εξωπαράσιτα, η μόνη λύση είναι ψεκασμός με διάφορα φάρμακα για κάποια είδη, για τα υπόλοιπα χρειάζεται να τα σκοτώσεις ένα -ένα, πχ οι μυωξοί καθότι τρωκτικά, δεν μπορούν να ψεκαστούν με αυτά, επειδή είναι τοξικά για αυτά...Τους ψύλλους που είχαν ο Αρίσταρχος και τα αδέλφια του, τους σκότωσα η ίδια, με τα χεράκια μου...Και όχι, τα ζώα γενικώς εξοικειώνονται, ορισμένα μάλιστα εξημερώνονται κανονικά, μαθαίνουν το όνομά τους, υπακούουν σε εντολές, κανονικότατα, όπως τα οικόσιτα...Βέβαια αυτό συνήθως περιορίζεται σε ένα πρόσωπο, ή σε μια οικογένεια μόνο, που έχει πάρει το ζώο υπό την προστασία της...
Σχετικά με τα σκιουράκια, πολλά μπορεί να τους συνέβησαν, μη βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα...
Να περνάς καλά, σου στέλνω πολλά φιλιά...
Φίλε @Theogr, το είδα και το γνώριζα ήδη, και είναι επίτευγμα και για τους ανθρώπους που τον έμαθαν να το κάνει, αλλά και για τον ίδιο που ζει...Μοιάζει με μαρτύριο για εμάς που έχουμε αυτοσυνειδησία, αλλά για το ζώο είναι ευτυχία, μιας και εισπράτει αγάπη, μ' αυτόν το τρόπο, και φροντίδα....
Έτσι ακριβώς ζούσε και ο Αρίσταρχος, με ένα ατροφικό αριστερό μπροστινό πόδι και το δεξί του μπροστινό, ακρωτηριασμένο... Όμως έζησε 3 χρόνια, από τα 6 συνολικά του (εφόσον θα γεννιόταν αρτιμελής), σκαρφάλωνε, έκανε σκανδαλιές, τριγυρνούσε το σπίτι άνετα, έμπαινε στις γλάστρες...
καλό μου @Ειρηνάκι, είδες, είδες;
Είναι αυτό που λένε "κάνε παιδιά να δεις καλό..."
Χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα!
Σχετικά με την ερώτησή σου:
Κάτω από την ανάρτηση του ποιήματος, υπάρχει η ετικέττα "ποίηση". Θα την πατήσεις και θα σου βγάλει όλα τα ποιήματα που έχω αναρτήσει ως τώρα...
Οι άλλοι δυο τίτλοι είναι "Ο Μάης του..." και "Η επιστροφή της σιωπής"
Aγαπούλες μου!!!!!!
Τι καλά,να'σαι καλά Αρτάνις μου για την καλή σου καρδιά!
καλησπέρα @Πατσιούρι μου...
Δεν είναι γλύκες; Κι εγώ τα λατρεύω τα μωρά σκαντζοχοιράκια, μας φέρνουν κάθε χρόνο στο σταθμό...Υπέροχα πλασματάκια είναι...
Φιλιά πολλά και σε σένα καλή μου, καλή βδομάδα νά 'χουμε αύριο...
να εισαι παντα καλα!!
ΥΠεροχο αυτο που κανεις..
Ειναι παρα πολυ ομορφο να εχεις τετοια σχεση με τη φυση και με τα ζωα.. Μου λειπει προσωπικα ΠΑΡΑ πολυ.. Τα φιλιά μου να εχεις, καλη εβδομαδα!
Δε φαντάζεσαι πόσο απολαμβάνω τις περιγραφές σου.
Εχεις ψυχή ΔΙΑΜΑΝΤΙ και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που σε e-γνώρισα.
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Καλησπέρα @καλλιτέχνιδά μου...
Κάθε ζώο είναι ξεχωριστό και έχει τη δική του συμπεριφορά...Και τα σκαντζοχοιράκια φυσικά τη δική τους...Είναι όμως υπέροχα ζωάκια, πανέμορφα...
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο, μόλις πριν από λίγο πέρασα να σε επισκεφτώ...
Φιλιά πολλά, καληνύχτα...
Καλή μου @Φύρδην-Μίγδην, μόλις τώρα πέρασα από το ποστ σου να δω ανα ανανέωσες την ανάρτησή σου...Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...Νά 'σαι καλά κι εσύ...
Φιλιά πολλά, καλό σου βράδυ...
Αχ τι καλά που είναι τα μικρούλια.Δεν φοβάσαι?Κάτι άκουσα ότι θα πας στο εξωτερικό?Ε όχι τώρα που γνωριστήκαμε!
Τι μου θύμησες τώρα... Είχα κι εγώ πριν μερικά χρόνια ένα σκατζοχοιράκι και το φρόντιζα μέχρι να μεγαλώσει. Βέβαια, σε αντίθεση με τα δικά σου, δεν παρήγαγε καθόλου ήχους! Το άφησα όταν μεγάλωσε λίγο, αλλά δεν μου έλειψε ποτέ :)
Να υποθέσω πως η στιγμή της απελευθέρωσης είναι μοναδική και δικαιώνει την ύπαρξη του σταθμού;;;
Καλή σου μέρα καλή μου
Καλή μου @Χελώνα, καλησπέρα...
Ήταν ένα όνειρο ζωής για τον άνδρα μου, αλλά έχουμε μπροστά μας ένα εξάμηνο, ακόμα, και εκτός αυτού, γιατί να μην εξακολουθήσουμε να τα λέμε και από το εξωτερικό; Εξάλλου θέλω να μαθαίνω τα νέα της πόλης, θα μου χρειάζεται η πληροφόρηση...
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα, φιλιά...
Φίλε @Unclescrooge, γενικώς οι σκαντζόχοιροι δεν παράγουν ήχους, εκτός από όταν είναι πολύ μικρά τα ζώα, και όταν τα "στριμώχνεις" ή προσπαθείς να τα πιάσεις...Οπότε δεν είναι κάτι παράξενο...
Και δεν σου έλειψε καθόλου; Δεν τον μνημονεύεις, ποτέ;
Παράξενο μου φαίνεται, εγώ πάντα θυμάμαι όλα τα ζώα που έχουν περάσει από τα χέρια μου...
Καλή μου @Νανά, πραγματικά, η καλύτερη στιγμή είναι η επιτυχημένη απελευθέρωση...Νιώθεις σαν να σου φεύγει ένα βάρος, σαν να τα κατάφερες κι αυτήν τη φορά...Και πού να δεις κάτι απίθανες απελευθερώσεις που κάνω...Πέφτει ΤΟ γέλιο..., καμιά μέρα θα περιγράψω μια τέτοια...
Καλό σου απόγευμα, φιλιά πολλά...
Artanis, πολύ ωραία τα σκαντζοχοιράκια σου! Απ' ότι καταλαβαίνω η εργασία σου στο σταθμό σου έχει χαρίσει μοναδικές εμπειρίες.
Ασχετο! Πήρε μετάθεση ο συνάδελφος και θα φύγετε; Για πού ,αν επιτρέπεται;
ε αφού τα θες και εσύ! αλλιώς δεν θα τα φρόντιζες τόσο!
α θα πάω να τα διαβάσω οπωσδήποτε!
Φίλε @Δάσκαλε, επιτρέπεται...
Φεύγουμε για Ν.Ζηλανδία, τα Χριστούγεννα, πιθανότατα για Christchurch...
Είναι μια μεγάλη απόφαση που πάρθηκε από κοινού, μπορώ να σου πω οτι ανυπομονώ κιόλας, να πάμε...Πιστεύω θα είναι υπέροχα...
Θα μου λείψει ο Σταθμός, οι φίλοι-τρελοί περιθάλπτες, τα ζώα μας...Θα προσπαθήσω όμως να κάνω τα ίδια εκεί, το τραβάει ο οργανισμός μου, φαίνεται...
Θα μιλάμε όμως εμείς οι δύο, έτσι; Θα λέμε ο,τι βλέπουμε και ο,τι ζούμε και θα κάνουμε συγκρίσεις, εξάλλου είναι νωρίς ακόμα, έχω άλλους 6 μήνες μπροστά μου...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ...Φιλιά...
Μικρό μου @Ειρηνάκι καλησπέρα...Να τα διαβάσεις και να μου πεις τις εντυπώσεις σου, θα ήθελα να τις μάθω...
Φιλάκια πολλά σου στέλνω, καλό σου βράδυ...
Υπέροχη αίσθηση όταν τα λευτερώνεις!
Καλό βράδυ!
Φίλε @Νίκο/Ανεμοσκορπίσματα, καλημέρα...
Ο σκοπός είναι η απελευθέρωση, φίλε μου,και όταν επιτυγχάνει ο σκοπός, αισθάνεσαι ολοκληρωμένος, μέχρι το επόμενο ζώο, φυσικά...
Είναι καταπληκτικό συναίσθημα, φίλε μου...
Να έχεις μία όμορφη ημέρα, φιλιά...
Καλημέρα artanis τι πλάκα έχουν αυτά μικρά ζωάκια! θυμήθηκα μια φωτογραφία που είχα δει από νεογένητα σκατζοχοιράκια αν τι βρώ θα την προβάλω μια σταλιά ήταν! Στεναχωρέθηκα που έμαθα ότι φεύγεις όσο να πείς σε αισθανόμαστε δίπλα μας άσχετα αν δεν έχουμε βρεθεί,πιστεύω να μην είναι για πάντα και όπως είπες στη χελώνα θα τα λέμε.Μέχρι να φύγεις θα τα πούμε σίγουρα κάποια στιγμή. Στο μεταξουργείο τί ώρες είσαι?
Τι να πω...
Εύγε!
Μακάρι όλοι οι γονείς να δίνανε τέτοιες κατευθύνσεις στα παιδιά τους και όχι "όποιος φάει τον άλλον.."
Μόνο έτσι αλλάζει πραγματικά ο κόσμος.
Μία ουτοπία, φυσικά..
Kαλημέρα
Φιλιά
:))
Τι γλυκά πλάσματα είναι!
Και τι ευτυχία να δίνεις την βοήθεια σου και συμμετέχεις κ εσύ στον κύκλο της ζωής τους.
Πραγματικά είναι τύχη!!
Και ζηλεύω πολύ
Καλή μου @Μιρέλα, καλησπέρα σου...
Στο Μεταξουργείο είμαι ώρες καταστημάτων...Αν θες να βρεθούμε κανένα απόγευμα, στείλε μου μέηλ να το κανονίσουμε...Μην αγχώνεσαι μόνον...Δεν φεύγω ακόμη...
θα τα πούμε, ελπίζω, και από κοντά...Φιλάκια...
Καλή μου @Aura, καλησπέρα...Προσπαθώ να τις μαθάινω, πώς να φέρονται στα ζώα και κυρίως πώς να τα φροντίζουν και να τα σέβονται...Είναι σημαντικό για μένα να καταλάβουν, οτι δεν ζουν μόνες τους στον πλανήτη, και οτι περιτριγυρίζονται από ζωντανά πλάσματα που αξίζουν τον σεβασμό τους και την προστασία τους...Δεν ξέρω αν το καταφέρνω, αλλά εξακολουθώ να προσπαθώ...
Νά 'σαι καλά, να περνάς όμορφα, και να είσαι αισιόδοξη...Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
Φιλιά πολλά...
Καλή μου @Αναστασία, να μην ζηλεύεις...Ο κάθε ένας από μας κάνει διαφορετικά ξεχωριστά πράγματα...Δεν είναι ανάγκη να κάνουμε όλοι το ίδιο, όμως οι ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι από μόνοι τους, κάνουν μεγάλο καλό, με ό,τι καταπιάνονται, για το σύνολο και πρωτίστως για τον εαυτό τους...
Εμένα η συμμετοχή μου σ' αυτήν την ομάδα, με κάνει να νιώθω καλύτερος άνθρωπος...Και έχω ακόμα πολλά περιθώρια βελτίωσης...
Φιλιά πολλά σου στέλνω, θέλω να είσαι αισιόδοξη και να χαμογελάς...Χρειάζεται σε όλους μας το χαμόγελό σου...
Καλησπέρα καλή μου
Επειδη δε μπορώ να βρω το mail σου σε ρωτάω από εδω.
Σε πειράζει το βραδυ να αναφέρω στην εκπομπή την περίθαλψη και τη διασωση των δυο μικρών σκατζόχοιρων;;
Φυσικά θα ανφέρω την πηγη, δηλ το μπλογκ σου .
Θαθελα να μου πεις και για πιο Σταθμό προκειται!
ΟΚ;
Απαντα μου από εδω...θα 'έχω το νου μου μέχρι τις 9 που θα φύγω για τη ΝΕΤ
Πραγματικά μεγάλη απόφαση! Ένας καινούργιος,διαφορετικός κόσμος ανοίγεται μπροστά σου! Πιστεύω ότι θα είναι όμορφα. Εννοείται πως θα τα λέμε!!!
Εντάξει καλή μου ...βρήκα ότι ήθελα!
Υπέροχα πλάσματα,όπως ακριβώς τα λες στην ετικέτα!
Μου ξύπνησαν παιδικές μνήμες,στο κτήμα του πατέρα μου,να μου δείχνει τα σκατζοχοιράκια και την κυρία σκατζοχοιρίνα να παίζουν και να κατεβαίνουν κουτρουβαλώντας από το λοφάκι!Πολύ ωραίες και τρυφερές στιγμές!Πάντα θα τις θυμάμαι!
Κάνεις πολύ καλά και μπράβο σου σε σένα και στα παιδιά που φροντίζετε τους μικρούς μας φίλους!
Κι όμως, δεν το μνημονεύω ποτέ... Έχω μεγαλώσει με κατοικίδια -ακόμη και τώρα έχω έναν super γάτο- και τα θυμάμαι όλα! Το συγκεκριμένο σκαντζοχοιράκι, όμως, ποτέ δεν μου έκανε εντύπωση...
@Νανά μου καλησπέρα...Φυσικά και έχεις την άδεια να αναφέρεις σχετικά με τα μωρά, καθώς και για την ιστοσελίδα του σταθμού, που είναι η http://www.svazp.desme.gr/
Συγγνώμη που δεν έλαβα εγκαίρως το μήνυμα, έτυχε μια παλαβή περίπτωση με ένα ξιφία κιτρινόραμφο 1,5 μέτρων που βγήκε στα ρηχά μιας πλαζ της πόλης ανάμεσα στους λουόμενους, και τρέχαμε μαζί με το λιμενικό, να διώξουμε τον κόσμο, να μην έχουμε κανένα ατύχημα...Τελικά μετά από προσπάθειες 4 ωρών, μπορέσαμε να βγάλουμε το ψάρι έξω από τον κολπίσκο, και απεγκλωβίστηκε... Τρελοκομείο...
Αν δεν σε πειράζει, πες μου πώς πήγε;
Καλησπέρα @Δασκαλε...
Χαίρομαι φίλε μου, μ' άρεσε το σχόλιο και η αισιοδοξία σου...Κι εγώ πιστεύω ότι θα είναι εντάξει...Είναι μια μεγάλη αλλαγή, αλλά είναι και μια μεγάλη ευκαιρία να γνωρίσουμε ένα άλλο πολιτισμό, και αυτό δεν άφορά το λευκό στοιχείο της χώρας, αλλά τους αυτόχθονες, τους οποίους γνώριζα από τα βιβλία και από τα κατορθώματά τους στη μάχη της Κρήτης...Μία ολόκληρη σχεδόν πτέρυγα του Ναυτικού μουσείου των Χανίων, είναι αφιερωμένη σ' εκείνους...
Φυσικά και θα τα λέμε...Να έχεις ένα όμορφο βράδυ...Φιλιά...
Καλή μου @Όλα θα πάνε καλά, το πιστεύω αυτό που λες, αν και δεν το έχω δει...Είμαι παιδί της πόλης, θεωρητικά μόνον γνωρίζω τις συνήθειες ορισμένων ζώων και πουλιών, είναι το ψώνιο μου που αντισταθμίζει την έλλειψη αυτή...Μ' άρεσε αυτή η εικόνα, με τη μαμά σκαντζοχοιρίνα και τα μωρά να κουτρουβαλούν κελαηδώντας τις πλαγιές...
Χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα!
Κι εγώ θέλω να δω...
Φιλιά πολλά..., και αν θυμηθείς, πες μου κι άλλες τέτοιες ιστορίες!!!!!
Δεν πειράζει @Unclescrooge...
Ωστε έχεις ένα σούπερ γάτο; Κι εμείς έχουμε έναν, τα πιτσιρίκια μου τον λατρεύουν...θα τον πάρουμε μαζί μας στη Ν.Ζηλανδία...Θα καθίσει βέβαια στην καραντίνα για ένα διάστημα, αλλά τουλάχιστον θα τον πάρουμε μετά στο σπίτι...Τουλούζ τον λένε...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ, φιλιά...
Και στον γάτο σου επίσης...
Μια χαρά πήγε και μαλιστα μου ζήταγαν τη διεύθυνση του μπλογκ σου να μπουν να το διαβάσουν με την ησυχία τους!
Σ`ευχαριστώ πολύ...θα το ξανακάνουμε έτσι;;;μολις εχεις ΄παλι κάτι αναλογο.
Ξέρεις τρελάινονται με τέτοια θέματα!!!!
Αποφάσισα τώρα που έχω δύωρα να έχω οπωσδήποτε ένα θέμα από περιοδικό περιφέρειας και ένα από μπλογκ.
Χτες είπα για ένα βιβλίο που θα κυκλοφορησει στη Γερμανία με θέμα τη σεξουαλική τραγωδία των Γερμανών.Ηταν από το μπλογκ του Κώστα Βρακά
Αυριο θα μιλήσω με τον panoptis για ένα παρτυ που έκαναν μερικοί μπλογκερς το Σάββατο για να ξεδώσουν λίγο και για να μαζεψουν χρήματα και ειδη για τις φυλακισμένες μαμαδες με τα μωρά τους στις γυναικειες φυλακές της Θηβας.
Αυτά και βλέπομε π[αρακατω.
Φιλιά πολλά
Είναι τέλεια :)! μπράβο για την προσπάθεια και την φροντίδα :)
Καλή μου @Νανά, καλησπέρα...Χαίρομαι που είχε απήχηση η εκπομπή σου...Άμα έχω πάλι κάτι αντίστοιχο, θα σε ειδοποιήσω να το αναφέρεις...
Φιλιά πολλά, καλό απόγευμα...
Γεια σου φίλε @Lockheart...Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία, και για το σχόλιο...
Καλά να περνάς...Φιλιά...
Γλυκύτατο, και μπήκα να το διαβάσω γιατί το είχα ακούσει στην εκπομπή της Νανάς! :) Φιλιά!
Καλησπέρα @Μαριονέττα, καλως όρισες...
Σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και για το σχόλιο, νά 'σαι καλά...
Καλό σου βράδυ μικρή μου, φιλιά...
Συγχαρητήρια!
Συγχαρητήρια σε όλους, σε εσένα, στο κέντρο περίθαλψης, στην οικογένειά σου, στους σκατζόχοιρους ΚΑΙ στον εργοδηγό που τα περιμάζεψε. Σπάνια τέτοια ευαισθησία. Αυτόν, πλάκα πλάκα, θα 'πρεπε να τον επιβραβεύσετε σε δημόσια εκδήλωση προς παραδειγματισμό.
Μού έκανε εντύπωση ότι τα ζωάκια σε ξέχασαν τόσο εύκολα. Αλλά και 'συ βρε παιδί μου, να τα έχεις μαντρωμένα στο χαρτόκουτο! Μπάφιασαν, σού λένε "ας τής φάμε το χέρι, μπας και μας μεγαλώσει την φυλακή".
:-)
Μακάρι αχρείαστη η βοήθεια, αλλά όταν χρειάζεται, εύχομαι πάντα τέτοια!
Idom
Φίλε @Idom, τα σκαντζοχοιράκια ήταν τυχερά μέσα στην ατυχία τους...Μπορεί να χάσανε μάνα και φωλιά, αλλά τα βρήκε ένας καλός άνθρωπος ο οποίος μάλιστα τηλεφώνησε στο σταθμό για να μάθει για την τύχη τους, πράγμα που σπανίως συμβαίνει, μετά την διάσωση ενός ζώου...
Μεγαλώσανε στα χέρια μας και επέστρεψαν στη φύση, εκπαιδευμένα στο να γνωρίζουνε τις εδώδιμες τροφές και να προστατεύουν τον εαυτό τους, που ήταν και το ζητούμενο...Το οτι δεν με "αναγνώριζαν" μετά, αλλά αντίθετα μου επιτίθενταν, είναι επίσης μεγάλη επιτυχία, επειδή όλοι οι άνθρωποι δεν θέλουν το καλό τους...
Ο σταθμός πάντως, έκλεισε, ενώ εγώ λείπω από τον περασμένο Γενάρη...Δεν ξέρω τί γίνεται τώρα με τα ορφανά μωρά...Πιθανόν οι υπόλοιποι (άστεγοι) περιθάλπτες, τα φροντίζουν τις πρώτες κρίσιμες μέρες και μετά τα στέλνουν στην Αθήνα...
Εδώ που είμαι όμως, έχω δηλώσει το όνομά μου και το τηλέφωνό μου, και σε περίπτωση που προκύψει μωρό ορφανό, θα το πάρω να το φροντίσω...
Τί Ελλάδα, τί ΝΖ...Τα ζώα δεν έχουν εθνικότητα...
Καλά να περνάς, καλημέρα...
Artanis, σε ευχαριστώ!
Αναμένουμε φωτός από το πρώτο καγκουράκι που θα περιθάλψετε. Kαι δεν θέλω δικαιολογίες ότι καγκουρά υπάρχουν μόνο στην Αυστραλία - γείτονες είστε!
Εγώ, ζώα που δεν μπορώ να περιθάλψω μόνος μου τα προωθώ στο κέντρο περίθαλψης άγριων ζώων στην Αίγινα. Που και που κάνω και μία δωρεά, αλλά από ότι μού λέει φίλη "εντός", καλό είναι να αφήσω το ξέπλυμα ενοχών κατά μέρος και να πάω ένα 6μηνο εθελοντής.
Μαζέυω λοιπόν και εγώ ορφανά γατιά και αποκοιμίζω πάλι την νυσταλέα συνείδησή μου.
Να είστε όλοι καλά!
Idom
Φίλε @Idom, ό,τι κάνει ο άνθρωπος, καλό είναι...Και σε μας έτυχαν περιπτώσεις που δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα πραγματικά, και τα στέλναμε για φιλοξενία στην Αίγινα...Και τα αδέσποτα γατάκια, μια χαρά ασχολία είναι...Μήπως εκείνα δεν έχουν ανάγκη για φροντίδα;
Σχετικά με το άλλο ερώτημα,(θα σου απαντήσω και στο νέο ποστ), αν πας στην κορυφή της σελίδας "Αρτάνις" θα βρεις ένα λινκ με επικεφαλίδα "Περι Πατρόκλου"...
Το πατάς και βγαίνεις στο διπλανό μπλογκ, το οποίο σε κανα δυο μήνες θα κλείσει, καθώς ολοκλήρωσε σχεδόν την αποστολή του...Μένει το σημείωμα του συντάκτη, το παράρτημα και η βιβλιογραφία, θα αποθηκευτεί εκ νέου, και θα κλείσει...Ό,τι διαβάστηκε, διαβάστηκε...
Αυτά τα ολίγα, πάω τώρα να απαντήσω και στα σχόλια στο νέο ποστ...
Σε φιλώ...
Artanis, σ' ευχαριστώ!
Πήγα ήδη στο άλλο blog και άρχισα να διαβάζω.
Τα πρώτα σχόλια: ωραία, στρωτή γλώσσα, αλλά πολλά ονόματα (χαρακτήρες) έχεις βρε παιδί μου. Σαν τα "εκατό χρόνια μοναξιάς" που χρειαζόμουν να κρατάω σημειώσεις για να το παρακολουθώ(!) :-)
Idom
Φίλε @Idom, οι βασικοί χαρακτήρες δεν είναι πάνω από καμιά 10αριά...
Ο Πάτροκλος, ο Αχιλλέας, ο Νέστορας ο Αντίλοχος, ο Αγαμέμνονας, ο Μενέλαος, η Βρισηίδα και φυσικά η Κλεονίκη, άντε και καναδυο ακόμα...Οι υπόλοιποι απλώς πλαισιώνουν...Χρειάστηκε να κρατήσω πολλά πρόσωπα της Ιλιάδας και να δημιουργήσω άλλα τόσα...Αν φτάσεις στο 5ο κεφάλαιο, στο όνομα "Δεινολύπη"(Αμαζόνα υπασπίστρια), να ξέρεις οτι αντιστοιχεί το όνομα "Δηριμάχεια"...Δεν μπορώ να το διορθώσω, οπότε θα παραμείνει έτσι μέχρι να το αποθηκεύσω πριν το κλείσω...Μπορείς να αφήνεις σχόλια και στον "Πάτροκλο", αν θες...Δεν υπάρχουν πολλοί αναγνώστες, ωστε να το προσέξουν...
Καλό κουράγιο σου εύχομαι, μιλάμε για πολλές σελίδες...
Καλό υπόλοιπο Κυριακής...
Post a Comment