Σχετικά με την εκδήλωση

ΑΥΤΟΑΝΑΙΡΕΣΗ

Ακόμα κι αν θα ήταν μπορετό,

να κολυμπάμε σ’ αυτή τη θάλασσα ευθύνης

χωρίς κίνδυνο,

ακόμα κι αν η θλίψη της σε έβγαζε

σε ένα σύμπαν αντιθέσεων

με το φλοίσβο της

παρηγορητικό ερμητήριο

ανέκφραστα

θα παραμένανε τα αισθήματα

στην απόκρυφη ανελεύθερη δίοδό τους,

ψηλαφιστά

στα ανώνυμα όντα που τα διακυβερνούν.

Από το μηδέν

κάπου στο βάθος του κόσμου,

αναπαριστώνται με χάρη

τα απροσμέτρητα πάθη εκείνων,

που φυτοζωούσαν

μέχρι που ανακάλυψαν με ποιο τρόπο

θα διαφύγουν από το τέλμα της ύπαρξης.

Κάποτε με μια μονοκοντυλιά που θα χαράξουν

θα εγκαταλείψουν

αυτή τη φορά για πάντα,

όλους τους στόχους που είχαν θέσει σε μία στιγμή

που η λογική τους ίσχυε,

και θα ραγίσουν στα δύο,

επιτέλους λησμονώντας,

τον Γολγοθά στον οποίο είχαν ταχθεί

ερήμην τους.-

......................................................................................

Βασικά αυτό είναι ένα από τα 3 ποιήματα που διάβασα η ίδια, στην χθεσινή εκδήλωση...Σε γενικές γραμμές ήταν επιτυχημένη...Είχε μια μισάωρη καθυστέρηση στην έναρξη, αλλά τόσο η συμμετοχή (150 άτομα), όσο και η όλη διοργάνωση, πήγε καλά...Τόσο καλά, που στις 12.24, μετά τα μεσάνυχτα, ήρθε η αστυνομία, για "απλή σύσταση"...
Και να φανταστείτε οτι δεν είχε βγει ανακοίνωση στις εφημερίδες, και όλη η "διαφήμηση" της εκδήλωσης έγινε με αφίσες, και από στόμα σε στόμα...