Τσαντίλες...

Βασικά, είμαι μια γυναίκα που θα έλεγα ανταποκρίνεται στη μέση Ελληνίδα…Είμαι παντρεμένη εδώ και 12 χρόνια, έχω δυο παιδιά, δική μου δουλειά και μια δική μου φιλοσοφία για όλα…Το κυριότερο όμως και σημαντικότερο όλων, για τον καθένα και όχι μόνον για μένα, θεωρώ πως είναι να έχεις το γνώθι σαυτόν…

Ξέρω λοιπόν τα κυβικά μου καλά… Είμαι πολύ νέα ακόμη, το δέρμα μου είναι καθαρό, τα μαλλιά μου δυνατά και μακριά, τα πόδια μου καλοσχηματισμένα…Έχω βέβαια και ατέλειες, όλοι έχουν, ειδικά εγώ, μετά από μια διπλή εγκυμοσύνη, αλλά ξέρω να τις καλύπτω…Ντύνομαι όχι συντηρητικά, αλλά κατασταλαγμένα…Ξέρω τι μου πάει, και γιατί, ξέρω τα αδύνατα και τα δυνατά σημεία, εκείνα στα οποία πρέπει να δίνω έμφαση, κι εκείνα που πρέπει να κρύβω, και θεωρώ ότι τα καταφέρνω καλά, πχ φοράω πάντα παντελόνια ίσια ή ¾ (κάπρι), φούστες μέχρι το γόνατο ή λίγο παρακάτω, μπλούζες με V λαιμόκοψη, δεν φοράω παλ και διάφανα ρούχα, δεν φοράω ξώπλατα, ξώκοιλα και όλα τα ξω- γενικώς…

Την προηγούμενη Δευτέρα, έπρεπε να πάω το απόγευμα στη δουλειά για μια παραγγελία , και ταυτόχρονα, να συναντήσω ένα φίλο, ντύθηκα λοιπόν, όπως ντύνομαι κανονικά και πήρα το λεωφορείο για να πάω…Στις μπροστινές από μένα θέσεις, κάθονταν 2 πιτσιρίκες, κοντά στα 12-13, δηλαδή λίγο μεγαλύτερες από τις κόρες μου, που γύριζαν από τη θάλασσα, με βρεγμένα μαλάκια, σανδάλια και σορτσάκια, τα χρωματιστά μαγιό τους ήταν κι αυτά βρεγμένα ακόμα από το νερό, και διαγράφονταν κάτω από τα ρουχαλάκια τους…Δεν με ενόχλησαν τα παιδάκια, μιλούσαν μεταξύ τους και έπαιζαν με τα κινητά τους, ήταν σχεδόν άδειο το λεωφορείο…

Δυο-τρεις στάσεις παρακάτω, ανέβηκε ένας παπάς, θα ‘ταν 60-65 ετών…Ήρθε λοιπόν και κάθισε ακριβώς δίπλα μου, επαναλαμβάνω το λεωφορείο ήταν σχεδόν άδειο…Κατάλαβα πως κάτι περίεργο συνέβαινε, όταν τον είδα με την άκρη του ματιού μου να τεντώνεται προς τις μπροστινές θέσεις και να κρυφοκοιτάζει τα πόδια των κοριτσιών, ενώ ταυτόχρονα, έκανε και κάποιες κινήσεις προς το μέρος μου, σα να προσπαθεί να κοιτάξει το μπούστο μου…

Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι έκανα λάθος, οι κινήσεις του όμως επαναλήφθηκαν και το επιβεβαίωσα: Φυσικά έγινα έξαλλη…Τα μικρά ωστόσο δεν κατάλαβαν τίποτα, 3 στάσεις μετά, κατέβηκαν…Αφού όμως τα κοριτσάκια έφυγαν, οι προσπάθειές του να κοιτάξει το μπούστο μου, έγιναν πιο επίμονες…

Αν ήταν κανένας άλλος, ή αν είχε προσπαθήσει να με αγγίξει, θα είχε γίνει μεγάλος σαματάς μέσα στο λεωφορείο, θα πέφτανε σφαλιάρες, και ίσως τελικά να έπρεπε να τον κάνω τον καβγά…


Δεν ξέρω τι με συγκράτησε…Γύρισα ολόκληρη προς το παράθυρο, φόρεσα και τα γυαλιά ηλίου, και τον άφησα να κοιτάει την πλάτη μου, έβαλα και το χέρι το αριστερό πάνω στο V της λαιμόκοψης…Τελικά κατέβηκε μετά από 2 στάσεις και μ’ άφησε ήσυχη…

Ε λοιπόν, μια βδομάδα έχει περάσει, κι ακόμα το σκέφτομαι, τσαντίστηκα πάρα πολύ…Και καλά εγώ, που είμαι μεγάλη γυναίκα, τα μικρά παιδιά, δεν τα ντράπηκε;

Όταν του τα φέρνουν οι γονείς για εξομολόγηση ή για κατηχητικό, τα κοιτάει στα ποδαράκια τους και στο στήθος τους; Ή μήπως τότε, αποθρασύνεται εντελώς; Και μετά μου λένε διάφορα για την Εκκλησία…Με τέτοιους εκπροσώπους, κατά διαβόλου θα πάει και η Εκκλησία και ο κλήρος και όλα…