Sunday, September 28, 2008

Λέων Αφρικανικός




Λέων Αφρικανικός
Σουδάν 1901


Η πινακίδα αυτή, βαλμένη στο κλουβί του
για τους περίεργους του "Ζωολογικού",
πόσες φορές δεν ξέβαψεν από τα καλοκαίρια
που πέρασαν και πέρασαν,
πόσες φορές δεν βάφτηκε ξανά!

Σε τοσα έτη αιχμαλωσίας
πόσα και πόσα χιλιόμετρα ανυπομονησίας
περπατημένη σε δέκα τετραγωνικά!
Εικοσιτετράωροι αιώνες
τον έκαναν νευρασθενή
χωρίς να τον δαμάσουν.

Δεν πιάστηκε δα και μικρός
για να μην έχει παρελθόν
να μη θυμάται...
Απεναντίας!-
Η μνήμη του στον τόπο της:

...Εκείνες του Μπαχρ-Ελ-Γκαζάλ,
οι νύχτες, τότε, οι τόσο φωτεινές..,
οι πρώτοι του έρωτες κάτω απ' τ' άστρα..,
οι θριαμβικές διαδρομές
στα μάκρη της ερήμου,
τα χόρτα απ' όπου τις γαζέλες καιροφυλακτούσε...,
οι βράχοι που ήλιος τροπικός τους πυρπολούσε..,
ο ποταμός που ξεδιψούσε,
πού είναι; πού είναι;
πόσος καιρός πέρασε; πόσος καιρός;

Εικοσιτετράωροι αιώνες
τον έκαμαν νευρασθενή
χωρίς να τον δαμάσουν:
Το όλον του ακόμα μεγαλοπρεπές
όσο κι αν πέρσαν τα έτη,
παρ' όλες τις μεγάλες κακουχίες
που υπέφερε μες στον Παγκόσμιο Πόλεμο

με οικονομίες στις τροφές
και άλλες αθλιότητες.
Το θηριώδες απ' τα μάτια του δεν έφυγε
όσο κι αν πέρασαν τα έτη:
δεμένοι, οι μυς στο σώμα του σφιχτά
κι ωραία πάντα η χαίτη
όσο κι αν πέρσαν τα έτη.

Δεν αγριεύει πια, δεν εξανίσταται
-όχι πως του 'γινε συνήθεια η σκλαβιά
και πως την υποφέρει-
αλλά μονάχα από συναίσθηση περιφρονεί
και στέκεται στο ύψος του.

Η Κυριακή σαν έρχεται το ξέρει
από λεπτή διαίσθηση,
την έμαθε, με το συνωστισμό της,
με τ' αναιδή κυνάρια στην κυριών τις αγκαλιές
πόρχονται και γαβγίζουνε έξω από το κλουβί του,
που χαίρονται τον κόσμο
ενώ διαρκώς πεθαίνει...

Δεν πιάστηκε δα και μικρός
για να μην έχει παρελθόν
να μη θυμάται...

...Ω νύχτες του Μπαχρ-Ελ-Γκαζάλ
κάτω από τ' άστρα!

(κι ω τύχη του τόσο όμοια
με κάποιες των ανθρώπων!)

.................
Ο Αλέξανδρος Μπάρας (το πραγματικό του όνομα ήταν Μενέλαος Αναγνωστόπουλος)γεννήθηκε το 1906 στην Κωνσταντινούπολη, και πέθανε το 1990 στην Αθήνα. Εργάστηκε ως Διπλωματικός υπάλληλος σε διάφορες πρεσβείες και προξενεία σε όλη την Ευρώπη, καθώς και στην Αφρική, την Αμερική και την Ασία, και διακριθηκε κυρίως για το μεταφραστικό του έργο, ωστόσο το 1984 τιμήθηκε με το 1ο Κρατικό βραβείο Ποιήσεως, για το έργο που εκδόθηκε σε μία συγκεντρωτική έκδοση το "Άθροισμα".
Συνολικά εξέδοσε 4 ποιητικές συλλογές καθώς και μια συλλογή διηγημάτων τις "Φάσεις"
Το συγκεκριμένο ποίημα, ανήκει στην 1η του ποιητική συλλογή, τις "Συνθέσεις" (1933)

39 comments:

Sophia Kollia said...

Καλημέρα Αρτάνις.
Δεν πιάστηκε δα και μικρός.....
ούτε και μεις....
καλή βδομάδα

Hfaistiwnas said...

Θα μπορούσε να είναι ύμνος για την ελευθερία.. με την στενή αλλά και την ευρεία έννοια...
Καλημέρα αγαπητή μου!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

“...όχι πως του 'γινε συνήθεια η σκλαβιά
και πως την υποφέρει-
αλλά μονάχα από συναίσθηση περιφρονεί
και στέκεται στο ύψος του.”

΄Υμνος στο ....λιοντάρι (αφικανικό η μη) που κρύβουμε όλοι μέσα μας

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Anonymous said...

Όλοι κρύβουμε ένα λιοντάρι μέσα μας, περήφανο και ρωμαλέο :)

. said...

"κι ω τύχη του τόσο όμοια
με κάποιες των ανθρώπων!"

Καλησπέρα Αρτανίς μου!

Anonymous said...

Απλά τέλειιο Artanis μου, άσε που κολλάει όχι μόνο στα ζώα του ζωολογικού κήπου, μα και στους πανταχού ανθρώπους των Μητροπόλεων! Άραγε σε πόσα τετραγωνικά κινείται ένας εργάτης στο Πεκίνο; π.χ.

Καλή εβδομάδα

Έκτορας

Anonymous said...

Και τα φιλαράκια από πάνω το ίδιο πάνω κάτω αναφέρουν, τώρα διάβαζα τα σχόλια... Χμ... σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση δε λένε; Φαίνεται είμαστε πολλοί

Μαργαρίτα said...

-όχι πως του 'γινε συνήθεια η σκλαβιά
και πως την υποφέρει-
αλλά μονάχα από συναίσθηση περιφρονεί
και στέκεται στο ύψος του.


Καταπληκτικό!!!

Την καλησπέρα μου Αρτάνις
και πολλά φιλιά***

kostaslogh said...

Δεν συνηθίζεται η σκλαβιά
ούτε και λησμονιέται
μόνο τις νύχτες δυο λεπτά
πέφτει κι αποκοιμιέται!
.....πάντα!
Καλή εβδομάδα πατρίδα.

Madame de la Luna said...

"όχι πως του 'γινε συνήθεια η σκλαβιά
και πως την υποφέρει-
αλλά μονάχα από συναίσθηση περιφρονεί
και στέκεται στο ύψος του".

Άυτό εδώ το κομμάτι, νομίζω τα λέει όλα. Πολύ όμορφη επιλογή Artanis. Καλησπέρα...

Thalassini said...

Ωραίο αφιέρωμα!
Φιλιά πολλά!

Roadartist said...

καλησπερα..πολλοί τελικά ποιητές υπήρξαν διπλωμάτες..δε ξερω πως μου ηρθε ο συνειρμός..
Ομορφο, καληνύχτα!

Artanis said...

Καλημέρα @Σοφία μου...Σ' ευχαριστώ πολύ, καλή μου, να 'σαι καλά...
Φιλιά πολλά...

Artanis said...

@Ηφαιστίωνά μου καλησπέρα...Είναι η συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης...Και έγραφε ό,τι παρατηρούσε...
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα, φιλάκια...

Artanis said...

@Γλαρένια μου μου καλησπέρα...Το έχω δει και με άλλα ζώα να συμβαίνει αυτό που σημειώνεις, αυτά τα ζώα πχ που φιλοξενούμε στο σταθμό...Ποτέ δεν χάνουν το άγριο από το βλέμμα τους...
Καλό απόγευμα και φιλιά πολλά στο γλαροσόι...

Artanis said...

@Θείε Σκρουτζ, όλοι μας άραγε;

Καλά να περνάς, φιλιά...

Artanis said...

@Ανασαιμιά μου καλησπέρα...Είναι το επιστέγασμα στο αριστούργημα, αυτή η τελευταία προταση του ποιήματος...
Φιλιά πολλά...

Artanis said...

Καλέ μου @Έκτορα, είμαστε πολλοί αλλά σκόρπιοι που λένε...
Καλό απόγευμα να έχεις, και να είσαι καλά, Χρόνια πολλά και πάλι, να σε χαιρόμαστε...
Φιλιά πολλάα...

Artanis said...

@Μαργαριταράκι μου καλησπέρα...
Είναι πραγματικά πολύ ωράιο κομμάτι...
Να έχεις ένα πανέμορφο απόγευμα...
Φιλάκια πολλά κι από μένα...

Artanis said...

Φίλε @Kostaslogh, ποτέ μα ποτέ!

Να έχεις ένα όμορφο απόγεευμα, φιλάκια πολλά...

Artanis said...

@Φεγγαροκυρά μου καλησπέρα...Είναι το πιο δυνατό κομμάτι μέσα σ' ολόκληρο το ποίημα, αυτό το απόσπασμα...
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα...
Σε φιλώ...

Artanis said...

@Θαλασσινή μου καλησπέρα...
Είναι ένα από τα πιο ωραία ποιήματα του Μπάρα, το συγκεκριμένο...
Φιλιά πολλά κι από μένα...

Artanis said...

Καλή μου @Καλλιτέχνιδα, καλησπέρα...
Κι αν είχα περάσει κι εγώ στις Πανελαδικές, στη σχολή που ήθελα, θα γνώριζες άλλη μία....
(Κυρία πρέσβη, μας κακομαθαίνετε...
Χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα...
Πλάκα κάνω...)

Καλό απόγευμα, φιλάκια...

Anonymous said...

καλησπερα αρτανις μου και καλο μηνα! υπεροχη αναρτηση πραγματικα.. για καθε "λιονταρι"..

ωκεανος...

eva said...

Ένστικτα που καταπνίγονται, ελευθερίες που καταπιέζονται και φυλακίζονται... υπέροχο το ποίημα. Δεν τον ήξερα τον δημιουργό του.

Καλό μήνα και φιλί :))

faraona said...

Μπραβο στον ποιητη.
Μιλωντας για το λιονταρι μας
« τη λεει» μια χαρα ...μπας και ξυπνησουμε.
Μωρέ τα λένε οι ποιητες ποιος τους ακουει ομως.

Artanis said...

@Ωκεανέ μου καλησπέρα...
Καλό μήνα να έχεις κι εσύ...
Φιλιά πολλά...

Artanis said...

@Ευαγγελία μου καλησπέρα...
Πραγματικά υπέροχο ποίημα...
Αν το καλοσκεφτείς 4.5 συλλογές, δεν είναι πολλές, στους αγνώστους συγκαταλέγεται...
Καλό απόγευμα και καλό μήνα...Φιλια...

Artanis said...

@Φαραωνα μου καλησπέρα...
Πραγματικά τα λένε, αλλά ποιος ακούει, είναι το ζήτημα...
Καλό μήνα να έχουμε, φιλιά πολλά...

Νικόλας Παπανικολόπουλος said...

.."που χαίρονται τον κόσμο
ενώ διαρκώς πεθαίνει..." ..
αυτός που απώλεσε την ελευθερία του, για να αγοράσει πράγματα, δηλητήριο είναι για την ελευθερία των άλλων. Αλίμονο, σε αυτόν που θα θελήσει να κάνει κτήμα του, ζώο ή άνθρωπο, εργάτη ή διακόσμηση.. αλίμονο σε αυτόν, που τέτοια μάχη θα του τύχει, και όπλο μόνο τα δόντια θα έχει και την ψυχή, απέναντι σε τέτοιο αντίπαλο. Που ψυχή πια δεν έχει και ζωή του όσα κατέχει... κατοχυρωμένα φυσικά...

Καλημέρα Αρτάνη!

P. Kapodistrias said...

Ευαίσθητη γλυκειά ανάρτηση. Στίχοι εκ βαθέων φιλικοί!

Το ποίημα βρήκε τον στόχο του!

Χαίρε!

Σπύρος said...

Καλημέρα πραγματικά για ύμνο κάνει..φιλια

Artanis said...

Αγαπητέ @Νίκο-Ανεμοσκορπίσματα, καλησπέρα...
Το περίμενα οτι εσύ θα έκανες μια τέτοια ανάλυση...Να είσαι καλά και να έχεις ένα υπέροχο Σ/Κ...
Φιλιά...

Artanis said...

Αγαπητέ @π.κ, καλησπέρα...
Πραγματικά υπέροχος ο Μπάρας...
Καλό Σ/Κ να έχετε...

Artanis said...

Αγαπητέ @Σπύρο/Lockheart, καλησπέρα...Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, να έχεις ένα υπέροχο Σ/Κ, φιλιά πολλά...

Anonymous said...

περασα ν αφησω μια καλησπερα.. ολα καλα;

ωκεανος....

Artanis said...

Καλησπέρα @Ωκεανέ μου...Όλα καλά, φίλε μου, απλώς ετοίμαζα την νέα ανάρτηση...Πέρνα να δεις...
Φιλιά...

ολα θα πανε καλα... said...

24ωροι αιώνες...Πόσο θλιβερό θέαμα τα ζώα,ιδιαίτερα τα άγρια, σε συνθήκες αιχμαλωσίας...Πόσο θα θελα να τα ανακούφιζα μ΄ένα χάδι από το στρες και τη θλίψη...

Artanis said...

Καλή μου @Όλα θα πάνε καλά, και μιλάει για μια εποχή που οι ζωωλογικοί κήποι, δεν είχαν καμία σχέση με τους σημερινούς...Βρήκα μια ιστορική φωτό του 1903 από τον ζωωλ.κήπο του Γουίνιπεγκ, (αλλά ήταν υπερβολικά μικρή για να μπει στην ανάρτηση), που έδειχνε ακριβώς αυτήν την εικόνα που περιγράφει ο Μπάρας...Ήταν απίστευτο...
Να είσαι καλά, φιλιά πολλά σου στέλνω...