Πολύχρωμο πλήθος
που σηκώνει τ' όπλο
και στοχεύει
και πυροβολεί
και σκοτώνει
και σκοτώνεται,
είμαστε όλοι μας
ανθρωπάκια,
στις μικρές αγγελίες
στα αζήτητα
μένουμε
ξεπουλάμε
και ξεπουλιόμαστε,
όλοι μας
στην άσφαλτο σκύβουμε
στην πίσσα βουτάμε
τις λερές σκέψεις
βλέψεις,
φοβόμαστε
τρέμουμε
στη σκέψη οτι θα φύγουμε
νωρίς
χωρίς
τίποτε._
Tuesday, February 5, 2008
Δοκιμή Νο 61
4:13 PM
6 comments
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
μ'άρεσε..αν και με φρικτό πονοκέφαλο, με άγγιξε..
"στις μικρές αγγελίες
στα αζήτητα"
Περαστικά σου...Σ' ευχαριστω...
Ευτυχώς που δεν ξεπουλιόμαστε όλοι...Και,ακόμα πιο ευτυχώς που αυτό το ξέρουμε μόνον εμείς.
@όλα θα πάνε καλά: Εχεις απόλυτο δίκιο. Συμφωνώ και επαυξάνω...
ανθρωπάκια, ακριβώς... ωραίο ποίημα.
@sexton:Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη, η ανάρτηση αυτή είναι πολύ καινούρια...
Post a Comment