Tuesday, February 5, 2008

Δοκιμή Νο 61

Πολύχρωμο πλήθος
που σηκώνει τ' όπλο
και στοχεύει
και πυροβολεί
και σκοτώνει
και σκοτώνεται,
είμαστε όλοι μας
ανθρωπάκια,
στις μικρές αγγελίες
στα αζήτητα
μένουμε
ξεπουλάμε
και ξεπουλιόμαστε,
όλοι μας
στην άσφαλτο σκύβουμε
στην πίσσα βουτάμε
τις λερές σκέψεις
βλέψεις,
φοβόμαστε
τρέμουμε
στη σκέψη οτι θα φύγουμε
νωρίς
χωρίς
τίποτε._

6 comments:

Roadartist said...

μ'άρεσε..αν και με φρικτό πονοκέφαλο, με άγγιξε..

"στις μικρές αγγελίες
στα αζήτητα"

Artanis said...

Περαστικά σου...Σ' ευχαριστω...

ολα θα πανε καλα... said...

Ευτυχώς που δεν ξεπουλιόμαστε όλοι...Και,ακόμα πιο ευτυχώς που αυτό το ξέρουμε μόνον εμείς.

Artanis said...

@όλα θα πάνε καλά: Εχεις απόλυτο δίκιο. Συμφωνώ και επαυξάνω...

Anonymous said...

ανθρωπάκια, ακριβώς... ωραίο ποίημα.

Artanis said...

@sexton:Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη, η ανάρτηση αυτή είναι πολύ καινούρια...