Πού πάει η αγάπη όταν ξεφτίζει;

Το Σάββατο που μας πέρασε, προ σεισμών και λοιπών φυσικών καταστροφών, γιορτάσαμε τα γενέθλια των κοριτσιών μας…Αποφασίσαμε να πάμε στην πιτσαρία που προτιμάμε, την la porchetta της γειτονιάς μας, και καλέσαμε και μια φίλη τους, την Catarina, που ίσως θυμάστε από παλαιότερο ποστ…Οι γονείς της χώρισαν τελικά, η Πορτογαλίδα μητέρα της εγκαταστάθηκε στο Μακάο, και ο Άγγλος πατέρας της ξενοίκιασε το σπίτι τους και πήγε να μείνει με την -επίσης Αγγλίδα- φίλη του, που έχει τα μισά του χρόνια …

Η Καταρίνα επέτρεψε στο Christchurch για να τελειώσει την σχολική χρονιά στη ΝΖ, και μένει με μια φίλη της μητέρας της και όχι με τον πατέρα της, αφού κατόπιν ενός καυγά, μετά το σεισμό του Φεβρουαρίου, ο πατέρας της την έδιωξε από το σπίτι που μένει με τη φίλη του και τα 2 παιδιά της, και στην ουσία την έβγαλε στο δρόμο…Η μητέρα της μεσω facebook, θέλησε να με βάλει να μιλήσω στο κορίτσι, αλλά αυτό δεν συνέβη μέχρι αυτό το Σάββατο: Μεταξύ πίτσας μαργαρίτας, γεμιστής φοκάτσιας, αναψυκτικών και με τον Ίωνα απόντα από το τραπέζι λόγω τσιγάρου, προσπάθησα να της εξηγήσω πού πάει η αγάπη όταν ξεφτίζει:

Πού πάει όμως αλήθεια; Δεν είμαι ψυχολόγος, δεν μπορώ να εξηγήσω με όρους…Έχω μάθει για χωρισμούς γνωστών και φίλων, έχω δει ακραίες συμπεριφορές, έχω ιδία πείρα ακραίας συμπεριφοράς, τρίτων ατόμων προς το πρόσωπό μου, λόγω της σχέσης μου με τον Ίωνα (που στην πραγματικότητα δεν έθιγε κανέναν)…

Πραγματικά δεν θέλω να ασχολούμαι με τέτοιες ιστορίες…Είμαστε όλοι ενήλικοι και πρέπει να αναλαμβάνουμε το μέρος της ευθύνης που μας αναλογεί, χωρίς να προσπαθούμε να ρίξουμε το φταίξιμο στους άλλους, και πρέπει να προστατεύουμε τα άτομα που αγαπούμε χωρίς να τα εμπλέκουμε στις προστριβές μας…Η ξενιτεμένη μητέρα της Καταρίνας ήθελε έναν διάμεσο –ένα τρίτο άτομο εκτός οικογένειας/στενού φιλικού κύκλου- να μιλήσει στην κόρη της, που ήδη έχει στραφεί εναντίον του πατέρα της, ώστε να μην αποξενωθούν, καθόσον μάλιστα εξαρτάται απ’ αυτόν…

Πόσο εύκολα όμως πείθεις ένα 14χρονο παιδί που παρακολούθησε επί μήνες την οικογένειά της να διαλύεται, ότι κάποιες σχέσεις απλά δεν επιβιώνουν και πώς σε κάποιες περιπτώσεις το διαζύγιο ή ο χωρισμός είναι η μόνη λύση; Δεν θέλω να βγάζω εύκολα συμπεράσματα, ούτε και να κρίνω εξ’ ιδίων τα αλλότρια, όμως όσο περίπλοκα κι αν φαίνονται τα πράγματα, η ουσία είναι μία: Όταν δεν υπάρχει πια αγάπη, καλό είναι οι δρόμοι να χωρίζουν, και μάλιστα όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα -και πιο γρήγορα-, ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά στη μέση, και πολύ πριν αρχίσουν οι εξωσυζυγικές περιπέτειες, οι ομηρικοί καβγάδες και οι εμπόλεμες καταστάσεις…

Είναι καλύτερα για τα παιδιά να ξέρουν οτι οι γονείς τους τα πάνε καλά έστω και χωριστά, και αισθάνονται ασφάλεια γνωρίζοντας ότι θα τα αγαπούν και θα συνεχίσουν να τα φροντίζουν, και μετά το διαζύγιο, ακόμα κι αν η απόσταση που τα χωρίζει από την μητέρα τους ή τον πατέρα τους είναι εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα…Ετσι δεν θα νοιώθουν αποκομμένα από τον ένα ή τον άλλον, δεν θα αναγκαστούν να διαλέξουν στρατόπεδο κάποια στιγμή της ζωής τους και δε θα κουβαλούν τις πληγές του άσχημου χωρισμού των γονιών τους να τα στοιχειώνουν στην υπόλοιπη ζωή τους...

Δεν μπορώ όμως να μπω στο κεφάλι του καθενός γονέα που αφήνει έρμαιο το παιδί του, και να προσπαθήσω να τον κατανοήσω...Κατά τη γνώμη μου ο πατέρας της Καταρίνας απέτυχε οικτρά στον ρόλο του και θα πάρει καιρό να τον συγχωρήσει η κόρη του- αν τον συγχωρήσει ποτέ! Προς το παρόν απλώς τον ανέχεται, επειδή η μητέρα της δεν έχει αποφασίσει ακόμα αν θα την αφήσει να ολοκληρώσει τη χρονιά της στην ΝΖ, ή αν θα της ζητήσει να επιστρέψει στο Μακάο…Κάτι μου λέει όμως, πως με τους (-ισχυρούς-) μετασεισμούς που συνεχίζονται, θα την πάρει στην Κίνα, παρά να την αφήσει εδώ…Και καλά θα κάνει!

Υ.Γ. Όλες οι φωτό είναι δικές μου και τραβήχτηκαν μέσα στο τελευταίο τριήμερο: Εκτός από σεισμούς, έχουμε και την ηφαιστειακή τέφρα από το ηφαίστειο Puyehue-Cordon Caulle της Χιλής, στον ουρανό της ΝΖ και μόλις αρχίσει να σουρουπώνει όλα παίρνουν μια ρόδινη απόχρωση...Η πρώτη φωτό τραβήχτηκε στην Ακαρόα, οι επόμενες δύο δίπλα στη λίμνη Ellesmere, η πρωινή φωτό (4η) τραβήχτηκε χθες στα χωράφια της οδού Cranford, η 5η στο πάρκο της γειτονιάς μου επίσης χθες το απόγευμα και η 6η απόψε...Η ρόδινη φεγγοβολιά στην τελευταία φωτό, είναι η βραδινή πάχνη που αρχίζει να απλώνεται πάνω στα χωράφια, πάλι της οδού Cranford...