Wednesday, April 23, 2008

ΜΑΝΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ


Πέρυσι την Πρωτομαγιά, έτυχε πάλι να είμαι μόνη μου στον Σταθμό: 2 από τους περιθάλπτες έλειπαν εκτός πόλης ήδη από το Σάββατο, η Δέσποινα είχε και τα 4 παιδιά της στο σπίτι, μαζί με ξένους φίλους τους, που έπρεπε να φροντιστούν, να ταϊστούν και να φιλοξενηθούν, κι εγώ ανέλαβα τις 2 βάρδιες της μέρας…Αυτή τη μέρα λοιπόν που δεν κυκλοφορεί σχεδόν τίποτα, κατέβηκα από το σπίτι στο σταθμό, περπατώντας μια απόσταση περίπου 4 χλμ. (ένεκα και η σιλουέτα…). Φτάνοντας βρήκα μήνυμα στον τηλεφωνητή για μια χελώνα, πήρα τηλέφωνο τον Άνθρωπο, η διεύθυνση που μου έδωσε ήταν σχετικά κοντά, πήγα με τα πόδια…

Μου έφερε τη χελώνα σε ένα κουτί, λέγοντάς μου και το ιστορικό: Το προηγούμενο απόγευμα, σε δρόμο έξω από την πόλη, είδε το αυτοκίνητο που πήγαινε μπροστά από εκείνον να λοξοδρομεί επίτηδες, και να πατάει μια χελώνα που σερνόταν στην άκρη του δρόμου και θα έμπαινε κιόλας στα χορτάρια…Την χτύπησε λοιπόν το ΚΑΘΑΡΜΑ και συνέχισε, ενώ εκείνος σταμάτησε και την μάζεψε αμέσως. Εντωμεταξύ άνοιξε το κουτί για να την δω και έπαθα…Το πάνω μέρος του καβουκιού είχε χαθεί, θραύσματα ήταν πεσμένα στο κενό που ήταν γεμάτο αίμα και υγρά και εγώ ρίχνοντας απανωτά μπινελίκια στον παλιάνθρωπο που τη χτύπησε, ετοιμάστηκα να την πάρω και να φύγω…Ήμουν όμως με τα πόδια, αλλά ο Άνθρωπος προσφέρθηκε να με μεταφέρει στο Σταθμό, και με βοήθησε να την καθαρίσω και να την επιδέσω. Ευτυχώς, η χελώνα ήταν μεγάλη σε ηλικία και μέγεθος, τουλάχιστον 30 χρονών, και τα θραύσματα δεν είχαν τρυπήσει εσωτερικά όργανα, ενώ και η σπονδυλική της στήλη ήταν ανέπαφη…Την τύλιξα με γάζες και επιδέσμους και βάσει της κοιλότητας στο κάτω μέρος του καβουκιού, έδωσα στον Άνθρωπο, φύλο και είδος: Αρσενική, Ελληνική χερσοχελώνα…Ρώτησα και τον Vulpes που είναι βιολόγος και υπεύθυνος περίθαλψης, και αυτός αφού την έλεγξε, συμφώνησε μαζί μου…

Μια βδομάδα μετά τον πήρα τηλέφωνο στη δουλειά: «Να βράσω τα πτυχία σου! Τι φύλο μου είπες ότι έχει η χελώνα;», «Αρσενική είναι» απάντησε αυτός, ανυποψίαστος «γιατί;» «Δεκαεφτά αυγά έχει γεννήσει μέχρι τώρα βρε! Δίνουν και σε χελώνες το εκατομμύριο;»

Αποδείχτηκε με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο… Τα αυγά της τα φυτέψαμε αλλά δεν επωάστηκαν ποτέ, πιθανότατα το σοκ τους τραύματος να ήταν τέτοιο που ήδη να είχε σκοτώσει τα έμβρυα, ή ακόμα, να μην κάναμε εμείς σωστά τη διαδικασία, το γεγονός όμως παραμένει: Το ζωντανό, παρά την ταλαιπωρία του και τον πόνο του, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της φύσης, και γέννησε τα αυγά της…, και πήρε το όνομα «Μάνα Κουράγιο»…Η χελώνα πέρασε από πολλά κλουβιά, και τον χειμώνα έπεσε σε νάρκη σκεπασμένη με ψαλιδόχαρτο…Προσπαθήσαμε να έρθουμε σε επαφή μέσω διαδικτύου και με ένα Γάλλο που διατηρεί φάρμα με χελώνες με παρόμοια προβλήματα, αλλά οι προσπάθειές μας αποδείχτηκαν άκαρπες. Αυτός είχε μια φάρμα στην Μασσαλία και είχαμε δει σε ένα ντοκιμαντέρ, ένα μεγάλο αρσενικό που του είχε προσαρμόσει πρόσθετο καβούκι από πλεξιγκλάς σκεπασμένο με αλουμινόχαρτο (Δεν είχα ξαναδεί χελώνα αστροναύτη, αλλά και η δική μας κάπως έτσι μοιάζει με τον αδιάβροχο επίδεσμο που την έχουμε καλύψει). Η πλήρης αποκατάσταση θα επιτυγχανόταν σε 6 χρόνια. Η Μάνα Κουράγιο έχει ήδη δημιουργήσει σκληρή κρούστα πάνω από τη βλάβη, αλλά έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά της…

Πριν από 3 μήνες περίπου, ένα πρωί που είχα βάρδια στο σταθμό, την είδα που ξύπνησε από τη νάρκη. Μίλησα με το Vulpes και συμφώνησε να την πάρω στο σπίτι. Ακριβώς απέναντι έχουμε ένα δικό μας οικόπεδο περιφραγμένο, με δέντρα και ψηλό χορτάρι, την έβαλα εκεί, και κάπου- κάπου στέλνω τα παιδιά να την ελέγξουν…Θα μείνει εκεί μέχρι τον Οκτώβριο και μετά θα ελέγξουμε την κατάστασή της και θα αποφασίσουμε αν θα απελευθερωθεί, διαφορετικά πιθανόν να φύγει οριστικά, την επόμενη άνοιξη…

48 comments:

eva said...

... μαθήματα ζωής από την ίδια τη φύση, από μια χελώνα που είχε την ατυχία να συναντηθεί με τον Απάνθρωπο, για να αναστηθεί στη συνέχεια από τον Άνθρωπο...
Η "μάνα κουράγιο" βρήκε το κουράγιο να βγει από τη νάρκη και να εκπληρώσει την αποστολή της. Ο Άνθρωπος βρήκε την ευαισθησία να προασπίσει το δικαίωμά της στη ζωή. Ο Απάνθρωπος όλη του η ζωή μια αιώνια νάρκη αναισθησίας και απανθρωπιάς...

Artanis said...

Φίλη @Ευαγγελία, έτσι είναι όπως τα λες...Τυχερή μέσα στην ατυχία της...Η φωτό αυτή τραβήχτηκε χθες, περίπου πριν από μία εβδομάδα της άλλαξα επίδεσμο, και χθες πέρασε από έλεγχο μήπως πρέπει να αλλαχτεί και πάλι, αλλά τελικά την άφησα με αυτόν,επειδή αντέχει ακόμα... Και σήμερα ανέβασα την ιστορία...

Hfaistiwnas said...

αχχχ μου αρέσουν οι χελώνες! Εδώ έχουμε πολλές και βλέπουμε συχνά. Μικρός πέρασαν απο τα χέρια μου πολλές νερο-χελώνες και απο τις άλλες, οι μεν ψοφούσαν κάποια στιγμή οι δε πήγαιναν σπίτι τους. Έχουν πολύ πλάκα όταν κάνουν σεξάκι! Ήρωες είστε ! Και η χελώνα επίσης που αποδείχτηκε θαραλλέα μποστά στο μαμάκα που έτυχε να είναι και άνθρωπος.
Μπράβο σας..
Καλό απόγευμα!

YΓ. Επί των διαδικαστικών, βλέπατε δηλαδή τι έχει μέσα απο το καβούκι; Όργανα; Ξέρετε να χειρίζεστε τέτοια περιστατικά; Και φτιάχνει μόνο του ε, όπως τα κόκκαλα;

ειρηνη said...

αντε στο καλο βρε @Hfaistiwna! "Έχουν πολύ πλάκα όταν κάνουν σεξάκι!" Τι πλάκα δλδ έχουν? Τί κάνουν?

Αχ μπράβο σας! Α τον απαίσιο! Δηλαδή κάνετε και τέτοια! Τί γλυκο!

Artanis said...

Καλέ μου @Ηφαιστίωνα, καλησπέρα...Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορούμε να επέμβουμε, σε άλλες πάλι, όχι, εξαρτάται από τη βαρύτητα του τραύματος...Κάτω από το καβούκι, υπάρχει ένας υμένας που διαχωρίζει το καύκαλο από την σπονδυλική στήλη και τα πλευρά, αλλά ταυτόχρονα είναι και συνδετικός, ανάμεσά τους...Αυτός ο υμένας, σε άλλα σημεία είχε τρύπες εξ' ού και το αίμα, και αλλού είχε πέσει απλώς, προστατεύοντας τα εσωτερικά όργανα...Έπρεπε όμως να καθαριστεί το τραύμα, να μπούνε ειδικά φάρμακα και επουλωτικές αλοιφές, και μετά να επιδεθεί...Κανονικά, αν τα θραύσματα του καβουκιού είχαν απλώς καταπέσει μέσα στην πληγή, αυτά έπρεπε να σηκωθούν και να στηριχτούν, για να επιτελεστεί η επούλωση ευκολότερα και γρηγορότερα, αλλά εδώ, όλο τα πάνω μέρος είχε χαθεί...Θέλει πολύ χρόνο να φτιάξει, αλλά φτιάχνει μόνο του...Δεν παρουσιάζει βέβαια φολίδες, αλλά ενώ είναι άσπρο και λεπτό αρχικά, μετά αρχίζει και χοντραίνει και επιστρέφει στο αρχικό του χρώμα...
Έπεσα κι εγώ πάνω σε φάση χελωνο-σέξ, πέρυσι το καλοκαίρι, στα Τζουμέρκα...Άκουγα διάφορους ήχους σαν τσιρίδες και νόμιζα ότι ήταν αλεπουδάκια ή κάτι τέτοιο...Πού να το φανταστώ ότι ήταν χελώνες...Το έλεγα μετά στα παιδιά του σταθμού, και γελούσαν...
Μα αφού δεν ήξερα!!!!

Artanis said...

Καλησπέρα @Ειρηνάκι μου...Όσον αφορά το σεξ, εξηγώ μια φάση όπως την έζησα, στην απάντησή μου προς στο σχόλιό του Ηφαιστίωνα, ρίξε μια ματιά και θα καταλάβεις τί γίνεται...
Ναι, κάνουμε και τέτοια...Δεν συμβαίνουν συχνά περιστατικά σαν αυτό, επειδή οι περισσότεροι οδηγοί προσέχουν, αλλά υπάρχουν πάντα και οι "άλλοι"...
Φιλάκια πολλά...

faraona said...

Tο ζωακι το καημενο!Τι τον εφταιγε τον μ...α το ερμο το ζωντανο.Κατι τετοιους ευχαριστως τους εριχνα μια μπουνια στα μουτρα.Το τερας!
Ευχομαι ολα να πανε καλα για την "Μανα κουραγιο"
Θα χαρω να μας πεις οτι συνηλθε εντελως.

Να σου ευχηθω Artanis μου
Καλο Πασχα και
Καλη Ανασταση.
Ευχομαι υγεια,χαρα και αγαπη.
πολλα φιλια

ειρηνη said...

Άντε! Εγώ τις έχω δει μόνο να καβαλιούνται! Δεν ήξερα ότι φωνάζουν κιόλας!
Αχ μπράβο σας!
Φιλάκια!

Artanis said...

Καλή μου @Φαραώνα, το ζώο παρά το τραύμα, είναι μια χαρά, απλά δεν μπορεί να απελευθερωθεί, ακόμα...Εγώ τις πρώτες μέρες, έλεγα αν θα τον πετύχαινα πουθενά, θα του έκανα μια μηνυσάρα για ψυχολογικά τραύματα και τέτοια, και θα του έπαιρνα ακόμα και τα σώβρακα, στον δρόμο θα τον άφηνα, τον παλιάνθρωπο...Ευτυχώς που τη γλίτωσε το ζωντανό, λόγω της μεγάλης της ηλικίας, αν ήταν νεαρότερη, θα είχε πεθάνει στην άσφαλτο...
Σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου, να περάσεις κι εσύ καλά, μαζί με τους αγαπημένους σου, στον υπέροχο κήπο σου...Καλό Πάσχα, καλή μου...

Artanis said...

Ναι @Ειρηνάκι μου, το κάνουν, αφού σου λέω ότι έπεσα πάνω στη φάση...Και ενώ κατά τα άλλα είναι σιωπηλά ζώα, πάνω στο σεξ...
Τί να γίνει όμως, δεν μπορούμε να τα ξέρουμε όλα...Μια φορά είχα πιάσει ένα σαμιαμίδι(σαύρα γκέκο, εντελώς ακίνδυνη) και μου έκανε κάτι ήχους σαν νιαούρισμα μωρού γατιού...Έμεινα κάγκελο, αλλά είναι γεγονός...Τα γκέκο στην Ελλάδα, έχουν φωνή...
Και πού να δεις πώς κάνουν τα μωρά σκατζοχοιράκια όταν φωνάζουν τη μαμά τους...Κελαηδάνε σαν πουλιά...Απίστευτο...Το τί γίνεται στη φύση...

Hfaistiwnas said...

χαχαχαχα, ναι τα καημένα κάνουν σαν μωρά... και τσακ τσακ τσακ ρυθμικά! χεχε! Οκ κατάλαβα τι γίνεται! Ευχαριστώ για τις επεξηγήσεις! Είναι απίστευτο πως τα έχει φτιάξει η φύση! Μπράβο και πάλι στην ομάδα σας!
Την καλησπέρα μου!

cinderella said...

Κοριτσάκι μου γλυκό Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση εύχομαι σε σένα και στην οικογένεια σου! Πολλά φιλιά!!
Και καλή ξεκούραση!!

Artanis said...

@Ηφαιστιωνάκι μου, γελάς σε βάρος μου ή μου φαίνεται; Αφού σου λέω δεν ήξερα...Χα,χα,χα,χα,χα! Και να ήξερες τί ύψος είχε ο όχθος που σκαρφάλωσα για να βρω τα ορφανά αλεπουδάκια -όπως νόμιζα- και είδα τις χελώνες σε ιδιαίτερες στιγμές...Άσε...
Ναι, η φύση τα έχει φροντίσει όλα...Το θέμα είναι τί κάνει ο άνθρωπος...
Η ομάδα του σταθμού, είναι πιο ολιγομελής από ποτέ...Προσπαθούμε πάντως, αλλά γίνεται ολοένα και δυσκολότερο το έργο μας...
Σου στέλνω πολλά φιλιά και ευχές...

Artanis said...

Καλησπέρα @Σταχτοπούτα μου...Κι εσύ να περάσεις όμορφα, κούκλα μου, μαζί με αυτούς που αγαπάς...Φιλιά πολλά, καλό Πάσχα...

ολα θα πανε καλα... said...

Mπράβο για την προσπάθεια που κάνετε!Τις χςλώνες τις αγαπώ πολύ.Τις προάλλες πήγαινα προς τη Νέα Μάκρη και στο ύψος του Αγ.Πέτρου,βλέπω μια χελώνα να διασχίζει κάθετα το οδόστρωμα,σε στροφή.Θα την πατούσε σίγουρα κάποιο διερχόμενο αυτοκίνητο.Σταμάτησα και τη μετέφερα λίγο πιο κάτω,σε ένα πλάτωμα που οδηγούσε βαθιά μέσα στα δέντρα και στο γρασίδι.Μπορεί να δυσανασχέτησε ή και να παραξενεύτηκε που κάποιος "μαγικά" την έβγαλε από το δρόμο της αλλά νομίζω πως έκανα ό,τι γινόταν καλύτερο.
Πολλά φιλιά,artanis! -σήμερα θα ανταποκριθώ στην πρόσκλησή σου!Ξέρεις,τρέχω με διάφορα και δεν προλάβαινα...

Sophia Kollia said...

Η φύση είναι σκληρή και οι άνθρωποι σκληρότεροι..Καλό απόγευμα

Artanis said...

Καλή μου @Όλα θα πάνε καλά, μια χαρά έπραξες...Δεν υπήρχε αλλη λύση, έκανες το σωστό...ΟΙ χελώνες περπατούν τεράστιες αποστάσεις, ας φαίνονται αργοκίνητες...Κι εμείς με το αυτοκίνητο, πολλές φορές, έχουμε σταματήσει και έχουμε μαζέψει χελώνες, και τις μεταφέρουμε μερικά χιλιόμετρα παρακάτω..., σε καλό σημείο...
Εχω τύχει και στην λεωφόρο Φυλής (αν δεν κάνω λάθος με το όνομα), που ένα περιπολικό σταμάτησε την κυκλοφορία, και κατέβηκε ο αστυνομικός και μάζεψε μια χελώνα που είχε βγει ανάμεσα στα αυτοκίνητα...Απέναντι ακριβώς είχε αγρούς, ήταν το κτήμα Βασιλίσσης, το οποίο λίγο αργότερα διαμορφώθηκε σε πάρκο και μετονομάστηκε σε πάρκο Γιάννη Τρίτση...Λογικά είναι ακόμα εκεί, ασφαλής (τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω..)
Θα περάσω τώρα να δω τις αναρτήσεις σου...Φιλιά πολλά...

Artanis said...

Καλή μου @Σοφία, οι άνθρωποι είναι πάντα σκληρότεροι από οτιδήποτε...Η φύση εκεί ήταν πάντα,το μοναδικό της λάθος, είναι αυτό ακριβώς που την πληγώνει και την καταστρέφει...Οι άνθρωποι...
Καλησπέρα και από μένα...Φιλιά...

Anonymous said...

Η ψυχική σου δύναμη μιλάει στο γραπτό σου,στις πράξεις σου η φύση αποκαλύπτεται.Εύγε κορίτσι γενναίο.

Μαριλένα said...

Aντιγράφω διορθωμένο το σχόλιο μου, γιατί απο μια λαθος διατύπωση, άλλαζε ολο του το νοημα
(συγνώμη για την ταλαιπωρία)
λοιπον:

διάβασα το σχόλιο σου στη Σοφία, διάβασα και για το κεντρο κι ήρθα να δω.

την ιστορία, όχι, δεν είχα το κουράγιο να τη διαβάσω.

εμείς πηγαίνουμε στην Αίγινα, τα δύστυχα τα περιστέρια και τις δεκαοχτούρες που πέφτουν απο τις φωλιές, εξαιτίας των πυροτεχνημάτων των ανοητων, το βραδυ της Ανάστασης .

να 'σαι καλά, αυτό ειναι έργο ζωής!

καλο Πάσχα εύχομαι, καλη Ανάσταση και ό,τι καλυτερο σε σένα και στους αγαπημένους σου.

Artanis said...

Καλησπέρα @Έκτωρ...Αλήθεια με βρίσκεις γενναία; Να σου πω την αλήθεια, καμιά φορά με βρίσκω κι εγώ...
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη, χάρηκα που μου είπες πως διαβάζεις τον Πάτροκλο..., περιμένω την κριτική σου...
Σου στέλνω πολλές ευχές για ένα χαρούμενο και ευτυχισμένο Πάσχα, μαζί μ' εκείνους που αγαπάς...

Artanis said...

Καλή μου @Μαριλένα, μην ανησυχείς, έσβησα το λάθος σχόλιο, όλα εντάξει...Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη, πέρασα ήδη και από τα "μέρη" σου...
Είναι γεγονός ότι οι κρότοι και τα ξαφνικά φώτα, τρομάζουν τα πουλιά (εδώ τρομάζουν τους ανθρώπους...), και σε μας έχει τύχει να πάμε για ανάσταση και να γυρίσουμε με διάφορα πουλιά, που μετά χρειάζονται περίθαλψη και φιλοξενία...Αυτό που κάνεις είναι το καλύτερο δυνατό, εκείνοι ξέρουν πώς να τα χειριστούν, ώστε να ξαναγυρίσουν στη φύση...
Καλό Πάσχα σου εύχομαι να έχεις...

Anonymous said...

Δεν διάβασα ακόμα, αφήνω βιαστικές ευχές με όλη μου την αγάπη

Καλό Πάσχα

ο δυσλεξικός δάσκαλος said...

Συγκλονιστικό! Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι με ευαισθησίες και βοηθάνε τα άτυχα ζώα!

Artanis , σου έυχομαι καλή Ανάσταση και να περάσεις όμορφα με την οικογένεια σου και τους φίλους σου!

zero said...

Σου ευχομαι ολοψυχα
Καλο Πασχα και Καλη Ανασταση.
Καλημερα.

Artanis said...

Καλή μου @Freedula, καλό Πάσχα να έχουμε όλοι...
Σε φιλώ...

Artanis said...

Καλημέρα @Δάσκαλε, έχεις πολλές ευχές και από μένα...Καλό Πάσχα να έχουμε...

Artanis said...

Φίλε @Zero, χρόνια σου πολλά...Καλό Πάσχα και σε σένα...

tzonakos said...

Απίστευτη ιστορία όμως.
Θυμάμαι πόσο ειχα θυμώσει με εναν ηλίθιο κάποτε. Ολοι απέφευγαν τη χελώνα που περπατούσε καταμεσίς στο δρόμο κι ενω ειχα σταματήσει για να την μαζέψω, εκείνος ερχόταν και με μιά τιμονιά της τελευταίας στιγμής την πάτησε.
Δεν άντεξα ουτε να πάω κοντά να δω τι ειχε απομείνει.
Το κάθαρμα θα γελούσε μετά.

Τελοσπάντων... Καλό Πάσχα Artanis :)

ολα θα πανε καλα... said...

Καλησπέρα,σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές,να περάσετε κι εσείς καλά αυτές τις μέρες!
Θέλω να σου γράψω κάτι,σχετικά με τα ζώα και ήθελα τη γνώμη σου:το εμαιλ σου είναι το desmecom@gmail.com;

Artanis said...

Καλέ μου @Τζονάκο,τέτοιος κόπανος ήταν και αυτός που χτύπησε την "Μάνα κουράγιο"...Αυτή όμως ήταν τυχερή, μέσα στην ατυχία της, την μάζεψε αμέσως ο επόμενος οδηγός, και φρόντισε να έρθει στα χέρια μας για περίθαλψη...
Τί να πείς, δεν πρόκειται ποτέ να λείψουν τα καθάρματα, από αυτόν τον κόσμο...

Χρόνια πολλά και από μένα...Να περάσεις όμορφα...

Artanis said...

Καλησπέρα @Όλα θα πάνε καλά...Ναι, αυτό είναι το μέηλ...Γράψε μου όποτε θες...
Καλά να περάσεις...Σε φιλώ...

κυκλάμινο said...

Δέσποινα, που θα πάει την επόμενη άνοιξη;
Είστε ήρωες παιδιά και σας θαυμάζω!
Να είσαι πάντα καλά, Δέσποινά μου!
Πολλά φιλιά και πολλές ευχές για Χαρούμενο Πάσχα!

Artanis said...

Καλή μου @Κυκλάμινο του βουνού, θα την απελευθερώσουμε στη φύση, αρκεί να έχει εππουλωθεί σημαντικά το καβούκι της...Ήδη την έχουμε ένα χρόνο, χωρίς να υπολογίζουμε το γεγονός οτι έβγαλε το χειμώνα μέσα σε ένα κλουβί, και οτι είναι ένα πολύ δυνατό ζώο που πέρασε και μια αποτυχημένη ωοτοκία...Αν είναι καλά, θα φύγει..Ένας εθελοντής έχει περιφραγμένο χτήμα και πιθανότατα θα μπει εκεί...
Ευχαριστώ για τις ευχές, καλό κουράγιο σε σας...

δεσποιναριον said...

Εισαι καταπληκτικο πλασμα αρτανις. Τις χελωνες τις αγαπω παρα πολυ. Ισως ηταν το μονο κατοικιδιο που ειχα μικρη στον κηπο. Για χρονια, δυο χελωνες που με ειχαν μαθει ωστε ετρωγαν τοματες απο τα χερια μου. Δε με φοβοντουσαν καθολου. Ο Τσικος και ο Τσιλλης. Δεν μπορουσαν να φυγουν απο τον μεγαλο κηπο γιατι ηταν χαμηλα και ειχε σκαλια. Καποια μερα εξαφανιστηκαν και οι δυο. Ποτε δε καταλαβα πως, αλλα εκαλιγα για μερες. Πολυ φοβαμαι οτι δεν θα ειχαν καλη καταληξη.
Τα αφηνω αυτα και ευχομαι σε σενα και σε οσους αγαπας Καλη Ανασταση! Πολλα φιλια χρυσουλι μου.

Madame de la Luna said...

Artanis, φοβερή ιστορία. Το κακόμοιρο το ζώο. Ευτυχώς που το προλάβατε. Ελπίζω να τα καταφέρει ως το τέλος. Με την ευκαιρία που πέρασα Καλό Πάσχα εύχομαι σε σένα και την οικογένεια σου. Πολλά πολλά φιλιά!

Aura said...

Με άγγιξε το ποστ σου. Δεν έχω κάτι να προσθέσω. Τα είπες και τα έκανες όλα. Μπράβο.
Όμορφο Πάσχα να έχεις.

τo τέρας της «αμάθειας» said...

Εύχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ & ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ για "...να έρθουμε σε επαφή μέσω διαδικτύου..."!

ZouZouna said...

... και μ' ένα γερό αυγό που λέγαμε στα παιδικά μας, αυτές τις ημέρες!

Artanis said...

Καλή μου @Δεσποινάριον, καλησπέρα, χρόνια πολλά...
Χελώνες είχαμε κι εμείς στον κήπο, όταν ήμουν μικρή, και τις ταΐζαμε λαχανικά και φρούτα, όμως τις περισσότερες από αυτές τις χελώνες, φρόντιζαν να τις απελευθερώνουν οι γονείς μου, χωρίς να μας το πούνε, για να μην στεναχωρηθούμε...
Έχεις σκεφτεί αυτό το ενδεχόμενο;
Επειδή νομίζω ότι δεν μπορεί να "παίζει" κάτι άλλο...
Οι χελώνες δεν είναι για τους κήπους, διατρέχουν δεκάδες τετραγωνικά χλμ, κάθε χρόνο...Βλέπω και αυτές τις δυο που έχω εγώ, την Μάνα Κουράγιο και την Σπασμένο Σαγόνι, κάθε τόσο φτάνουν στην έξοδο και τη βρίσκουν κλειστή...Και γυρίζουν πίσω, τα έρμα τα ζωντανά..., μέχρι την επόμενη φορά...Ταλαιπωρία, αλλά δεν γίνεται αλλιώς..
Σου στέλνω πολλές ευχές...Να περνάτε καλά, καλή Ανάσταση να έχετε...

Artanis said...

Καλησπέρα @Κυρά του Φεγγαριού...Κι εγώ πιστεύω πως θα τα καταφέρει, αυτό δείχνει, τουλάχιστον...Θέλει το χρόνο της βέβαια...
Καλά να περάσεις καλή μου, Καλή Ανάσταση...Φιλιά πολλά...

Artanis said...

Καλησπέρα @Aura, μου, καλωσόρισες...
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, νά 'σαι καλά...
Πολλές ευχές κι από μένα, να έχεις ένα υπέροχο Πάσχα μαζί μ' αυτούς που αγαπάς...
Φιλιά...

Artanis said...

Καλησπέρα @Αμάλθειά μου, σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου...Να περάσετε καλά, στην όμορφη Κρήτη, να έχετε ένα υπέροχο Πάσχα...(Σ' εμάς εδώ, βρέχει...)

Artanis said...

Καλησπέρα @Ζουζούνα μου...Έχω ένα πρόβλημα με τον explorer, τελευταία, και σας εντοπίζω όλους έναν -έναν, με τρομερή καθυστέρηση...Θα σε περάσω στον Mozilla να σε έχω κι εκεί...
Χρόνια πολλά σου εύχομαι, να περάσετε τέλεια...
Φιλιά πολλά...

------ said...

Καλησπέρα καλή μου .Σου εύχομαι χρονια πολλά και Καλή Ανάσταση!

Artanis said...

@Νανά μου καλησπέρα, σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου, να έχεις ένα υπέροχο Πάσχα, μαζί μ' αυτούς που αγαπάς...
Φιλιά πολλά, καλή Ανάσταση...

Sophia Kollia said...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Artanis said...

Χριστός Ανέστη και σε σένα, Σοφία μου...Χρόνια πολλά...