Ο Μπούμπης βρήκε σπίτι!!!

Πρίν από 4 μήνες, ένα απόγευμα Παρασκευής, οι κόρες μου έγιναν μάρτυρες ένος τροχαίου ατυχήματος που είχε για θύμα του, ένα αδέσποτο σκυλάκι, γνωστό στη γειτονιά, τον Μπούμπη...Το σεττεράκι αυτό, χτυπήθηκε και εγκαταλείφθηκε και καθώς δεν υπάρχει προβλεψη για τη φροντίδα και την προστασία των αδέσποτων της περιοχής, αγγάρεψα τον άντρα μου να το μεταφέρει στον κτηνίατρό μας, ο οποίος το έραψε και το φρόντισε, και μας έδωσε οδηγίες για τη θεραπεία του...
Ο Μπούμπης αποδείχτηκε εξαιρετικός ασθενής και φιλοξενούμενος, καθώς ήταν απολύτως συνεργάσιμος, δεν λέρωνε σε εσωτερικό χώρο, δεν γαύγιζε, δεν έκλαιγε (παρά τους πόνους του) και εν καιρώ, γιατρεύτηκε εντελώς...Ήταν πολύ φιλικός με τα παιδιά, καθόταν πάντα καμαρωτός στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, και είχε μια ανεξήγητη αντιπάθεια στο πλύσιμο, ωστόσο καθαριζόταν πάντα μόνος του...
Επειδή οι τρόποι του υποδείκνυαν οτι ήταν ένα σκυλί από σπίτι, έψαξα με αγγελία να βρω τον προηγούμενο ιδιοκτήτη του, χωρίς όμως επιτυχία...Επίσης έδωσα και μια αγγελία για την υιοθεσία του, αλλά επίσης χωρίς αποτέλεσμα...Και πέρασε το καλοκαίρι, και πριν από λίγες μέρες, ξαναδημοσίευσα την αγγελία για υιοθεσία...Και την επόμενη το πρωί, μου τηλεφώνησε ένας πολύ ευγενικός κύριος, ο οποίος μου είπε οτι τον ήθελε για συντροφιά -οχι για κυνήγι, παρότι είναι καθαρόαιμο αγγλικό σέττερ- και πραγματικά, ήρθε και τον είδε...
Μόνον καλά λόγια άκουσα, για το ψυχοπαίδι μου: "Τί καλό παιδί που είναι", "τί κούκλος", "πόσο γεροδεμένος είναι...", μαζί και τις μαγικές λέξεις: "Τον παίρνω τώρα!!!" Έδωσα στον άνθρωπο όλες τις προμήθειες που είχα κάνει από τροφές για το Μπούμπη, τα μπισκότα που του άρεσαν, το λουρί για τη βόλτα, τον αγκαλιάσαμε και τον φιλήσαμε, τον βάλαμε να καθήσει στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου του νέου του ιδιοκτήτη, και τον χαιρετήσαμε...
Να είναι καλά το αγόρι μας στη νέα του ζωή...