Έ ρε γλέντια!!!

Το έχω πει, πώς όλα τα κουλά συμβαίνουν σε μένα, είναι -σχεδόν- κανόνας...Έτσι, και ενώ η απομόνωση (λόγω της μη σύνδεσης) συνεχίζεται, και έχοντας καταντήσει περιπλανώμενη μπλογκερ, κι εγώ ανεβάζω όλο και συχνότερα βαθμούς...Ήμουν που ήμουν οξύθυμη, και γενικώς ανυπόμονη, φαίνεταιπώς όλο το σύμπαν το έχει βάλει σκοπό να με κάνει να εκραγώ, και δεν ξέρω ποιος θα είναι τελικά ο τυχερός που θα τον πάρουν τα σκάγια...Και καλά να είναι αυτοί οι άχρηστοι της Τελλάς, που όλο δικαιολογούνται πώς τάχα κάνουν αναβάθμιση του συστήματος, μην την φάει κανένας αθώος, είναι το ζήτημα...

Την προηγούμενη Πέμπτη, και εν μέσω μεσημεριανής ραστώνης, μετά από ένα ιδιαίτερα δύσκολο πρωινό που περιλάμβανε παραλαβές και περίθαλψη σε 2 βαριά τραυματισμένους πελαργούς- χωρίς να υπολογίζουμε τα υπόλοιπα ζώα που χρειάζονταν επίσης φροντίδα-, καθώς και πολλή δουλειά στο εργαστήριο (που μαζεύτηκε μετά από μέρες αναγκαστικής απραξίας), χτύπησε το κινητό μου τηλέφωνο. Απάντησα, και από την άλλη άκρη της γραμμής, ακούστηκε μια γυναικεία φωνή, που ζητούσε να μάθει επιτακτικά, αν το τηλέφωνο ανήκε στην "εταιρεία προστασίας άγριων ζώων". Της απάντησα οτι δεν υφίσταται τέτοιο πράγμα, αλλά οτι μπορούσε να μου πεί τί ήθελε.
Στον ίδιο τόνο λοιπόν, μου ζήτησε να πάω στα Πλατανίδια (μια περιοχή γύρω στα 15 χλμ από τον Βόλο) και να πιάσω ένα φίδι που είχανε δει "κάποιοι". Της εξήγησα οτι δεν οδηγώ, και ζήτησα διευκρινίσεις σχετικά με το φίδι και την περιοχή, να μην τρέχω εγώ, ή να βάλω κανέναν άλλο, να τρέχει αδίκως...Κι εδώ αρχίζει το "κουλότερο":
Δεν ήξερε ούτε το χρώμα ούτε το μέγεθος του φιδιού, ούτε και το μέρος που κρυβόταν, μου είπε μόνο οτι το είχαν δει από διπλανή οικοδομή, να κινείται μέσα σε ένα περιφραγμένο οικοπεδοχώραφο αδιευκρινίστων διαστάσεων (πάντως πάνω από 4 στρέματα), και απαίτησε να πάω να το μαζέψω, επειδή διαφορετικά θα με "κυνηγούσε" νομικά...

Σε άλλη περίπτωση, πχ αν ήταν ευγενική, θα της ζητούσα να μου δώσει το τηλέφωνο κάποιου που θα ήταν κοντά, ωστε να μου εξηγήσει εκείνος τί ακριβώς συνέβαινε, καθότι εκείνη τηλεφωνούσε από Αθήνα (απορώ βέβαια από πού βρήκε το τηλέφωνό μου), αλλά μετά από την απειλή που εκτόξευσε, έγινα έξαλλη...Της είπα οτι είμαι εθελόντρια, οτι δεν συνηθίζουμε να κυνηγάμε φίδια στα χωράφια, και μάλιστα μέσα σε περιφραγμένες ιδιοκτησίες, οτι όλα τα ερπετά προστατεύονται από τον νόμο και να αφήσει το ζώο στην ησυχία του. Και αντί να την μπινελικώσω -όπως της άξιζε- της έκανα μια μίνι αναφορά στον Σταθμό προστασίας και στην χρησιμότητα της βιοποικιλότητας και της το έκλεισα στα μούτρα, λέγοντάς της να πάρει τηλέφωνο στην Πυροσβεστική, που στην τελική, έχουν και τον απαραίτητο εξοπλισμό να πιάσουν και να απομακρύνουν φίδια (-όχι από χωράφια βέβαια- και ελπίζω τουλάχιστον να την έβρισαν εκείνοι, την αγενέστατη!)
Έκλεισα το τηλέφωνό μου, ειδοποίησα και τους υπόλοιπους εθελοντες ωστε να είναι προετοιμασμένοι σε περίπτωση που θα τηλεφωνούσε και σ' εκείνους...
Ακούς, είδαν -λέει- φίδι στο χωράφι...