Σήμερα το απόγευμα, φεύγει επιτέλους ένα από τα τελευταία μωρά του Σταθμού...Ο Φτεριάς, (από τη συνήθειά του να μοιράζει ξαφνικά χτυπήματα με τα φτερά του στους εθελοντές που του βάζουν φαγητό και νερό και του πλένουν το κλουβί), ένα νεαρός πελαργός, που το φιλοξενούμε ήδη 1 μήνα...Θα πάει στον ταμιευτήρα της Κάρλας, κι εκεί θα απελευθερωθεί, ώστε να ενωθεί με το τεράστιο κοπάδι που στις αρχές του Σεπτέμβρη θα αναχωρήσει για Αίγυπτο...Είναι ένα υπέροχο θέαμα, οι χιλιάδες πελαργοί και τα άλλα υδρόβια και παρυδάτια πουλιά, που συγκεντρώνονται λίγο πριν αρχίσει η μετανάστευση...
ΚΙ έτσι, λίγο καιρό πριν και από τη δική μου αναχώρηση, προσπαθώ να θυμηθώ όλα τα ζώα που πέρασαν από τα χέρια μου, αυτά τα 8 χρόνια δράσης...Και ήταν πολλά τα πουλιά και τα ζώα που φρόντισα και δέθηκα μαζί τους, όπως ο Αρίσταρχος, που τον υιοθέτησα μωρό μαζί με τα αδελφάκια του, την γερακίνα την Άλκηστη που έζησε 53 μέρες με ακρωτηριασμό ποδιού και φτερού, το Ξόνι, το καρακαξάκι που βαριόταν να τρώει από το πιατάκι του και προτιμούσε να το ταΐζουμε στο ράμφος και πολλά, πολλά άλλα...
Και συγκεντρώνω τις ιστορίες τους και τα ονόματά τους, καθώς και κάποιες φωτό τους, όπως τον Γκρούτσο της ανάρτησης, το ένα από τα τρίδυμα Μάρξ, τα μωρά τυτούδια που σφυρίζανε σαν χύτρες ταχύτητας για να μας τρομάξουν, το ψαρόνι Μωβ Επανάσταση, το ταχυδρομικό περιστέρι Αττίλας ο Ούννος, που τσιμπάει αγρίως και πάντα στο ψαχνό, τον Μπούμπα το αγριογούρουνο, την Μάνα- Κουράγιο, τη χελώνα με το σπασμένο καβούκι...
Τα παιδιά του σταθμού, μου λένε οτι δεν θα 'πρεπε να ανεβάζω τις ιστορίες στο διαδίκτυο, επειδή θα ήταν προτιμότερο να τις συγκεντρώσουμε σε μία έκδοση...Αυτά τα σχέδια όμως αργούν να πραγματοποιηθούν, και το ταξίδι είναι πια, πολύ κοντά...Θα πρέπει να με συγχωρέσουν λοιπόν, μιας και δεν έχω σκοπό να σταματήσω να ανεβάζω τις ιστορίες που καταγράφω η ίδια...
Σύντομα, θα ανεβεί μια νέα ιστορία,(ελπίζω, και φυσικά ελέω Τελλάς, που συνεχίζει τον αποκλεισμό), για ένα ακόμα υπέροχο πλάσμα, από τα πολλά, του μικρού νοσοκομείου των ζώων...
ΚΙ έτσι, λίγο καιρό πριν και από τη δική μου αναχώρηση, προσπαθώ να θυμηθώ όλα τα ζώα που πέρασαν από τα χέρια μου, αυτά τα 8 χρόνια δράσης...Και ήταν πολλά τα πουλιά και τα ζώα που φρόντισα και δέθηκα μαζί τους, όπως ο Αρίσταρχος, που τον υιοθέτησα μωρό μαζί με τα αδελφάκια του, την γερακίνα την Άλκηστη που έζησε 53 μέρες με ακρωτηριασμό ποδιού και φτερού, το Ξόνι, το καρακαξάκι που βαριόταν να τρώει από το πιατάκι του και προτιμούσε να το ταΐζουμε στο ράμφος και πολλά, πολλά άλλα...
Και συγκεντρώνω τις ιστορίες τους και τα ονόματά τους, καθώς και κάποιες φωτό τους, όπως τον Γκρούτσο της ανάρτησης, το ένα από τα τρίδυμα Μάρξ, τα μωρά τυτούδια που σφυρίζανε σαν χύτρες ταχύτητας για να μας τρομάξουν, το ψαρόνι Μωβ Επανάσταση, το ταχυδρομικό περιστέρι Αττίλας ο Ούννος, που τσιμπάει αγρίως και πάντα στο ψαχνό, τον Μπούμπα το αγριογούρουνο, την Μάνα- Κουράγιο, τη χελώνα με το σπασμένο καβούκι...
Τα παιδιά του σταθμού, μου λένε οτι δεν θα 'πρεπε να ανεβάζω τις ιστορίες στο διαδίκτυο, επειδή θα ήταν προτιμότερο να τις συγκεντρώσουμε σε μία έκδοση...Αυτά τα σχέδια όμως αργούν να πραγματοποιηθούν, και το ταξίδι είναι πια, πολύ κοντά...Θα πρέπει να με συγχωρέσουν λοιπόν, μιας και δεν έχω σκοπό να σταματήσω να ανεβάζω τις ιστορίες που καταγράφω η ίδια...
Σύντομα, θα ανεβεί μια νέα ιστορία,(ελπίζω, και φυσικά ελέω Τελλάς, που συνεχίζει τον αποκλεισμό), για ένα ακόμα υπέροχο πλάσμα, από τα πολλά, του μικρού νοσοκομείου των ζώων...
36 comments:
Artanis,
καλά κάνεις και ανεβάζεις τις ιστορίες αυτές από τον σταθμό. Είναι μια δική σου εμπειρία κια έτσι τη δίνεις σ' εμάς. Αυτό δεν αποκλείει και την έκδοσή τους σε βιβλίο.
Απευθύνεται σε άλλο κοινό, καταρχήν, και δεύτερον ο σκοπός της έκδοσης που είναι, φαντάζομαι, η οικονομική ενίσχυση του σταθμού δεν αποκλείει και τους μπλόγκερσ από αναγνωστικό κοινό. Άλλωστε άλλο το βιβλίο και άλλο το pc.
Άσε που μπορούν να βοηθήσουν και στην προώθησή του. Να λειτουργείς δηλαδή κάτι σαν προδημοσίευση.
Καλό απόγευμα
Πολλά φιλιά!
@Φωτεινή μου, καλησπέρα...Σ' ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο...Η ιδέα για ένα βιβλίο που θα συγκεντρώνει τις ιστορίες ορισμένων από τα ζώα που φιλοξενήθηκαν στον χώρο του Σταθμού προστασίας, είναι βέβαια πολύ ωραία, αλλά χρειάζεται πολύ χρόνο για να υλοποιηθεί... Υπάρχουν άλλα ζητήματα πιο φλέγοντα που πρέπει πρώτα να διευθετηθούν, οπότε η έκδοση του βιβλίου αυτού, μετατίθεται αναγκαστικά στο μακρινό μέλλον, όμως είναι γεγονός οτι κι εγώ θα φύγω σε λίγο καιρό...Θα συνεχίσω να τις γράφω και να τις αναρτώ λοιπόν, οπότε κάποια στιγμή που θα είναι δυνατό, θα γίνει και η έκδοση...
Φιλιά πολλά κι από μένα...Καλά να περνάς...
Καλησπέρα!!!!
Γιατί να σταματήσεις να ανεβάζεις;;; Μια έκδοση μπορούν να γίνουν και αργότερα!!! Έ;;; :)
Πλησιάζει ο καιρός να φύγουν τα αποδημητικά; Νωρίς φαίνεται!!!
Πως πάει το συμμάζεμα για την αναχώρηση; Ακόμη η Τελλάς; Ε ρε ξεχέσιμο που τους χρειάζεται!!!!
Μπορείς να συνδυάσεις και τα 2 ως προς την δημοσιοποίηση των ιστοριών. Να είσαστε καλά όσοι φροντίζετε τις μικρές αυτές ψυχούλες.
Πολύ καλά κάνεις. Συμφωνώ με την Φωτεινή. Χαρά στο κουράγιο σας, εγώ τα ανατριχιάζω τα πουλιά...
καληνύχτα
Μου αρέσουν πολύ αυτές οι δημοσιεύσεις για άγρια πτηνά και όχι μόνο, που δε νωρίζουμε ο περισσότεροι.
Τα κερκινέζια που έστειλε ο epicuros ί γίνονται;
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες
Βρε Αρτανις πελαργός είναι?Σαν κουκουβαγιάκι μοιάζει.Α τις θέλουμε τις ιστορίες σου και τις φωτό σου.Να σου φέρω και τη δική μου να τη θεραπεύσετε?Την έχω σε ανάρωση.
Αχ αυτο το υπεροχο πουλακι της φωτο!!!
Τι τυχερη που το ειδες κι απο κοντα...
οχι οχι να ανεβαζεις τις ιστοριες απο τον σταθμο ...γιατι μετα να μην μπορουν να γινουν βιβλιο δηλαδη δεν καταλαβα!
Σε φιλω
παπαπα ακομη η Τρελλάς?(Τελλας?)
Καλέ μου @Ηφαιστίωνα καλησπέρα...Τα αποδημητικά ήδη συγκεντρώνονται και ορισμένα είδη έχουν κιόλας φύγει...Στην γωνία ακριβώς κάτω από το σπίτι μου, στα σύρματα της ΔΕΗ, είναι τόπος συνάντησης των σπιτοχελίδονων...Κάθε πρωί στις 7.30, είναι μαζεμένα πολλές εκατοντάδες πουλιά, και προετοιμάζονται για την μετανάστευση στην Αφρική...Τα διάφορα είδη, φεύγουν κατα κύματα, πχ οι σταχτάρες, φεύγουν σχεδόν τελευταίες, μέχρι και μέσα στις πρώτες μέρες του Οκτωβρίου...
Και φυσικά η έκδοση μπορεί να γίνει αργότερα...Τώρα με το ίντερνετ, οποιαδήποτε στιγμή και οπουδήποτε, στέλνεις τις πληροφορίες...
Όσο για την Τελλάς, δεν έχω λόγια...
Φιλιά πολλά...
Φίλε @Μάλερ, τόσο οι φωτό των ζώων, όσο και οι ιστορίες τους, μπορούν να μαζευτούν και να εκδοθούν οποιαδήποτε στιγμή...Δεν βλέπω τον λόγο για τον οποίο θα έπρεπε να σταματήσω να τις ποστάρω...
Να είσαι καλά και να έχεις ένα πανέμορφο Σ/Κ...Φιλάκια...
@Σοφία μου καλησπέρα...
Φοβάσαι τα πουλιά, καλή μου; Μην ανησυχείς, είναι άκακα πλάσματα...Εγώ τα λατρεύω, τα νιώθω πολύ αδικημένα και λυπημένα, όταν τα βλέπω που τα κρατάμε κλεισμένα μέσα σε κουτιά ή κλουβιά, επειδή κάποιος και τα κατάντησε ανίκανα να ξαναπετάξουν...
Να έχεις ενα ωραίο Σ/Κ...Φιλιά πολλά...
@Γλάρένια μου καλησπέρα...Τα Βραχοκιρκίνεζα του Επίκουρου, η Ήρα και η Αστεράτη, απελευθερώθηκαν επιτυχώς, μερικές βδομάδες αφότου μας τα έστειλε...Όλα πήγαν πολύ καλά, και τον ενημέρωσα και εκείνον, για να το ξέρει και να χαρεί...
Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, να είσαι καλά...Να μου φιλήσεις το γλαροσόϊ...Καλό Σ/Κ να έχετε...
Καλή μου @Χελώνα καλησπέρα...Το πουλί της φωτό, είναι νεοσσός του είδους Tyto Alba, Τυτώ ή Πεπλόγλαυκα, νυκτόβιο αρπακτικό που ζει σε ερείπια και χαλάσματα και κάνει ένα χαρακτηριστικό ήχο σαν σφύριγμα από χύτρα ταχύτητας...Στα πουλιά αυτά οφείλεται η δεισυδαιμονία των φαντασμάτων, επειδή τα πουλιά αυτά κρύβονται ψηλά μέσα στα κτίρια αυτά, και δεν γίνονται εύκολα αντιληπτά...
Τί είναι αυτό που έχεις σε ανάρρωση; Αν είναι να σου δώσω τη διέυθυνση ή το τηλέφωνο του Σταθμού, να μας το φέρεις...
Τα λέμε, φιλιά πολλά...
@Φαραώνα μου καλησπέρα...Τα μωρά τυτούδια, είναι από τους πιο άσχημους νεοσσούς, όμως όταν ενηληκιωθούν, γίνονται πολύ όμορφα πουλιά, και πολύ έξυπνα...Μπεζ ανοιχτό στο σώμα, με χρυσοκαστανές αποχρώσεις πάνω στα φτερά...Πραγματικά πολύ όμορφα..
Να είσαι καλά, σ' ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου...
Δυστυχώς το πρόβλημα με την Τελλάς, συνεχίζεται...
Σε φιλώ...
Συμφωνώ κι εγώ απόλυτα με τη Φωτεινή και τη Σοφία.Βλέποντας τη φωτό -όπως ακριβώς και η Χελώνα- σκέφτητα είδος κουκουβάγιας!Με τα σχόλιά σου και τις διευκρινήσεις σου μαθαίνουμε πολλά σχετικά με το ζωικό βασίλειο και ιδιαίτερα αυτό των πτηνών!
Η αναφορά σου στα αποδημητικά ξαναζωντάνεψε στο μυαλό μου παλιές εικόνες.Επτάχρονος,έτυχε να δώ κι εγώ χιλιάδες χελιδόνια που συνκεντρώθηκαν πάνω από τα καλώδια των ηλεκτρικών στίλων της τότε γειτονιάς μου.Ήταν όντως ωραίο θέαμα!Νοιώθω ένα είδος ζεστασιάς μόνο που το θυμάμαι..Και δεν είναι συγκινητικό η ανάγκη που έχουν να αναχωρήσουν όλα μαζί την ίδια στιγμή;Περίμεναν υπομονετικά τό ένα σχεδόν πάνω στο άλλο πολλές ώρες -σαν να περίμεναν και τα αργοπορημένα χελιδόνια,βέβαια δεν θα΄πρεπε να λείπει κανείς!- και ξαφνικά σαν να΄δωσε κάποιος το σινιάλο πέταξαν όλα μαζί.Μα τη ομορφιά ήταν αυτή βλέποντάς τα να πετούν όλα μαζί στο γαλάζιο ουρανό!Η μητέρα μου μου διηγήθηκε το βράδυ ότι μερικά απ΄αυτά δεν φτάνουν ποτέ στον προορισμό τους,πέφτουν λόγω εξάντλησης μέσα στο πέλαγος και πνίγονται.. Τι κρίμα σκέφτηκα...Στα μετέπειτα χρόνια δεν είχα την τύχη να τα ξαναδώ.Φαίνεται προτίμησαν άλλες γειτονιές..Ζηλεύω λιγάκι που εσύ έχεις τη δυνατότητα να παρίστασαι στην αναχώρηση των αποδημητικών ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ!
Καλημέρα!
Ακόμη να τελειώσει το καλοκαίρι και αρχίζουν να φεύγουν.. είχαμε μάθει για το Φθινόπωρο ότι φεύγουν..
:) ααα γι'αυτό μαζεύονται τα χελιδόνια στα σύρματα.. αποφασίζουν τι θα πάρουν μαζί τους.. χεχε!
Φιλιά!!!
Ωχ, τι φάτσα είναι αυτή? Ομολογώ ότι μέχρι να φορτώσει η φωτογραφία, μου έμοιαζε λίγο με πιθηκάκι :) Οι ιστορίες σου είναι υπέροχες, περιμένω πως και πως την επόμενη! Καλό Σ/Κ να έχεις!
Φίλε @Υπερμίκη καλησπέρα...Η γειτονιά μου είναι πολύ κοντά στον Άναυρο, το ποτάμι στα ανατολικά της πόλης...Αυτή η περιοχή διατηρεί χιλιάδες φωλιές, από τουλάχιστον 3 είδη χελιδονιών, τα σπιτοχελίδονα φυσικά, είναι τα περισσότερα...
Τέτοια εποχή λοιπόν, μαζεύονται οι οικογένειες των πουλιών της περιοχής, δηλαδή τα ενήλικα και τα φετινά παιδιά τους, κι έτσι θα δεις διαφορετικές ηλικίες πουλιών, να στέκονται στα σύρματα και να προετοιμάζονται, φροντίζοντας κυρίως τα φτερά τους...Αυτό διαρκεί μόλις για κανένα μισάωρο, και μετά σκορπίζουν πάλι στον ουρανό, μέχρι την επόμενη μέρα...Φεύγουν σε ανύποπτο χρόνο, συνήθως δειλινό, και φτάνουν κατακύματα στην Αίγυπτο και τις άλλες Αφρικανικές χώρες της Μεσογείου, καθώς και νοτιότερα...Οι περισσότερες απώλειες καταγράφονται στα σμήνη που κατευθύνονται στις χώρες νοτίως της Σαχάρας...
Σχετικά με τις πεπλόγλαυκες (φωτό): Είναι ένα μεσαίο μέγεθος νυκτόβιου αρπακτικού...Οι Κουκουβάγιες είναι πολύ μικρότερες, όσο για τους γκιώνηδες, δεν τους πιάνει το μάτι σου, έχουν ύψος 8-10 εκατοστά!!!
Καλό Σ/Κ, θα τα πούμε πάλι από Δευτέρα...Φιλιά...
@Ηφαιστιωνάκι μου καλησπέρα...Πολύ μου άρεσε το σχόλιό σου...
Φεύγουν σε κύματα, τα αποδημητικά, και όχι όλα μαζί...Σύντομα όμως, θα μας χαιρετήσουν για φέτος...Του χρόνου πάλι...
Να έχεις ένα όμορφο Σ/Κ, φιλιά πολλά...
@Θείε Σκρουτζ καλησπέρα...
Είναι από τα πιο ασχημούτσικα μωρά, ο νεοσσός της πεπλόγλαυκας, άλλα όταν ενηληκιωθεί, είναι πανέμορφο...Αυτό είναι το ένα από τα 3 μωρά(αδελφάκια) που είχαμε στο σταθμό, γι' αυτό τα ανομάσαμε Τρίο Στούτζες, από τους αδελφούς Μαρξ, το ένα ήταν πιο άσχημο από το άλλο...Τί να κάνουμε...Άσχημα στην κούνια, όμορφα στη ρούγα, που λένε...
Χα,χα,χα,χα,χα,χα!!!!
Να περνάς καλά, φιλιά...
Και μόνο από τα ονόματα που τους δίνετε, φαίνεται η αμέριστη αγάπη και φροντίδα που εισπράτουν από εσάς. Είστε άξιοι πολλών συγχαρητηρίων! Μπράβο σας παιδιά!
Δες το ιστολόγιο σαν αρχειοθήκη των ιστοριών σου από αυτή την εμπειρία σου, κι όταν έρθει η εποχή της έκδοσης του βιβλίου, θα είσαι έτοιμη!
Πολλά πολλά φιλιά :))
Υ.γ: Καλά, το ροζ επανάσταση, όλα τα λεφτά!!!
Δε με διαβάζεις αρτάνις.Η χελώνα μου έπεσε απ τον εκτο όροφο και ράγισε το καβούκι της.
Καλή μου @Ευαγγελία, το ψαρόνι ονομάζεται μωβ επανάσταση, εξαιτίας των πολλών ελιών που τρώει...Γεμίζει τον τόπο, βάφει το κλουβί από πάνω ως κάτω, μωβ, βρωμίζει το νερό του και μετά δεν μπορεί να μπανιαριστεί, αλλά το κυριότερο είναι που φτύνει τα κουκούτσια στο πάτωμα, κι αν δεν προσέξεις, τρώς τούμπα...
Εκτός αυτού, σφυράει και κελαηδάει, και κάνει όπως όταν τρίζει η εξώπορτα...Το πόσες φορές έχω πεταχτεί έξω πανικόβλητη να δω ποιος έρχεται, δεν λέγεται...
Άσε..Είναι σούπερ προσωπικότητα...
Φιλιά πολλά κι από μένα, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
Πού να σε διάβάσω @Χελώνα μου, αφού δεν έχω σύνδεση...Μπαίνω και βγαίνω τόσο βιαστικά στο ίντερνετ, που δεν προλαβαίνω...
Χτύπησε πολύ; Έσπασε κομμάτι, ή απλώς ράγισε;
Πέρασε την με αραιωμένο μπεταντίν, και κράτα την μακριά από ζουζούνια και τέτοια, για να μην μολυνθεί...Τα ραγίσματα, είναι αμυχές για το ζώο, αλλά τον πρώτο καιρό θέλουν λίγη προσοχή...
Όλα θα πάνε καλά πιστεύω...Ενημέρωσέ με για τα νεώτερα...
Φιλιά...
Ποπο..υπέροχα! Υπεροχη εμπειρια αυτη που ζεις.. και σπανια για εμας της πολης.. :(
Να εισαι καλα υπομονη κανε με τη τελλας >.....
Καλή μου καλλιτέχνιδα, καλησπέρα...Σ' ευχαριστώ για το ωραίο παραινετικό σχόλιο...
Προσπαθώ να κάνω υπομονή, καλή μου, αλλά δεν νομίζω οτι αντέχω άλλο...
Καλό απόγευμα, φιλιά πολλά...
Να είστε πάντα καλα ρε παιδιά, να είστε καλά πάντα.
Τζουτζούκι!
Φωτεινή συμφωνώ απόλυτα...
Πραγματικά τι να πεις ! τελειος απολογισμός έργου και αγάπης :)
Καλησπέρα @Πατσιούρι μου...
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο καλή μου, να είσαι καλά...Τα δικά σου τα διάβασα στο μπλογκ σου, ψυχραιμία Πατσιουράκι μου, ψυχραιμία...
Φιλιά πολλά...
Καλησπέρα φίλε @Lockheart- Σπύρο...
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη φίλε μου...
Φιλιά πολλά στην όμορφη Ζάκυνθό μας...
Καλή μου Artanis αδιανόητο να σου λένε να μην ανεβάζεις αυτές τις υπέροχες ιστορίες στο internet. Τι φοβούνται ότι θα χάσουν έσοδα από το βιβλίο όταν και εάν ποτέ ολοκληρωθεί; Δεν καταλαβαίνουν το καλό που κάνεις στα μικρά ζωάκια με το να δημοσιεύεις αυτέ τις ιστορίες;
Ας είναι, ίσως φοβούνται ότι θα τους πάρεις την δόξα. Εσύ καλή μου Artanis συνέχισε να μας τις γράφεις. Η κακία θα τους μείνει.
Και μια και λέω κακία, θα σου πω την δική μου κακία που έχει σχέση με την προηγούμενη σου ανάρτηση.
Προχθές σε μία δεξίωση ήταν και ένα φιλικό μου ζευγάρι που του αρέσει να επιδεικνύει τον πλούτο του. Η σύζυγος (πολύ φίλη) μας επιδείκνυε συνεχώς ένα πράγματι ωραίο πανάκριβο ρολόι. Εγώ έκανα πως δεν το πρόσεχα και είχα καταλάβει πως την ενοχλούσε. Κάποια στιγμή τη βλέπω να βαστάει στο αριστερό χέρι ένα γεμάτο ποτήρι σαμπάνια. Αρπάζω την ευκαιρία την πλησιάζω γρήγορα και της λέω με μια αναπνοή, «τι ωραίο ρολόι τι ώρα είναι;». Καταλαβαίνεις τι έγινε, γυρνάει το καρπό της να μου το δείξει και να δει την ώρα και το περιεχόμενο του ποτηριού στο φουστάνι της.
Κακία θα μου πεις, να δεις όμως συγχαρητήρια που εισέπραξα από τους άλλους φίλους.
Να είσαι καλά και να συνεχίσεις το έργο σου εκεί που θα πας. Πολλά φιλιά gskastro
Είναι πραγματικά υπέροχο αυτό που κάνει όλοι η ομάδα σας
Και θεωρώ πως είστε τυχεροί.
Δεν ξέρω αν είναι σωστό ή όχι να ανεβάζεις τις ιστορίες ξέρω
Όμως πως θέλω πολύ να τις μαθαίνω με όποιο τρόπο.
Ξαναβρισκόμαστε! Καλό χειμώνα!
Οι ιστορίες σου συναρπαστικές και γλυκύτατες!
Φίλε @gskastro, γέλασα πολύ με την ιστορία σου...Να ήμουν κάπου κοντά κρυμμένη, να δω την έκφρασή της...
Χα,χα,χα,χα,χα, όλα τα λεφτά θα ήταν...
Θα συνεχίσω να ανεβάζω τις ιστορίες αυτές, φίλε μου, ακόμα και από μακριά...Να είσαι καλά, φίλε μου, σου στέλνω φιλιά...
Καλή μου @Αναστασία, σ' ευχαριστώ πολύ για το παραινετικό σχόλιο...
Να είσαι καλά, σου στέλνω πολλά φιλιά...
Αγαπητέ @π.κ., σας ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιο...Λυπάμει πολύ για την αναγκαστική σιωπή μου τους τελευταίους 2 μήνες, υπόσχομαι να επανορθώσω...
Να είστε καλά...
Post a Comment