Για τη περίθαλψη των ζώων και των πουλιών

Έχω τα νεύρα μου σήμερα. Πήγα όπως κάθε Κυριακή πρωί, να ταϊσω και να κάνω περίθαλψη και βρέθηκα μπροστά σε τρομερό θέαμα...Χθες είχαμε κάμποσες εισαγωγές πουλιών, και ένα από αυτά, ένας καστανοκέφαλος γλάρος, ενδημικός στην περιοχή, είχε πλήρη ακτωτηριασμό αριστερής φτερούγας από τον ώμο. Ο Vulpes που είναι υπεύθυνος για την περίθαλψη στον σταθμό και είχε τη χθεσινοβραδυνή βάρδια, με είχε προειδοποιήσει με σημείωμα, όμως εγώ, παρόλο που εργάζομαι εθελοντικά με τα Άγρια ζώα εδώ και 8 χρόνια, σοκαρίστηκα.

Ρε γαμώτο, δεν είναι το μόνο περιστατικό αυτής της βαρύτητας, τους τελευταίους 2 μήνες σχεδόν όλα τα ζώα που εισάγονται, ειναι σακατεμένα, χωρίς ελπίδα να επιστρέψουν στο φυσικό τους περιβάλλον. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να τους προσφέρουμε τροφή και φροντίδα, μέχρι το τέλος της ζωής τους, στην ουσία όμως τα κρατούμε κλεισμένα μέσα σε κλουβιά και χαρτόκουτα που κλείνουν με σχάρες ψυγείων. Να πω οτι δεν αντέχω άλλο και ότι δεν βλέπω να αλλάζει τίποτα; Να δηλώσω παραίτηση και να αποχωρίσω; Ή μήπως να παρατηρήσω οτι κανείς δεν ενδιαφέρεται και οτι οι μόνοι που πραγματικά νοιάζονται, σε ΟΛΟΚΛΗΡΗ τη ΘΕΣΣΑΛΙΑ, είναι οι 4 "τρέλοι" εθελοντές του σταθμού, και οι οικογένειές τους που ευτυχώς τους υποστηρίζουν; Που με ιδίους πορους φροντίζουν για τα φάρμακα, τις εξετάσεις, τις τροφές, και μοιράζονται τις διπλές βάρδιες μεταξύ τους, χωρίς να καθονται, ούτε χριστούγεννα, ούτε Πάσχα, ούτε λοιπές εορτές και Εθνικές επετείους. Και ταυτόχρονα έχεις και όλους αυτούς που προκαλούν τόσο σοβαρές βλάβες στα ζώα και τα πουλιά, και τους "ξεριζώνουν" ζωντανά μέλη από το σώμα τους.

Πως αντέχουν αυτοι οι "άνθρωποι" να κακοποιούν αυτά τα αθώα πλάσματα, που δεν τους έχουν φταίξει σε τίποτα; Κι αυτοί θα μεγαλώσουν παιδιά αύριο, και θα τα μάθουν να μη σέβονται τίποτα και να προκαλούν τον ίδιο πόνο, και θα διαιωνίζουν την ίδια συμπεριφορά; Δεν ξέρουν πως για οτιδήποτε χάνεται, στη θέση του στον πλανήτη παραμένει μια τρύπα που δεν ξαναγεμίζει ποτε, ή στο τέλος- τέλος, μόνον εγώ και μερικοί ακόμα που είναι σαν εμένα, αγωνιούμε για το είδος του κόσμου που θα κληροδοτήσουμε στις επομενες γεννιές;

Μα φαίνεται οτι η οικολογία δε είναι της μόδας, το φθινόπωρο, που ήταν ακόμα νωπές οι πληγές από τις πυρκαϊές στη χώρα, όλοι "νοιαζόντουσαν", τώρα κανείς δεν ασχολείται, ούτε με τα δάση, ούτε με τα καμμένα χωριά της Πελοποννήσου και της υπόλοιπης Ελλάδας, ούτε με τους ανθρώπους που έχασαν το βιος τους και υποφέρουν, ενω αυτο το κωλοχανείο που ονομαζεται Υπουργείο Γεωργίας, δεν είχε τη μαγκιά να απαγορεύσει το κυνήγι ΚΑΙ στις γύρω απειραχτες περιοχές απο τα δάση που απανθρακώθηκαν, προφανως επειδή στη χώρα υπαρχουν καταγεγραμμένοι 350.000 κυνηγοί που επρόκειτο να ψηφίσουν στις επερχόμενες έκτακτες εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου.

Και φυσικα δεν πρεπει να ξεχνάμε αυτό με το οποίο ασχολούνται όλοι τη σήμερον ημέρα, τη Ζαχοπουλιάδα, το Θέμο, και τα 5.5 εκ. ευρώ, μαλλον επειδή αυτοι, ουτε ξενοπήδησαν ποτε υφισταμένες τους, ούτε τα πήραν χοντρά (αλλά βεβαίως τα εποφθαλμιούν, καθώς όπως λένε, το χρήμα (και το σεξ) πολλοί εμίσησαν, το αφορολόγητο (ή το παράνομο) ουδείς).

Αυτα είναι της μόδας φέτος, και όχι η φύση, τα δάση, τα δέντρα, τα ζώα. Όσο καιρό η κ. Νατάσα Παζαϊτη- νυν κα Πρωθυπουργού, ασχολιόταν (για λόγους ενίσχυσης του προεκλογικού ίματζ του συζύγου της) με τα ζωντανά της υπαίθρου, οι "-κολόγες/γοι " κυρίες/οι, συνωστίζονταν στα κάθε λογής Οικολογικά-Ζωωφιλικά-Φυσιολατρικά σωματεία και να πιάσουν μια καρεκλίτσα στο συμβούλιο (ωστε να περιφέρουν το αξίωμα σαν τίτλο ευγενείας και να μπουν στον Πακτωλό του 3ου και του 4ου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης), ενω αυτό που τις/τους νοιάζει αληθινά, είναι το αν θα βρίσκουν σκιά να παρκάρουν το αμαξάκι τους, το καλοκαίρι...Στη θεωρία (και στις καλές προθέσεις;) άριστα, στις πράξεις μηδέν.

Ποιος νοιάζεται εξάλλου; Ουτε τα ζώα, ουτε τα δάση ψηφίζουν. Και ευτυχώς για όλους αυτούς, άσχετα απο κόμματα και πολιτικές, ελάχιστοι είναι εκείνοι που διαβάζουν τις εξαγγελίες των κομμάτων. Ε λοιπόν, αφού είμαστε τέτοιοι μαλάκες, τέτοιοι ακριβώς πολιτικοί μας αξίζουν. Αντε και με τις υγείες μας. Κι αν του χρόνου μείνει δεντρο πράσινο και ρουθούνι όρθιο στη φύση, να με χαιρετήσετε.

Υ.Γ 28/1/2008 : Ο καστανοκέφαλος δεν άντεξε...Πέταξε μακρυά, έστω και με το ένα φτερό μόνο...