ΠΟΙΗΣΗ

Αυτοαναίρεση

Ακόμα κι αν θα ήταν μπορετό,
να κολυμπάμε σ' αυτή τη θάλασσα ευθύνης
χωρίς κίνδυνο
ακόμα κι αν η θλίψη της σε έβγαζε
σε ενα σύμπαν αντιθέσεων,
με το φλοίσβο της
παρηγορητικό ερμητήριο
ανέκφραστα
θα παραμένανε τα αισθήματα
στην απόκρυφη ανελεύθερη δίοδό τους,
ψηλαφιστά, στα ανώνυμα όντα που τα διακυβερνούν.
Απο το μηδέν
κάπου στο βάθος του κόσμου,
αναπαριστώνται με χάρη
τα απροσμέτρητα πάθη εκείνων
που φυτοζωούσαν,
μέχρι που ανακάλυψαν με ποιο τρόπο
θα διαφύγουν απο το τέλμα της ύπαρξης.
Κάποτε, με μια μονοκοντυλιά που θα χαράξουν,
θα εγκαταλείψουν
αυτή τη φορά για πάντα,
όλους τους στόχους που είχαν θέσει σε μια στιγμή
που η λογική τους ίσχυε,
και θα ραγίσουν στα δύο
επιτέλους λησμονόντας,
το Γολγοθά, στον οποίο είχαν ταχθεί
ερήμην τους._