Friday, April 20, 2012

Τα νεώτερα για τον Cat Norris και το μπλογκ

Λοιπόν, θα ήθελα να είχα καλύτερα νέα για τον γάτο Cat Norris, αλλά δυστυχώς ο γατούλης μας, πέθανε στα χέρια μου προχθές τη νύχτα, μερικά λεπτά μετά τα μεσάνυχτα...Μετά από σχεδόν 3 βδομάδες προσπαθειών στις οποίες συμμετείχε ολόκληρη η οικογένεια, οι ελπίδες μας οτι θα ανάρρωνε, διαψεύστηκαν με τον χειρότερο τρόπο...Οι κόρες μου το πήραν πολύ βαριά, αλλά η αλήθεια είναι οτι ο 2ος κτηνίατρος στον οποίο είχαμε απευθυνθεί μας είχε προειδοποιήσει οτι τα γατάκια αυτής της ηλικίας είναι γενικά πολύ ευαίσθητα, και πιθανόν δεν θα επιβίωνε...Παρόλο όμως που είχαμε προετοιμαστεί -σχετικά- για αυτήν την κατάληξη, το πλήγμα ήταν ιδιαιτέρως βαρύ, για όλους μας...
Εξαιτίας των υποχρεώσεων του Πάσχα καθώς και της συνεχούς φροντίδας του Νόρρις, έχασα τις ημερομηνίες της επετείου των 100 χρόνων από το ναυαγιο του Τιτανικού, μιας και ήθελα να παρουσιάσω σε μια τριλογία αναρτήσεων τόσο το ίδιο το ναυάγιο όσο και τις προσωπικές ιστορίες 2 επιβατών του, (ενός από τα νεαρότερα θύματα του ναυαγίου, καθώς και μιας ηλικιωμένης επιζήσασας- η οποία με εκνεύρισε αφάνταστα, σε σημείο που εγώ και ο Ίωνας φτάσαμε να την αποκαλούμε μεταξύ μας,"αναίσθητη γριά κατίνα"), αλλά επιφυλάσσομαι να συγκεντρώσω τα στοιχεία που μου χρειάζονται ωστε να κάνω αυτό το αφιέρωμα, ακόμα κι αν οι αναρτήσεις γίνουν σε άσχετο χρόνο...
Θέλοντας λοιπόν να αντισταθμίσω την άσχημη ψυχολογική μας κατάσταση καθώς και την κόπωση των ημερών, αποφάσισα να επιστρέψω σε μια παλιά ιδέα, το "Κατινιάς Εγχειρίδιον", το οποίο κάτω από την ομώνυμη ετικέτα θα αφορά ποστ, που θα περιγράφουν τις κατινιές πραγματικών προσώπων (τα οποία όμως άτομα θα παρουσιάζονται ΠΑΝΤΑ με ψευδώνυμο, ωστε να μην θίγονται άμεσα), και ελπίζω να βγουν χιουμοριστικές στιγμές, με πρωταγωνιστές διάφορους άσπονδους φίλους, συγγενείς ή αντίπαλα δέη (και τους φίλους τους), με τους οποίους/οποίες διασταυρώσαμε κάποτε τα κατινίστικα ξίφη μας, όποτε χρειάστηκε δλδ, ή όποτε δεν κατάφερα να το αποφύγω (ή να αντισταθώ στον πειρασμό...)
Αρχικά μάλιστα σκεφτόμουν να συνδυάσω τίτλους ταινιών με τίτλους ποστ, πχ θέλω να αφιερώσω μια ανάρτηση στην αδελφή μιας φίλης μου και σκεφτόμουν τον τίτλο "η Χάνα και οι αδελφές της"- ο οποίος δεν μου ταιριάζει στην συγκεκριμένη περίπτωση, οπότε εγκατέλειψα την ιδέα-, ωστόσο τα ποστ θα αναρτηθούν με δικούς τους τίτλους, και ελπίζω οτι εμείς τουλάχιστον οι ομοιοπαθείς/θύματα των διαφόρων κατίνων της καθημερινής μας ζωής, θα διασκεδάσουμε!
Και για να διαχωρίσω την θέση μου και να διευκρινίσω οτι ποτέ δεν θεώρησα το οποιοδήποτε όνομα, συνώνυμο μιας μικροαστικής συμπεριφοράς, αλλά κατίνες (με το Κ μικρό), υπάρχουν σε όλα τις κοινωνικά και μορφωτικά επίπεδα, και μιας και δεν διαθέτω το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Μπαμπινιώτη, κατέφυγα στην παρακάτω ιστοσελίδα που ειδικεύεται στην ετυμολογία των αργκό εκφράσεων, μέσα από την οποία ανέσυρα τον παρακάτω ετυμολογικό ορισμό της συγκεκριμένης λέξης:
Κατίνα: Η γυναίκα, μικρής ή μεγάλης ηλικίας, κάποιες φορές χαμηλού μορφωτικού επιπέδου αλλά όχι πάντα ή απαραίτητα, που αναλώνεται σε επουσιώδη ζητήματα, επιδίδεται στο σχολιασμό τρίτων προσώπων και κουτσομπολεύει ασύστολα. Βασικό χαρακτηριστικό της Κατίνας είναι η διπροσωπία και η κουτοπονηριά. Εναλλακτικά χρησιμοποιούνται και οι όροι «κατινάκι» ή «κατινικό».

Και για να πάρετε μια γερή γεύση ΝΖηλανδικής κατινιάς, όπως πχ την αντίδραση του διευθύνοντα συμβούλου του ACC (το ΝΖηλανδικό ΙΚΑ, που ειδικά αν είσαι ξένος, δεν σε καλύπτει σε τίποτα, παρόλο που πληρώνεις ασφάλιση), ρίξτε μια ματιά στο ποστ της ΝΖηλανδής μπλόγκερ Jax, στο προσωπικό της μπλογκ, που γράφει τις ταλαιπωρίες της...
http://k1w1jax.blogspot.gr/2011/04/peter-jansen-shows-his-true-colours.html

5 comments:

Thalassenia said...

Χρόνια Πολλά
Λυπάμαι για τον γατούλη Νοrris, θυμάμαι την ευαισθησία της οικογενείας σας από άλλες περιπτώσεις.
Μικρά αληθινά διηγήματα λοιπόν!!!
Καλή ιδέα:)

Φιλιά θαλασσένια.

Anonymous said...

Γεία σου Artanis. Εύχομαι να περνάτε καλά στην Νέα Ζηλανδία.
Το ίδιο είχα πάθει και έγω με γατάκια. Η μάνα τους έφαγε κάτι μολυσμένο,
και ψόφησε ενώ είχε ήδη γεννήσει 5 γατάκια. Παρόλες τις προσπάθειες
που έκανα ( τι τα τάιζα με μπιμπερό, τι τα είχα βάλει σε στεγνό και ζεστό μέρος
και άλλα - αφού με κοιροδέβαν οι γνωστοί μου και με φώναζαν : γατομάνα )
δεν κατάφερα να σώσω ούτε ένα. Μου ψόφησαν σιγά σιγά και τα 5.
Από ότι φαίνεται τελικά η μάνα είναι μόνο μία......
Με την μετακόμιση πώς τα πάτε από το Christchurch στο wellington ;
Καλημέρα.
( Δύσκολη πολύ η κατάσταση στην Ελλάδα )

Anonymous said...

Σου στέλνω επίσης μιά πολύ καλή δουλεία πού έχουν κάνει οι
ανταποκριτές της ΕΡΤ στην Αυστραλία και τη Ν/Α Ασία :
Αλέκος Μάρκελλος, Έμμα Παπαεμμανουήλ.
Βρίσκονται στην Αυστραλία τον τελευταίο 1 με 1,5 χρόνο.
http://www.youtube.com/user/ErtWorldAustralia
Καλημέρα.

Artanis said...

@Thalassenia μου, δυστυχώς δεν τα κατάφερε το γατούλι μας...
Όσο για τις ιστορίες αυτές, θα έρθει σύντομα η πρώτη! Ψάχνω για τις συνοδευτικές φωτό, τώρα...
Καλημέρα/καλησπέρα σου!

Artanis said...

Αγαπητέ/η @Ανώνυμε/η, είναι πραγματικά πολύ δύσκολα για τα νεογνά να επιζήσουν χωρίς τη μάνα τους...Το ξέραμε αλλά παρ' όλα αυτά έπρεπε να δοκιμάσουμε...Δυστυχώς η προσπάθεια δεν ευοδώθηκε...Τουλάχιστον όμως δεν το εγκαταλείψαμε στην τύχη του...
(η κατάσταση είναι δύσκολη παντού, και όχι μόνον στην Ελλάδα...Διάβαζα στα διεθνή νέα σήμερα, για την κατάσταση στην Ισπανία...Χαμός κι εκεί...)
Τα βιντεάκια δεν θα τα δω, επειδή έχουν διάρκεια 45' το ένα, και επειδή η ζωή στην Αυστραλία δεν με ενδιαφέρει...Για να είμαι ειλικρινής, ούτε και η ζωή στη ΝΖ με ενδιαφέρει, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα...
Πάντως σε ευχαριστώ πολύ για το λινκ, καλά να περνάς...