Monday, August 15, 2011

Nancy Wake, το "Άσπρο Ποντίκι"


Ως ηρωϊδα πολέμου, η Nancy Wake ήταν μια πρωτοποριακή φεμινίστρια που μίλησε με δυνατές λέξεις τις οποίες υποστήριξε με πράξεις. Είχε πει κάποτε: «Μισώ τους πολέμους και τη βία, αλλά και αν συμβαίνουν, δεν βλέπω το λόγο γιατί εμείς οι γυναίκες θα πρέπει απλώς να χαιρετούμε τους άνδρες μας περήφανες και μετά να τους πλέκουμε μάλλινους σκούφους".
Η Nancy Wake γεννήθηκε στο Roseneath του Wellington της Νέας Ζηλανδίας και σε ηλικία 2 ετών, η οικογένεια της μετανάστευσε στην Αυστραλία Ήταν το μικρότερο από 6 παιδιά. Ο πατέρας της επέστρεψε στη ΝΖ με την αιτιολογία ότι θα πουλούσε τα ακίνητα της οικογένειας προκειμένου να ξεκινήσουν τη νέα τους ζωή στο Σίδνεϋ, όμως δεν γύρισε ποτέ, τους εγκατέλειψε…Η Νάνσυ έμεινε κοντά στην αυστηρή και θρησκόληπτη μητέρα της, στην ηλικία των 16 άρχισε να εργάζεται ως νοσοκόμα, ενώ στα 20 της ταξίδεψε στην Ευρώπη, έχοντας κληρονομήσει 200 λίρες, από μια θεία της.

Μέχρι το 1939, οπότε και παντρεύτηκε τον πρώτο σύζυγό της τον Henri Fiocca, ένα γοητευτικό Γάλλο επιχειρηματία, είχε εργαστεί ως δημοσιογράφος –με βάση το Λονδίνο- σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, και μάλιστα είχε πάρει συνέντευξη από τον ίδιο τον Χίτλερ…
Ταυτόχρονα με το γάμο της, μπήκε στην Μακί, αρχικά ως απλή αγγελιοφόρος, αργότερα μετέφερε τροφές στους αντάρτες και έδινε οδηγίες μέσω ραδιοπομπού για ρίψεις προπαγανδιστικού υλικού και εφοδίων. Ο άντρας της την υποστήριζε με τα χρήματά του, της παρείχε διάφορα οχήματα και πολύ συχνά την εφοδίαζε με υψηλής ποιότητας πλαστά χαρτιά, ενώ της αγόρασε και ένα ασθενοφόρο, με το οποίο έκανε μεταφορές και βοηθούσε τους αγωνιστές να διαφύγουν.

Το 1942 η Γκεστάπο ανακάλυψε τη δράση της, την επικήρυξε με 5 εκατομμύρια Γαλλικά φράγκα και της έδωσε το κωδικό όνομα “White Mouse”. Το δίκτυο προδόθηκε το 1943 οπότε η Νάνσυ αναγκάστηκε να διαφύγει στο Λονδίνο. Εκεί εκπαιδεύτηκε για ένα χρόνο στον Γαλλικό Τομέα των Ειδικών Επιχειρησιακών Μονάδων του Βρετανικού στρατού, και το 1944 επέστρεψε στην Γαλλία για να συντονίσει τον αγώνα της Μακί, ενάντια στους Γερμανούς, όπου μάλιστα τέθηκε στην κεφαλή 7000 ανταρτών.
Σε ένα μόνον από τα πολλά της κατορθώματα, επιδόθηκε σε έναν μαραθώνιο ποδηλασίας διάρκειας 72 ωρών, κατά τον οποίο διένυσε 500 χιλιόμετρα περνώντας από πολλά φυλάκια των Γερμανών, προκειμένου να βρει ραδιοπομπό σε λειτουργία ώστε να ειδοποιήσει για ρίψη εφοδίων, όταν οι κωδικοί έπεσαν στα χέρια των κατακτητών και αναγκάστηκε να καταστρέψει το πομπό της μονάδας της.

Πιστή στον σύζυγό της σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, μόλις μετά το τέλος του πολέμου ανακάλυψε ότι εκείνος είχε πεθάνει ήδη από το 1943, από τα τρομερά βασανιστήρια στα οποία τον είχαν υποβάλει οι Γερμανοί, προκειμένου να τους αποκαλύψει τα κρυσφήγετά της και τον τρόπο διαφυγής της, και δεν συγχώρεσε ποτέ τον εαυτό της για τον μαρτυρικό του θάνατο…
Μετά τον πόλεμο της απονεμήθηκαν πολλά μετάλλια και τιμές, και συνέχισε να εργάζεται στο Βρετανικό υπουργείο άμυνας και το 1949 επέστρεψε στην Αυστραλία, όπου προσπάθησε να μπει στην πολιτική, αλλά απέτυχε να πάρει έδρα στη βουλή. Το 1951 επέστρεψε στην Αγγλία και το Δεκέμβριο του 1957 παντρεύτηκε τον John Forward αξιωματικό της RAF…Παραιτήθηκε από την εργασία της και επέστρεψαν στην Αυστραλία το 1960. Το 1966 ξανακατέβηκε στις Βουλευτικές εκλογές, αλλά και πάλι χωρίς επιτυχία.

Το 1985 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία της, με τον τίτλο “The White Mouse”, που σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Το 1997 ο δεύτερος σύζυγός της πέθανε και το 2001 εκείνη επέστρεψε στην Αγγλία, όπου και παρέμεινε μέχρι και το θάνατό της, στις 7/8/2011, σε ηλικία 98 ετών…

Για περισσότερες πληροφορίες

8 comments:

foivosloxias said...

Χρόνια Πολλά Artanis!

Hfaistiwnas said...

Καλημέρα!!! Πάντως δυνατή γυναίκα φαίνεται.. για να το πάρουμε και λίγο στην πλάκα.. δεν άφησε και κανέναν άντρα ζωντανό.. χιχι!

ELGRECO said...

Άσχετο με το άρθρο, είδα ότι στη ΝΖ χιονίζει... Πώς περνάτε?

akrat said...

εξαιρετικό

αυτό είναι υπέροχο κείμενο

οι άνθρωποι οφείλουν να πιστεύψουν ότι ο φόβος είναι δημιούργημα...

Artanis said...

@Φοίβο μου, ευχαριστώ για τις ευχές (αν και γιορτάζω κάθε μέρα!)
Φιλιά από τη ΝΖ!

Artanis said...

@Ηφαιστιωνάκι μου, ήταν πολύ σκληρή γυναίκα και άντεξε πολλά, με μεγάλο τίμημα όμως...
Σε φιλώ, καλό υπόλοιπο Αυγούστου!

Artanis said...

@ELGRECO μου, ήταν κάπως καλύτερα από το χιόνι του Ιουλίου, δεν ταλαιπωρηθήκαμε τόσο πολύ, επειδή μόλις σταμάτησε να χιονίζει (έριχνε συνέχεια για 2 μέρες), άρχισε να βρέχει, και το έλιωσε...
Καλημέρα/καλησπέρα από ΝΖ!

Artanis said...

@akrat, μάτι τέτοιοι άνθρωποι, με πείθουν οτι γίνεται!
Σε φιλώ!