Καλημέρα από Christchurch...
Η ζωή συνεχίζεται, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζονται και οι επιχειρήσεις στο κέντρο και τα προάστια της πόλης...Χιλιάδες κάτοικοι έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους και έχουν κατευθυνθεί σε διάφορα σημεία της χώρας, στο Nelson, το Timaru, το Oamaru, το Dunedin, το Wellinghton και όπου αλλού, έστω για λίγες μέρες, ενώ αρκετοί είναι εκείνοι που δεν έχουν σκοπό να ξαναγυρίσουν...Οι μετασεισμοί συνεχίζονται, τα σχολεία παραμένουν κλειστά, ολόκληρες περιοχές είναι χωρίς ρεύμα, νερό, αποχέτευση, οι άστεγοι είναι χιλιάδες...
Κι όμως, και η ζωή συνεχίζεται, και όλοι προσπαθούμε να κάνουμε κουράγιο και να παραμένουμε ήρεμοι, να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας, να στηρίξουμε τους φίλους μας, να ενδιαφερθούμε για άλλους, ακόμα κι αν είναι παντελώς άγνωστοι...
Είναι όμως δύσκολα τα πράγματα, ειδικά στο κέντρο της πόλης και τα ανατολικά προάστια, όπως και στο λιμάνι του Lyttelton και στις παραποτάμιες περιοχές, ενώ καθώς περνούν οι μέρες, οι επιστήμονες φτάνουν σε διάφορα συμπεράσματα, όπως πχ, οτι ο σεισμός της περασμένης Τρίτης, ήταν το "χαμένο" 6άρι, που δεν έδωσε ποτέ, ο σεισμός του Σεπτέμβρη...
Δεν ξέρω αν όντως αυτό συνέβη, και αναρωτιούνται πολλοί, "γιατί τώρα", ενώ ήδη η πόλη είχε μπει σε μια πορεία επούλωσης των τραυμάτων της...Όμως συνέβη και μπορεί απλώς να είναι αποτέλεσμα της άγνοιας των επιστημόνων ή της αδυναμίας/αδιαφορίας του κράτους να υποστηρίξει οικονομικά την έρευνα πάνω σ΄αυτό το πεδίο, μιας και η περιοχή θεωρούνταν γενικώς ασφαλής από σεισμούς, πράγμα που διαψεύστηκε περίτρανα από τα ίδια τα τραγικά γεγονότα...
Πέρα όμως από την προφανή αποτυχία του κράτους και της πόλης να προστατέψει τους πολίτες που κινδύνευσαν και τις ζωές που τελικά χάθηκαν ή σημαδεύτηκαν για πάντα από μόνιμες βλάβες, ακρωτηριασμούς και ψυχικά τραύματα, αποδείχτηκε επίσης πόσο μικροί είμαστε μπροστά στις δυνάμεις της φύσης και του σύμπαντος: οι σεισμοί στο Christchurch είναι ένα φυσικό φαινόμενο που θα μπορούσε να "προβλεφτεί" αν υπήρχε η κατάλληλη γνώση, που θα έθετε το ζήτημα στην πραγματική του διάσταση, και οι απώλειες ανθρώπινων ζωών θα είχαν αποφευχθεί αν υπήρχε η κατάλληλη υποδομή...
Εγώ προσωπικά, δεν έχω σκοπό να κάνω άλλη ανάρτηση σχετικά με το ζήτημα...Παρόλο που περπάτησα όλο το κέντρο, οι φωτογραφίες που τράβηξα από την οδό Barbadoes μου είναι υπεραρκετές, και δεν είδα την ισοπέδωση της πόλης παρά μόνον μέσα από τις τηλεοράσεις και το ίντερνετ, και πάω στοίχημα πώς στην Ελλάδα, είδατε περισσότερα από όσα είδα εγώ, αυτή την τελευταία βδομάδα: Τον σεισμό του Σεπτεμβρίου ελάχιστοι τον μάθατε, λόγω της έλλειψης θυμάτων, τώρα εδώ, ήμασταν πρώτη είδηση σε όλα τα ΜΜΕ...
Το αίμα και ο ανθρώπινος πόνος, πουλάνε πολύ-απόδειξη το παρακάτω άρθρο...
Και για αυτούς τους λίγους που μας γνωρίζουν μέσω των μπλογκ ή της προσωπικής γνωριμίας, ίσως είμαστε οικεία πρόσωπα, για πολλούς περισσότερους όμως, είμαστε στο επίκεντρο της προσοχής τους επειδή βρεθήκαμε στο επίκεντρο των γεγονότων, με όλη τη σημασία της λέξης...Κάποιοι από αυτούς που διάβασαν τα προηγούμενα ποστ, ίσως να μας συμπόνεσαν, κάποιοι άλλοι θα προσπάθησαν να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους ή το κόμπλεξ τους...
Επειδή υπάρχουν κι αυτοί...
Δεν θέλω λοιπόν να συνεχίσω να γράφω για το σεισμό, όποιος ενδιαφέρεται να μάθει τις εξελίξεις, μπορεί να το ψάξει στο ίντερνετ, εγώ αυτή τη στιγμή έχω ανάγκη την ομορφιά της ζωής, μιας και η ομορφιά της πόλης χάθηκε...
Η ζωή λοιπόν συνεχίζεται, και το ποστ αυτό θα μείνει κλειστό από σχόλια, και μέχρι νεωτέρας...
Καλή βδομάδα να έχετε, να περνάτε καλά και να προσέχετε...
